Ervaringen die je voor je 35e moet meegemaakt hebben (1)

Een tijdje geleden, vraag mij niet meer hoe, kwam ik terecht op een paar artikels met dingen die je voor je 35e zeker moet gedaan hebben, o.a. deze “40 ervaringen die je voor je 35e moet meegemaakt hebben”. Ik vond sommige puntjes best wel grappig, andere dan weer confronterend, dus bij deze ga ik eens kijken hoe goed ik mijn leven al geleefd heb 😜 Grotendeels zijn het de vragen uit bovenvermeld artikel, maar sommige puntjes vond ik nogal idioot, dus die heb ik door elders gevonden ideeën vervangen. Ik heb het in meerdere berichten opgesplitst, want ik merkte dat ik – weeral eens 😉 – nogal veel aan het schrijven was…

1. Alleen wonen

Ik woonde tot mijn 21e bij mijn ouders thuis (de eerste drie jaren universiteit deed ik al pendelend), daarna zat ik 2 jaar op kot, al ging ik anderhalf jaar daarvan wel elk weekend naar huis en was dat een kot met een gedeelde keuken en badkamer. De rest van dat jaar – april tot juli – woonde ik wel echt alleen, want toen zat ik op kot in Duitsland, inclusief eigen keukentje en badkamer. Daarna woonde ik terug een jaar bij mijn ouders, om vervolgens definitief het huis uit te trekken en te verhuizen naar Brussel, waar ik in een soort cohousing met andere net afgestudeerden samenwoonde. Dat duurde nog geen jaar, want toen trok ik bij Johan in. Wij woonden samen tot midden 2017, waarna ik een paar maanden weer in een soort cohousing woonde, eerst bij een landlady en vervolgens bij een koppel. Toen kwam nog eens een periode van alleen wonen, want tussen december 2017 en juli 2018 huurde ik een appartementje voor mij alleen. Sinds augustus 2018 wonen Johan en ik weer samen. Dus ja, op mijn ondertussen 35 jaar heb ik eigenlijk maar één jaar volledig alleen gewoond. Maar bon, of het nu 1 jaar of 10 jaar is, alleen gewoond heb ik 🙃. Check dus!

2. Iemands hart breken

Pfoe, is iemands hart breken iets dat je echt eens moet gedaan hebben? Hoe dan ook, de eerste relatie die ik had, beëindigde ik zelf. Aangezien hij onze relatie nog had willen verder zetten, heb ik dus inderdaad zijn hart gebroken. Op het moment zelf was dat natuurlijk hard om te doen en had ik er verdriet om, maar uiteindelijk heb ik er noch toen, noch later spijt van gehad, want we pasten achteraf bekeken veel te weinig bij elkaar (enkel fietsen als gedeelde interesse is toch maar wat weinig…). Het is niet 100% gelopen zoals ik het wilde, in de zin dat hij mij kort na de breuk nog een brief geschreven had en een antwoord daarop verwachtte, maar ik dat door de dood van mijn grootvader een maand later en vooral dan zijn – vriendelijk bedoelde, maar voor mij grensoverschrijdende – reactie daarop niet meer kon opbrengen. Dat is jammer, maar het is nu ook weer geen rampzalig verlopen breuk geweest.

3. Een gebroken hart hebben / Vergeef iemand waarop je kwaad bent

Ook het gebroken hart kan ik “afvinken”, al is het dan geen definitieve breuk gebleken. Het is een van de zwaarste dingen waar ik ooit door moest, toen Johan onze relatie verbrak en nadien ook toen we de brokken weer aan elkaar probeerden lijmen. Ik heb nooit in mijn leven zo de pijn gevoeld van een gebroken hart (een mens leest dat in boeken of ziet dat in films en denkt “ja ja, mooie metafoor”, maar het brullende huilen van toen, dat deed fysiek pijn).
Hem vergeven was dus niet vanzelfsprekend en eerlijk gezegd vind ik die term heel moeilijk te definiëren: wanneer heb je iemand echt en compleet vergeven? Ik vertrouw hem weer, geloof in onze toekomst samen en kan leven met wat gebeurd is. In die zin heb ik hem dus vergeven, maar als vergeven wilt zeggen dat je er nooit nog kwaad om bent, dan niet, want er zijn af en toe nog momenten waarop dat gebeurt. Steeds minder vaak en steeds minder heftig, maar of dat ooit helemaal gaat verdwijnen? Uiteindelijk gaat het vooral om verdriet om wat was en had kunnen zijn, dat ik, als het nog eens opduikt, steeds meer kan uiten als dat wat het is – verdriet dus – i.p.v. als boosheid. Ik vind het niet ok wat hij toen gedaan heeft – dat weet hij ook en vindt hij zelf ook -, maar ik moet het ook niet ok vinden. Niet goedkeuren, betekent echter niet dat ik niet begrijp waarom hij het gedaan heeft en als het bij mij nog eens pijn doet, weet ik ook beter waarom. Het triggert namelijk dingen – afgewezen worden, niet goed genoeg zijn -, die ik al van ervoor meedroeg (net zoals de hoofdoorzaak van zijn handelen lag in wat hij van vroeger meesleepte). Hij is verantwoordelijk voor wat hij toen gedaan heeft en voor de pijn die hij op dat moment veroorzaakte, hij is er niet verantwoordelijk voor dat dat bij mij oudere gevoeligheden triggert. Die beiden kan ik ondertussen beter van elkaar onderscheiden en dat is iets wat in het begin niet lukte. Als dat vergeven is, dan heb ik vergeven.

4. Maar eerst moet je iemand graag zien

Er staat in het Engels “you have to fall in love”, wat ook als “verliefd zijn” kan vertaald worden, maar ik vermoed dat er toch wel “graag zien” (toch echt wel een graad hoger) bedoeld wordt. In alle geval, hoe het ook vertaald wordt, dit is een evidente check. Het had nooit zo’n pijn kunnen doen, moest ik hem niet zo graag gezien hebben. Het was ook nooit opnieuw gelukt tussen ons, moest ik hem niet zo graag zien (en omgekeerd). Dus ja, ik denk dat ik wel weet wat het is om in love te zijn.

5. Stem

Hmm, zeg dat je Amerikaan bent zonder te zeggen dat je Amerikaan bent, dat is dit puntje zo’n beetje. Uiteraard heb ik al gestemd. En ook nu, nu ik als Belg-in-het-buitenland geen stemplicht meer heb, blijf ik stemmen voor de Europese en federale verkiezingen. Mogen stemmen is ook een van de hoofdredenen dat ik de Zwitserse nationaliteit wil aanvragen, want dat niet mogen, terwijl ik hier mijn leven doorbreng, ik vind dat lastig. Ga ik vanaf dan op elk (driemaandelijks) referendum stemmen? Neen, dat nu misschien ook weer niet. Maar wel minstens voor die thema’s die ik belangrijk vind en zeker voor parlementsverkiezingen e.d. Ik vind het belangrijk om mijn stem te mogen uitbrengen en ik vind het jammer hoe nonchalant sommige mensen ermee omspringen. Onze rechten zijn niet definitief verworven, dat wordt keer op keer bewezen, en het is belangrijk daar aandacht voor te blijven hebben.

6. Reis door het land / Bezoek andere landen en culturen

Aangezien ik voor mijn 35e alle kantons wilde bezoeken en dat ook gedaan heb, denk ik dat ik voor Zwitserland zeker wel mag zeggen dat ik “door het land gereisd ben” (al was het dan niet in één grote reis). Ook in België heb ik, o.a. met dank aan het fietsen, al heel veel verschillende plekjes ontdekt en kan ik wel zeggen dat ik het land doorgereisd ben.

Wat die andere landen en culturen betreft: ik ben naar een ander land verhuisd, dus ik denk dat dit sowieso al wel telt als “geslaagd”. Tegelijk vind ik dat moeilijke te definiëren: ik reisde bijvoorbeeld door Zuid-Afrika en Canada en ging al meermaals duiken in Egypte. Maar ken ik daarom de cultuur ginder? Indrukken opdoen is één ding, een cultuur echt leren kennen, dat is volgens mij in “toeristenmodus” onmogelijk. Nu ja, ik vermoed dat ik er nu iets te diep over aan het nadenken ben 🙃

7. Maak telkens opnieuw fouten

Uiteraard. Wie maakt nu geen fouten? Al vind ik fouten best wel een hard woord, want uiteindelijk is dat gewoon leven en af en toe botsen, niet? Zo zou ik, als ik terug kon, achter de rug van mijn ouders geprobeerd hebben om professioneel te gaan wielrennen i.p.v. tegen mijn goesting braaf te luisteren en daar nu nog steeds spijt van te hebben. Maar is dat een fout?
En zo had ik, als ik terug kon, beter willen beseffen hoeveel Johan meesleept uit het verleden en hoeveel dat aan onze breuk zou gaan bijdragen. Maar is dat een fout? Had ik dat echt beter kunnen doen of is dat inzicht er ook maar kunnen komen doordat het fout gelopen is?

8. Weet wie je echte vrienden zijn

Hmm, moeilijk. Ik denk dat ik het wel weet nu, maar heb dat in het verleden – ook recent nog – ook al gedacht om dan plotseling “gedumpt” te worden zonder reden. Het blijft een van de grootste onzekerheden die ik heb en zorgt er ook voor dat ik mij soms afvraag in hoeverre die onzekerheden voor een self-fulfilling prophecy zorgen. Ik denk wel dat minstens een paar van de vriendschappen die ik nu heb blijvers zijn; ik hoop het alleszins, want het zijn vriendinnen waar ik ongelooflijk veel aan heb. En moest het toch ooit eindigen, dan hoop ik dat het is omdat we “op een natuurlijke manier” uit elkaar groeien en niet omdat het plots eenzijdig ophoudt.

9. Spaar

Jup, als kind al vlijtig gespaard (uiteraard dankzij mijn ouders) tot ik iets over halfweg mijn twintiger jaren, een stevige duik genomen heb (verhuizen zonder job, investeren in een dure studie, een tijdje op een loon van een deeltijdse job alleen moeten rondkomen…). Gelukkig is mijn spaarpotje sinds mijn huidige job opnieuw goed aangevuld en heb ik genoeg reserve om vrij zorgeloos te kunnen leven. Dat is zonder enige twijfel een van de grootste luxes van mijn leven.

10. Laat een tattoo zetten of fantaseer over eentje

Euh ja, check, niet het “laten zetten”, maar met vijf jaar vruchteloos op mijn 35 before 35-lijst staan is het fantaseren erover alleszins meer dan gelukt 😜