Fair wear Friday (7)
Jullie weten ondertussen al dat ik al eens een schop onder mijn gat kan gebruiken om voor i.p.v. achter de camera te kruipen, maar wanneer Earth Day op een vrijdag valt en het dan ook nog eens Fashion Revolution Week is (waar ze hier in Zürich volop aan mee doen, hoera ende joepie), dan is dat meer dan voldoende schop. Tijd voor de ondertussen toch al zevende editie van Fair wear Friday op deze blog (en nog lang niet uitverteld, nope nope). Voor wie het nog niet wist: met dank aan gangmakers Ma vie en vert, Villa Lisa en Juffrouw Sanseveria!
Kwestie van het mijzelf iets makkelijker te maken op gebied van poseren, besloot ik naar een van de speeltuinen hier in de buurt te gaan. Net nadat de zon grotendeels achter de heuvel verdween weliswaar, want het kind uithangen voor het oog van de camera (die ik dan nog zelf instel ook) is één ding, dat doen onder het oog van andere spelende kindjes, dat is toch nog net iets teveel gevraagd 😉 . Publiek had ik desondanks, van de zeer nieuwsgierige, maar gelukkig ook zeer stille en niet veroordelende soort:
Mijn outfit bestaat dit keer uit:
- Trui: laten we maar meteen beginnen met het kneusje van de groep, toch op gebied van fair en ecologisch gehalte. Op de schaal van “graag gedragen” scoort het wél heel hoog; in die mate dat dit truitje er ongeveer in zijn eentje verantwoordelijk voor is dat ik wil leren naaien. Er gaat immers ooit (maar laat het nog lang zijn aub!) een dag komen dat het versleten zal zijn en tegen dan hoop ik een even comfortabel, zacht en mooi exemplaar (het detail op de rug!) te kunnen maken.
- Jeans: hetzelfde model van Kuyichi als mijn eerste faire exemplaar, maar dan een donkerdere kleur. Het zijn de enige twee jeansbroeken die ik heb (en met uitbreiding eigenlijk de enige twee broeken momenteel), dus ze worden niet alleen graag, maar ook veel gedragen.
Ellen sprak een tijdje geleden over de negatieve aspecten van jeans en daarom heb ik Kuyichi onlangs een mailtje gestuurd om te vragen hoe hun verfprocédé verloopt. Op hun website vind je bij het ene bedrijf dat voor dat deel van het maakproces verantwoordelijk is, namelijk geen specifieke uitleg over het productieproces, bij het andere staat dat ze voldoen aan de Oeko-Tex 100 test (= test op aanwezigheid van o.a. voor mens en milieu schadelijke chemicaliën). Klinkt niet slecht – toch voor dat ene bedrijf -, dus ik geef ze het voordeel van de twijfel tot ik een reactie krijg. Gisteren kreeg ik trouwens van iemand die een textielopleiding gevolgd heeft, te horen dat een jeans zoals de mijne (één kleur, geen washed jeans) maar één verfbad zou nodig hebben. Nog altijd niet ideaal, maar wel al beter dan meerdere verfbaden. Even afwachten dus of hun antwoord positief is én dat ze terug lid worden van de Fair wear Foundation. Ik ontdekte immers net dat ze in januari dit jaar hun lidmaatschap kwijtgeraakt zijn / opgezegd hebben. Anderzijds zijn ze natuurlijk wel nog steeds GOTS-gecertificeerd, dus ze doen het nog steeds goed. Maar ja, als het ooit “heel goed” was, dan is het natuurlijk jammer als het “gewoon goed” wordt. Ik duim dus even hard, want ik heb er een zwarte broek op het oog en laat zo’n item nu al een tijdje op mijn verlanglijstje staan 😉 .
- Schoenen: van Esprit! Klinkt misschien niet meteen super, maar het zijn er van de veganistische “Peta approved” collectie (of zoals ze op de website zo mooi zeggen: door Peta als vegaan erkend, hihi). Heel comfortabel en makkelijk schoon te maken, waarbij ik dat laatste sneller dan verwacht leerde toen bovenstaande jeans niet enkel mijn benen, maar ook mijn schoenen bleek gekleurd te hebben. Neemt niet weg dat ik mij na het initiële “jeeej, veganistische schoenen”-enthousiasme wel al heb afgevraagd of ze eigenlijk voor de rest wel eco of fair zijn. Want vegan is in zekere zin wel eco, omdat er geen dieren voor moeten gekweekt worden en sterven, maar eigenlijk heb ik geen idee van de “goedheid” van de materialen waarmee dan wel gewerkt is. Nu ja bon, kleine stapjes met een keer en een vegan label is al een pak beter dan helemaal niets, denk ik dan maar.
- Kousen: aangezien sokken stoppen ook hier geen doorgegeven familietrekje is en mijn oude “slechte” kousen langzaam maar zeker gaten beginnen vertonen, ben ik op zoek gegaan naar een beter alternatief. Dat vond ik onder meer bij het Duitse merk Minga Berlin, die een mooi aanbod hebben: effen of met een motiefje, pastelkleuren, gewoon zwart of felgekleurd… En – niet onbelangrijk 😉 – ze hebben o.a. het GOTS-certificaat en de verpakking gebeurt klimaatneutraal. In alle opzichten schone kousen dus!
- Juwelen: een gebied waar ik eerlijk gezegd nog (te) weinig aandacht aan besteed, maar met deze horloge en oorbellen is toch al een eerste stap gezet. Wat de oorbellen betreft: die bracht mijn grootmoeder mee uit Patagonië en werden daar lokaal gemaakt. De horloge is dan weer van het Duitse merk Kerbholz, dat weliswaar (nog) geen certificaten heeft, al lees ik op hun website wel dat ze daar mee bezig zijn. Maar de combinatie van hout als basismateriaal en het feit dat bij elke gekochte horloge een bedrag gestort wordt voor bosaanplanting, is toch al een dikke hoera waard. Dat ik ze kreeg van mijn broer, zijn vriendin en Johan doet daar nog een hoop hartjes bovenop!
Rapport
Punten gaan naar:
- kleding van eco/fairtrade merken
- kleding uit tweedehands winkels of tweedehands gekregen van iemand
- kleding die zelfgemaakt is
En dat geeft dan voor deze outfit (accessoires niet meegeteld, want dat doe ik nooit):
- Trui: 0/1
- Broek: 1/1
- Schoenen: 1/1
- Kousen: 1/1
Totaal: 3/4
Ofte 75% en dat is toch al best wel goed, vind ik! Voldoende alleszins om morgen te dragen bij het afsluitende event van de Fashion Revolution Week (denk: fair fashion market, walk-in closet ofte kledingruil, The true cost ein-de-lijk eens bekijken…).
En om nadien nog eens mee naar de speeltuin te gaan, want behalve mooi zit het vooral ook super comfortabel 😉
26 reacties
-
Pingback: Fair wear Friday (8) – Le petit requin
Leuk, die fotoshoot in de speeltuin! Goed om weten dat de vegan schoenen van Esprit je bevallen, ik denk dat ik mijn volgende paar schoenen daar ook ga bestellen. En blij dat jij en andere blogsters het thema fair wear regelmatig aan bod laten komen, het werkt inspirerend :-).
Ja, ik ben er heel content van! Ik kocht toen ook sandalen, maar omdat dat in november was, heb ik ze eerder deze week nog maar voor de eerste keer gedragen. Ze zaten alleszins ook comfortabel, maar ik moet ze nog wat meer en langer dragen om dat écht te kunnen beoordelen natuurlijk 🙂
Leuke fotoshoot en tof truitje! Die zwarte broek lijkt mij veilig om te kopen, hoor. Qua jeans denk ik dat je niet veel beter kan gaan dan Kuyichi. Al vraag ik mij ook wel af waarom ze geen lid meer zijn van de Fair Wear Foundation.
Ja, je hebt wel gelijk: op zich is enkel dat GOTS al een pak meer dan de meeste bedrijven hebben! Al twijfel ik ook om eens een ander merk uit te proberen, want tot nu toe zijn al mijn faire broeken van Kuyichi en ’t is misschien wel tof om er andere uit te proberen ook, vb. van bij Armed Angels ofzo (anderzijds: als het goed zit, waarom dan veranderen natuurlijk 🙂 ).
Door berichtjes als dit ben ik ook bewuster gaan uitkijken naar ecologisch verantwoord kopen. Een leuke ontdekkingstocht, en ook leuke dingen die je op de kop hebt getikt. Dat van dat kousen stoppen vind ik wel grappig :-). En toch ook goed om kritisch te blijven. Ik vind jouw truitje er ook heel mooi uitzien, vooral met dat detail op de rug. Nieuw voor me zijn de fair wear juwelen. Weer eens wat bijgeleerd, merci!
Als faire juwelen je interesseren, moet je zeker ook eens gaan kijken bij Geertruurzaam. Haar trouwringen zijn gemaakt uit fair goud, dat is nog een hele stap verder dan wat ik hier toon!
Leuke kennismaking alweer met faire kleding! Mooie foto’s ook 🙂 Die schoenen ga ik ook eens bekijken…
Toffe fotoshoot … daar moet ik ook eens werk van maken .. faire kleding. Al vind ik dat duurzaam kopen en lang dragen ook al fairder is dan er zomaar op los shoppen. En daar ben ik al mee begonnen.
Oh absoluut! Als iedereen bewust zou kopen en kleren effectief zou afdragen i.p.v. als een “kip zonder kop” alles te kopen wat ze tegenkomen, dan zou het misschien zelfs niet eens nodig zijn om faire merken te hebben, omdat arbeiders dan niet zo hard onder druk zouden gezet worden om te voldoen aan de westerse koopzucht…
Wat leuk om een gezicht op jouw naam te kunnen plakken 🙂
Hihi, mijn gezicht verschijnt af en toe wel eens, maar dit is inderdaad wel voor het eerst in lang dat het zo “in het groot” is. Johan is te danken, want ik wilde als foto van de rug van dat truitje eigenlijk eentje waar je mijn gezicht niet op ziet, maar hij vond deze manier beter. En ja, de fotograaf beslist 😉
Waar die Fair Wear Friday al niet goed voor is … je mag je als volwassene nog is helemaal uitleven in de speeltuin. 🙂
Haha, ik moet eerlijk toegeven dat ik mij ook zonder fotoshoot al wel eens uitgeleefd heb daar 😉
Leuke blogpost! Ik zou heel wat fairder kunnen shoppen, maar dat ga ik voor de baby wel proberen te doen. Voor mezelf (en mijn man) koop ik eigenlijk weinig kleren, heel wat stuks hangen al jaaaaaaren in de kast. Met zwangerschapskleren vinden heb ik wel moeite, er is al zo weinig aanbod en om dan nog faire stukken te vinden…
En ook: hopelijk begint de Sanseveria eens opnieuw met bloggen! 🙂
Haha, inderdaad! ’t Is daar al veel te lang stil!
’t Heeft natuurlijk weinig zin om al fair te gaan kopen als je nog genoeg kleren hebt hangen he; integendeel: net keigoed dat jullie zo lang met jullie kleren doen! Ik probeer dat ook zoveel mogelijk, maar 10kg afvallen heeft mijn kleerkast noodgedwongen een serieuze make-over gegeven 🙂
Zwangerschapskleren lijkt mij inderdaad wel een moeilijke; ik kan mij eigenlijk ook niet herinneren dat ik al eens een fair merk ben tegengekomen dat dat verkoopt. Gat in de markt!
Ik ken heel wat mensen die élke keer als ik ze zie andere kleren dragen. Mensen die niet begrijpen dat wij alle kleren van ons beiden in één kleerkast krijgen. Maar serieus: als je zo veel kleren hebt, dan kan je toch ook niet alles dragen? Waarom heb je dan zo veel? 🙂
Haha, ik heb mij dat ook al afgevraagd. Terwijl minder kleren zoveel makkelijker is, want minder keuze en dus minder tijdverlies 🙂
Klopt! En dan kan je nieuwe dingen kopen omdat de oude écht versleten zijn en zo. Ik heb echt rokken in mijn kast die al meer dan 7 jaar oud zijn. Ze zijn dan misschien een beetje verbleekt van kleur, maar dat houdt mij niet tegen om ze te dragen…
Faire kleren daar ben ik nog niet zo mee mee. Maar als je er nog vaak genoeg over schrijft, komt dat wel 🙂 De fotoshoot is wel heel leuk gedaan!
Haha, van mij moet je je niet fair gaan kleden zenne 😉 Al is bij mij de overgang er ook wel deels gekomen doordat andere blogsters er vaak genoeg over schreven 🙂
Geweldig dat je foto’s van jezelf gaat maken op een speeltuin 🙂
Eco juwelen… Ik ben nog maar zover dat ik eens voorzichtig aan etalages ga piepen of eens op een eco online shop heb gesurft. Het is dat ik nog 586 kledingstukken te veel in mijn kast heb hangen (en mijn shopbudget op is), anders zou ik toch eens dat stapje verder moeten zetten.
Kleding opgebruiken is ook ecologisch he! En moest ik door het afvallen niet een groot deel van mijn kleerkast hebben moeten buiten gooien, dan zou ik waarschijnlijk na twee edities FWF voorlopig uitgepraat geweest zijn 🙂
Wat een toffe speeltuin lijkt me dat! Waar is die? Ook een leuke rubriek! Heb je net gevonden en ga je bij deze ‘volgen’ :o)
Leuk! Ga jouw blog zeker ook eens een bezoekje brengen!
De speeltuin ligt bij het bezoekerscentrum van het Sihlwald (ongeveer 10km zuidwestelijk van Zürich). Voor jullie eerder iets voor op vakantie dus, vermoed ik 🙂