Fashion Revolution Week 2019
Eergisteren was het 6 jaar geleden dat in Bangladesh het vijf verdiepingen hoge gebouw Rana Plaza instortte, met 1138 doden en 2500 gewonden het dodelijkste ongeval in een textielfabriek ooit. En toch staat het er vandaag amper beter voor: er werd weliswaar een “Bangladesh-akkoord” gesloten dat ervoor zorgde dat fabrieken geïnspecteerd en veiligheidsproblemen verholpen werden, maar dat akkoord is ondertussen afgelopen (waarom zoiets een einddatum heeft? Een mens vraag het zich af…). De overheid in Bangladesh probeert de invoering van een nieuw akkoord tegen te werken, omdat zij vindt dat haar inspectieprogramma sterk genoeg is; een stelling die echter tegengesproken wordt door o.a. de Internationale Arbeidersorganisatie. De kans dat de veiligheid in kledingfabrieken weer daalt, is dus zeer reëel. Bovendien zijn de lonen van de arbeiders ondertussen amper verbeterd, want dat akkoord hield zich enkel bezig met brand- en andere veiligheidsnormen; niet met een eerlijke verloning.
De Fashion Revolution Week, die deze week plaats vindt en aandacht besteedt aan faire verloning en goede werkomstandigheden, is dus nog steeds meer dan broodnodig. Op de website van Fashion revolution, een beweging die zich inzet voor een meer transparante, ethische en duurzame kledingindustrie (zodat de kleding die wij kopen niet ten koste gaat van onze planeet en van andere mensen), zijn alle events te vinden voor deze week (hier voor België, daar in Nederland). Aangezien ik maandag jammer genoeg een belangrijke thesisdeadline heb, kan ik niet aan het hele programma hier in Zürich deelnemen, maar even binnenspringen op de Fair Fashion Market in het Transitareal ga ik morgen hoe dan ook proberen! Daarnaast ga ik in de komende maanden de rubriek Fair wear Friday nieuw leven in blazen, want er is nog zoveel over te vertellen.
Ik word niet gesponsord voor dit bericht, maar schrijf er over, omdat ik het te belangrijk en impactvol vind om er geen aandacht aan te besteden.
19 reacties
-
Pingback: Fair wear Friday (11) – Le petit requin
We zouden er allemaal meer van bewust moeten zijn… ik ben het ook niet altijd. Maar winkels als Primark etc probeer ik te vermijden
Ja, dat is zo’n pure fast fashion en zo belachelijk goedkoop, dat kan gewoon niet op een goede manier geproduceerd worden…
En dat bewust zijn, het is – zeker in het begin – ook niet altijd makkelijk om voor alles een alternatief te vinden. Het kan zeker wel, maar het is gewoon meer zoeken dan wanneer je in een winkelstraat gaat rondwandelen natuurlijk.
Super dat je hierover schrijft! Het thema fair fashion ligt me ook heel nauw aan het hart, zoals je wel weet. Ik kijk al uit naar je blogposts voor Fair wear friday!
(+ laat ook gerust weten als ik je ergens mee van dienst kan zijn, ik deel met veel plezier alle info en adressen die ik zelf verzameld heb). Liefs!
Merci! De komende twee maand ga ik hoogstens twee drafts uitwerken die ik al staan heb, maar daarna wil ik inderdaad wel iets uitgebreidere info geven. Ik mail je nog; misschien kan je een deel van je info als een gastpost delen ofzo? 🙂
Ja prima, ik zie jouw mailtje met vreugde tegemoet!
Een gastpost zie ik wel zitten 🙂
Goed dat je dit opnieuw onder de aandacht brengt.
(Ik zou er ook wat vaker bij stil moeten staan.)
Heb op de website van Fashion Revolution gekeken, en in Valencia is er niets te vinden (was wel te verwachten).
En een einddatum voor dat akkoord? Man man, hoe verzinnen ze het…
Echt he, toen ik dat las, zijn mijn ogen ongeveer uit hun kassen gerold…
Ja, in het ene land gebeurt echt pakken meer dan het andere; jammer dat dat nog niet overal evenveel ingang gevonden heeft.
Ja! Heel interessant. Ik ben nog half groen achter mijn oren wat dat betreft. Ik ga dit zeker volgen. Ik koop mijn schoenen bij El Naturalista, die hebben ook Vegan schoenen (maar ik nog niet, komt nog).
Komt nog is al heel goed he 🙂 (het zou ook echt wel heel onzinnig zijn om schoenen die nog in orde zijn, te vervangen enkel omdat ze niet fair of eco zijn 🙂 ).
Ik vind het allemaal heel moeilijk, eerlijk gezegd.
Zeker als het over kleren gaat, zijn “duurzame” kleren echt wel voor de beter bemiddelde mensen onder ons. Als ik iemand in de Gentse politiek iets zie posten over zijn duurzaam hemd, en dat blijkt dan minstens 110 euro te kosten, sorry, dat kan de gemiddelde arbeider niet betalen.
Nog eentje: ik kocht echt jaren geleden (ik zou eens moeten opzoeken wanneer, maar het is zeker 6 of 7 jaar geleden) regelmatig iets in de Primark in Luik. Ik kocht daar o.a. vestjes die ik nu nog altijd draag. Dus zeker niet alles is wegwerp in ketens als Primark (en vele andere).
En nog eentje: dure merken zijn soms nog erger dan de goedkope brol uit de goedkope ketens wat de productie betreft.
Nog eentje? Ik maak veel van mijn kleren zelf, maar ik heb het erg moeilijk met het betalen van 40 euro of zo voor een meter duurzame stof. Ik vind dat vre-se-lijk veel geld.
Enzoverder, enzovoort.
Moeilijk, moeilijk.
Het is zeker niet evident, dat is waar. Een paar gedachtes bij jouw bedenkingen:
– ik vind niet dat duurzaam enkel voor de beter bemiddelde mens is. Tweedehands is óók duurzaam en vaak spotgoedkoop… En ook nieuw hoeft het niet per se duur te zijn: JBC bijvoorbeeld is lid van de Fair wear Foundation en niet zoveel duurder dan een H&M of Zara, die amper stappen vooruit zetten. Het is wel zo dat een groot aantal merken duurder dan “gemiddeld” zijn, maar enerzijds vind ik dat maar normaal (net die veel te goedkope prijzen zijn echt problematisch), anderzijds los ik dat zelf op door gewoon minder te kopen. Ik heb bijvoorbeeld “maar” drie broeken, die elk 75-100 euro kostten. Niet goedkoop, maar ik ken evengoed mensen die 10 broeken hebben hangen van elk 25-50 euro. Ben ik nog altijd goedkoper of hoogstens even duur af… 🙂 Ik hoop vooral dat, hoe meer mensen overschakelen naar duurzaam, hoe meer mainstream het wordt, waardoor het toch weer iets goedkoper wordt (nooit naar Primarkprijzen natuurlijk, maar bon, dat kan ook niet als je de makers van je kledij eerlijk wilt verlonen).
– ik heb nog nooit iets gekocht van Primark en kan dus niets zeggen over de kwaliteit ervan. Maar ik heb zelf ook nog een topje in mijn kast liggen dat ik meer dan vijf jaar geleden bij H&M kocht en nog altijd perfect draagbaar is. Dat het wegwerp is op basis van kwaliteit, vind ik dus zeker niet. Wat ik wél wegwerp vind aan zo’n ketens, is de focus op altijd maar meer, altijd maar nieuw. Elke vijf botten een andere collectie in de winkel, waardoor mensen toch maar telkens weer nóg iets kopen. En daardoor hebben veel mensen gewoon veel te veel kleren en wordt uiteindelijk toch een groot deel wegwerp vooraleer het effectief afgedragen en versleten is.
– dure merken hebben absoluut geen betere productieketens dan goedkopere; daar heb je absoluut gelijk in! Ga je mij ook nooit horen beweren, want veel van die dure merken kosten enkel veel omwille van hun naam, maar er gaat geen frank meer naar de mensen in de textielfabrieken.
– als je je kleren zelf maakt, dan is op zijn minst het maakproces al in orde (of dat hoop ik toch voor jou 😉 ). Dat je dan niet per se gaat voor duurzame stoffen, snap ik; het moet doenbaar blijven en als dat voor jou “gewone” stoffen zijn, maar wel zelfgemaakt, dan is dat toch perfect 🙂
Amen to that!
Het is toch wel een discussie met veel lagen hè, vind je niet?
Ik kan me namelijk ook vinden in alles wat jij hier schrijft. En ik zou daar ook uren over kunnen doortetteren. Wat ik hier niet ga doen.
Mijn maakproces is dik in orde, ik ben een “trage naaier” die ondertussen iets op de laptop leest, een koffietje drinkt, wat rondlummelt, enzovoort. En je hebt gelijk, ik had daar nog niet bij stilgestaan. Op zijn minst is het maakproces al in orde.
Haha, dat klinkt inderdaad als een goede “werkomgeving” 🙂
En ’t is zeker een discussie met veel lagen. Zoals bij bijna elke discussie over duurzaamheid, heb ik het gevoel.
Zo bizar dat dat akkoord niet doorloopt maar een tijdslimiet kreeg. Alsof de veiligheid van die arbeiders na een aantal jaren niet langer gegarandeerd moet worden.
Echt he! Een mens zou denken dat iedereen de logica inziet van een onbeperkt voortdurend akkoord, maar dat is natuurlijk buiten het economische standpunt gerekend…
Ik vind het erg moeilijk om niet naar de WE te stappen, waar ze zoveel kledij hebben voor mijn figuur, als één van de weinige winkels. Ik ga van de zomer – als ik op dit gewicht blijf – weer nieuwe kleren nodig hebben, maar ik wil niet investeren in iets uit een duurzame winkel want dat is vaak drie-vier keer zo duur als bij de WE, want ik hoop dat ik toch nog wat kilootjes kan kwijtraken en dan is dat voor niks gekocht. Tweedehands is natuurlijk een goede optie, maar de keren dat ik zo’n winkel binnenliep, vond ik niks naar mijn goesting. Oké ja, ge moet daar wat meer moeite doen, dat besef ik, en ik ben lui: ik wil gewoon tien dingen van het rek pakken waarvan ik meteen weet dat de helft me zal passen & staan. Als je zegt dat de JBC al een pak beter bezig is dan anderen, dan moet ik daar misschien eerder naartoe gaan dan naar de WE.
Maar goed, voorlopig stel ik die aankopen nog zo lang mogelijk uit 😀
Dat snap ik helemaal. Is bij mij momenteel gelijkaardig, want ik ben de afgelopen twee jaar enorm verdikt (2017-2018: + 10kg; 2018-nu: +15kg…), dus mijn kleren passen mij nog amper. En dus is het nu overwegen: een t-shirt koop ik nog steeds fair/ecologisch, omdat dat niet snel verslijt en ik dat later nog wel kan innemen of als “losser” model kan dragen 🙂 Maar mijn broeken bijvoorbeeld gaan momenteel sneller kapot (want dikkere billen zorgen voor veel wrijving en dus heb ik veel sneller gaten net onder het kruis…) en dus heb ik twee weken geleden jammer genoeg beslist om een nieuw exemplaar ter vervanging van de oude kapotte bij C&A te kopen. Verre van ideaal, want totaal niet fair geproduceerd, maar gelukkig wel uit biokatoen (C&A heeft een lijn met jeans, gewone broeken, t-shirts… uit biokatoen). Ik had het er eerlijk gezegd echt lastig mee, maar dit is momenteel even de gulden middenweg tussen “niet compleet rotslecht op fair / ecologisch gebied” en “financieel haalbaar”. Algemeen probeer ik die aankopen inderdaad ook vooral uit te stellen in de hoop dat vanaf september “geen antidepressiva + geen vitaminetekorten + geen thesis” (de redenen voor de problemen de afgelopen jaren) ervoor gaat zorgen dat ik eindelijk weer gewicht kan verliezen. Maar dat neemt niet weg dat er natuurlijk soms geen andere optie is; ik ga nu ook weer niet met gaten in mijn broeken rondlopen (want mode al wat ge wilt, maar niet als dat tussen uw billen is i.p.v. op de knieën ofzo 🙂 ).