Freak!
Nadat ik Stoefer! schreef, bedacht ik mij dat ik naast goede eigenschappen ook best wel wat bizarre tikjes heb. Niet dat die mijn leven bepalen, het is geen OCD of dergelijke (hoewel ik vroeger soms grapjes maakte over mijn “compulsief” gedrag, heb ik – door iemand in mijn zeer nabije omgeving die dat écht heeft – beseft hoe hard wat ik heb “gewoon” een tik is die quasi geen invloed op mijn leven heeft en die ik “als het moet” ook gewoon kan loslaten).
- Ik lees alles wat in mijn blikveld terechtkomt. Hoe vaak ik als kind niet het brik melk gelezen heb tijdens het ontbijt… Bij apps e.d. schakel ik daarom uit zelfbescherming altijd meteen alle mogelijke meldingen uit, omdat ik anders – van zodra er een bolletje op een nieuwe gebeurtenis wijst – meteen zou willen kijken en lezen.
- Ik heb een voorkeur voor afgeronde getallen. Zo heb ik op 30 december nog een belachelijke 1,4km gefietst, zodat ik mijn jaar zou eindigen met een mooi afgerond getal (ik heb dat nochtans een tijdje niet gedaan, maar nu ben ik er zelfs speciaal vroeger voor opgestaan, zodat het zeker zou lukken voor we naar IJsland vertrokken…). Het storten van rente zorgt dus standaard voor een extra aanvulling van mijn spaargeld, want ik moet dat rentebedrag weer rechttrekken naar een mooi getal. Gelukkig heb ik dat enkel met mijn spaar- en niet met mijn zichtrekeningen… Ook wanneer ik moet tanken, wil ik dat het te betalen bedrag een rond getal is. Ik tank dus tegen het einde met kleine beetjes met een keer, zodat ik uitkom op het getal dat ik wil. Ga ik er per ongeluk toch over, dan check ik of ik de liters kan afronden. Sinds ik geleerd heb te tanken zonder de slang te moeten blijven vasthouden, is dit wel geminderd (ah ja, vol is vol, er nog bijdoen is dan geen optie meer).
- Lichtschakelaars moeten per groepje in dezelfde positie staan (dus niet de ene naar boven en de andere naar beneden of de ene ingedrukt en de andere niet). Ik doe het licht dus soms aan de andere kant van een kamer uit, zodat de schakelaars “kloppen”. Weliswaar enkel wanneer ik er tijd voor heb: wanneer ik mij moet haasten om een trein te halen bijvoorbeeld, dan ga ik mij daar echt niet mee bezighouden (en ja, nu ik het neerschrijf, klinkt dit echt wel absurd: of ge hebt een obsessie, of ge hebt ze niet he mens!).
- Wanneer ik was moet ophangen met gekleurde wasknijpers, dan wordt elk kledingstuk met knijpers in dezelfde kleur opgehangen. Thuis heb ik dat opgelost door enkel houten wasknijpers te hebben (ook omdat die duurzamer zijn dan die plastieken gevallen).
- Wanneer ik alleen wandel (en soms zelfs met andere mensen in de buurt), zeg ik goeiendag tegen dieren die ik onderweg tegenkom. Bij katten is dat meestal dag poes, bij honden vaak hela jongen / hela manneke. Ook met bijvoorbeeld spinnen die ik vang om buiten te zetten, doe ik meestal een babbeltje 🙂
- Ik ben consequent inconsequent in wat ik graag eet: zo eet ik heel graag chocolade, maar geen choco, lust ik wel warme hesp in hespenrolletjes, maar vind ik dat vies op een croque monsieur…
- Wij hebben zes koffie-/theetassen, waarvan er twee dezelfde zijn, twee gelijkaardig (grote tas met oor) en twee afwijken. Die moeten ook volgens die types in de kast staan: mijn Japie my skapie-tas kan dus niet naast mijn croissant-tas staan, maar enkel naast de gedichtentas. De oren van tassen die er hebben, moeten ook in dezelfde richting wijzen.
- Het geluid van radio of tv moet op specifieke nummers staan. In dit geval niet enkel afgeronde, maar ook niet enkel even of oneven getallen. Tussen 1 en 20 zijn dit bijvoorbeeld de volumes die mogelijk zijn: 2 – 3 – 5 – 7 – 10 – 12 – 15 – 20 (vraag mij niet waarom, het is gewoon zo).
- Ik verslik mijzelf regelmatig en begin dan gigantisch te hoesten, terwijl ik niet eens iets gedaan heb. Gewoon inademen kan al voldoende zijn om dat uit te lokken. Waardoor ik dus op vergaderingen al eens rare blikken krijg, omdat ik gewoon aan het luisteren ben en ineens begin te proesten – ah ja, ik probeer het nog in te houden – en hoesten en dan naar buiten loop omdat ik er niet meer uit kom.
- Ik eet zuurtjes, pralines en andere kleine snoepjes in paren. M&M’s eet ik bijvoorbeeld in paren geschikt naar kleur én grootte (één grote groene M&M combineer ik dus met een andere grote groene of met twee kleine groene; een grote groene in mijn mond steken met een kleine blauwe, no way). Blijven op het einde enkelingen over, dan bijt ik die in twee, zodat ik zo toch weer een “paar” kan eten (jaaaah, ik weet het, raaaar!). Ik eet ook telkens eentje van het paar met de tanden aan de linkerkant, eentje met die aan de rechterkant, omdat ik het gevoel heb mijn tanden zo gelijkmatig te laten afslijten (dat ik dat bij ander voedsel meestal niet doe en het dus toch om zeep is, doet er niet toe).
Wie nu medelijden begint te krijgen met iedereen die al ooit met mij heeft samengewoond (of denkt, geen wonder dat die J. zich een ander gezocht heeft, ge zoudt voor minder*): ik verwacht niet dat anderen daar in mee gaan, integendeel zelfs: ze moeten vooral niet toegeven aan de zottigheid in mijne kop! Als ik onnozele tiks heb, is dat mijn probleem, niet het hunne.
* grapje he
22 reacties
-
Pingback: Hoe goed kent hij mij? – Le petit requin
Een aantal dingen herken ik wel, zoals alles lezen dat in het zicht komt. Mijn spaarrekening moet trouwens ook altijd een rond bedrag bevatten, geen idee waarom dat is. Ach ja, iedereen heeft wel een paar rare trekjes he 🙂
Haha, dat hoop ik alleszins 😉
En wel tof om te horen dat ik niet de enige ben met een afgeronde spaarrekening 🙂
Ik herken er ook een paar (het alles lezen wat in mijn buurt komt, geen verschillende kleuren van wasknijpers gebruiken, tegen dieren praten en mij verslikken zonder reden). Bij dat laatste vraag ik me af of het komt omdat ik mij verslik in mijn eigen speeksel, maar ik weet niet of dat klopt. Ik vond sommige van je tikjes best wel grappig, ieder zo zijn eigenaardigheden, he :-). Zelf tel ik letters van woorden en zinnen en word ik daarbij blij van symmetrie, woorden van 8 letters, zinnen met 32 letters,… en verander ik in mijn hoofd stiekem al eens een woordje om een zin te ‘doen uitkomen’.
Ik heb ook een tijdje gedacht dat ik verslikte in speeksel, maar een paar keer ben ik er ook al zeker van geweest dat ik niet aan het slikken was. Gewoon lucht is blijkbaar genoeg.
Zo grappig, dat tellen! Maar doe jij dat dan continu? Want dat lijkt mij wel heel vermoeiend.
Ik vrees dat ik het dus ook doe, mij verslikken in lucht.
Dat tellen voelt niet echt aan als vermoeiend. Als ik geconcentreerd met iets bezig ben, doe ik het volgens mij niet. Het lijkt eerder iets dat mijn hersenen doen als ze zich een beetje vervelen, een soort van hersenspelletje.
Oh, met heel veel plezier gelezen. EN ik geloof dat dat mag, want je hebt er zelf toch niet echt veel last van. Wel?
Nee, gelukkig niet! En ermee lachen mag je zeker doen, dat doe ik zelf ook 😉
Ik heb zitten schaterlachen! Bij momenten erg herkenbaar 😀
Die 1,4 km, zalig!
Mijn wederhelft heeft dat ook met de schakelaars van de lichten. En ik kan me daar nijdig in maken, want soms steekt hij het licht aan om het dan direct met de andere schakelaar weer uit te doen. En de nitpicker in mij vindt dat verspilling. Discussiepuntje 🙂
Mja, het is ook verspilling natuurlijk. En toch, toch kan ik het mij soms niet laten… (al valt het hier blijkbaar nog wel mee, want mijn vriend had deze tik nog niet eens door tot ik hem vertelde dat ik dit bericht ging schrijven)
En: blij dat ik je heb doen lachen 🙂
Hahaha, net als Stoefer! weer een zalige post! In vergelijking met jou ben ik nog redelijk normaal, merk ik :p
(grapje hé)
Hahaha, goed te horen dat ik jou normaal kan doen voelen 😉
Hihihi leuk! Ik herken er een paar… ronde getallen bv, maar nu doe ik dat niet meer op mijn spaarrekening. Eten doe ik ook vaak in paren 😀 En ik hang kledingstukken ook op met dezelfde kleur wasspeld 😀
Joehoe, nog iemand die eet in paren, zalig! (dat is namelijk vaak de tik waar ik de raarste blikken op krijg 😉 )
Ik beken… ik zet de lichtschakelaars ook gelijk! Van de m&m’s kan ik alleen maar zeggen dat ik ze gewoon allemaal en snel opeet 😀
Haha, dat is ook een manier 🙂 En waarschijnlijk wel een pak efficiënter dan de mijne 😉
En zo blij dat ik niet de enige ben met die lichtschakelaars!
Eigenlijk doen dit soort lijstjes echt deugd want dan besef je dat je niet de enige bent met bijzondere gewoontes. Dat van de wasknijpers doe ik bijvoorbeeld zelf ook. Net als jij spreek ik dieren aan wanneer ik hen passeer en ik heb een hekel aan spruiten maar spruitensoep vond ik dan weer wel lekker. Ik ben heel vaak dingen op stapeltjes aan het leggen of aan het sorteren. Momenteel liggen er een aantal zaken door elkaar en ik wordt daar echt ongemakkelijk van. Ik tel de treden van trappen, eindig steeds met hetzelfde pilletje, plaats mijn voeten vaak exact op de overgang naar een andere tegel, …
Oh, spruitensoep? Dat heb ik nog nooit geproefd (anderzijds: ik eet wel graag spruitjes, dus als de beiden elkaar uitsluiten, laat ik het misschien beter 😉 ).
En zalig dat jij ook zo van die “rare gewoontes” hebt 🙂
Tanken zonder de slang te moeten vasthouden??? Hoe doe je dat?
Voor de rest een hele toffe blog alweer. Ik denk dat héél veel mensen zo wel wat van die ‘rariteiten’ hebben. Jaja, ik ook. Ik herken er hier geen, maar heb dan wel weer andere vreemde trekken of gewoontes. 😉
Oh, Upje, blij jou hier nog eens te lezen! Hoe gaat het?
Op het handvat van de slang waarmee je tankt zit een soort pinnetje. Dat kan je vergrendelen (als ik het – zo zonder tankslang vlakbij 😉 – goed voor heb doe je dat door het pinnetje naar achter te duwen) en dan blijft hij tanken tot de tank vol zit en slaat dan automatisch af. Wreed handig 🙂
Dat eerste herken ik keihard, die ‘leesdrang’. De rest euhm 😀 Ik heb ook wel wat tics, zoals praten tegen mijn planten (ook in den hof = in het openbaar), maar ik ga er eens op moeten letten, want sommige dingen doe ik zo automatisch dat ik er al niet meer bij stilsta dat ze mss vreemd kunnen overkomen!
Hahaha, “De rest euhm”, merci om mij effectief een freak te doen voelen 😉 En inderdaad, van sommige dingen heb ik pas beseft dat ze raar waren toen iemand mij er op wees dat dat toch niet “echt normaal” is 🙂