Gedicht: Zullen we een bos beginnen?
Graaf een kuil
en plant je boom
voorzichtig
naast de mijne.
Kunnen ze elkaar
uit de wind houden
als het stormt
of in de zondagzon
samen zwijgen.
En als ze ’s avonds
door de wimpers
van hun twijgen
naar elkaar kijken
beginnen ze al
op een bos te lijken.
(Jaap Robben, Zullen we een bos beginnen?)
zo’n schattig gedicht!
Dit is echt TE CUTE!
Zo eenvoudig, zo mooi 🙂
Mooi ! Onder de eik in mijn straat en onder de kastanje in mijn tuin ontstaan in het voorjaar altijd kleine nieuwe boompjes. Ipv die weg te maaien of uit te trekken graaf ik ze voorzichtig uit
en herplant ze tijdens een wandeling op plaatsen waar ik hoop dat niemand ze stoort. (en zij niemand storen)
Zo plant ik gemiddeld 25 bomen per jaar en op sommige afgelegen plekken zijn ze als heuphoogte 🙂
Oh, fantastisch dat je dat doet! En zo tof dat er al een paar tot heuphoogte gegroeid zijn. Wij hebben hier ook heel veel kleine eikjes in de tuin, maar ik had er nog niet aan gedacht om die ergens anders te gaan planten. Eens denken waar dat mogelijk is 🙂
de wimpers van hun twijgen… 🙂
Schattig he 🙂
Oh zo mooi ❤️
De gedichten die jij hier plaatst, zijn echt altijd pareltjes. Soms ken ik ze al, maar hier noch het gedicht noch de auteur en dan is dat zo’n fijne ontdekking.
(ik heb al een paar keer gedacht me met een schriftje naast je blog te zetten en de gedichten over te schrijven)
Oh, zo lief dat je dat schrijft! Ik word helemaal blij van jouw reactie ♥