Gedicht: Zwarte vissen
Soms,
het gebeurt weleens,
worden gedachten zwarte vissen.
Ze botsen tegen de glazen muren
van mijn hoofd.
Maar ik laat het er niet bij.
Ik wrijf ze op tot blinkende vogels,
doe het raam open
en wuif ze eruit.
Een veer zweeft na.
Een zwarte.
Maar de vogels zijn verdwenen.
(Gil vander Heyden)
2 reacties
Geef een reactie
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Mooi!
Doet me meteen denken aan M.C. Escher…
en in mijn hoofd kan een vogel met een heel nat verendek niet direct wegvliegen.
Waarom zijn de vissen ook zwart, zo zijn er niet zoveel.
ik krijg hier zoveel vragen bij :D. ‘k ben veel te praktisch eh.