Gemaakt: verjaardagskalender

Zo soms begint een mens aan een bericht, krijgt dat dan niet meteen afgewerkt (in dit geval: copyright op de foto’s zetten en ze invoegen) en laat het vervolgens bijna drie jaar vegeteren. Normaal zou dat betekenen dat ik dat bericht gewoon verwijder (want hoe relevant kan het nog zijn?), in dit geval besloot ik het gewoon af te werken. Of ik iets nu drie jaar geleden of drie dagen geleden geknutseld hebt, maakt immers weinig uit, denk ik dan πŸ™‚ . Deze week een verjaardagskalender, die ik maakte voor een give-away op deze blog; een van de komende weken de verjaardagsbodietjes voor de toen nieuwste telgen in de familie.

Heel veel uitleg is er eigenlijk niet nodig voor deze DIY: men kieze 13 mooie foto’s en men neme stevig papier en fotoklevertjes πŸ™‚

Verjaardagskalender (Le petit requin)

Bij deze kalender koos ik ervoor alle tekst (namen van de maanden, dagnummers en lijntjes om de jarigen op te schrijven) te printen, maar bij een volgende versie – ik wil mogelijks al sinds deze eentje voor onszelf maken, ahum πŸ™‚ – zie ik mij dat ook nog wel schrijven. Ik stelde zelf een template samen, waarbij ik de bovenzijde van de pagina leegliet voor foto’s en op de onderzijde plaats voor namen voorzag.

Verjaardagskalender (Le petit requin)

Aangezien de kalender toen bedoeld was voor een grote Zwitserlandfan, dook ik in mijn fotoarchieven en koos 13 landschapsfoto’s. Die liet ik afdrukken op formaat 13cm x 18cm en kleefde ze telkens op de bovenste helft van een A4-pagina.

Verjaardagskalender (Le petit requin)

Vervolgens was het even prutsen om met een nietmachine alle dubbelgeplooide pagina’s samen te nieten (dat lukte mogelijks niet meteen van de eerste keer…), om af te sluiten met een perforatorgaatje om de kalender te kunnen ophangen.

Verjaardagskalender (Le petit requin)

Voila se, op zich twee keer niks qua werk. En toch heb ik drie jaar later nog steeds geen versie voor ons gemaakt… tsss πŸ˜‰

4 reacties

  1. Grappig eigenlijk hΓ© hoe sommige van die projecten soms heel lang kunnen blijven liggen. Ik heb hier een hele lijst met DIY-projecten die ik ooit een keer wil maken en die lijst ligt hier ondertussen al enkele jaren terwijl er nog maar enkele projecten zijn afgevinkt.

    • Ja, ik heb ook zo’n lijst en daar is ook nog maar bitter weinig op afgevinkt. Dat een groot deel naaiprojecten zijn, terwijl ik eerst nog moet leren naaien helpt natuurlijk ook niet echt πŸ™‚

  2. Mygod is dat al drie jaar geleden???? Ik vond die kalender echt prachtig, en vind dat nog steeds. Ik heb hem echter niet gebruikt omdat – en ’t is echt kei-onnozel – ik geen gaatjes wou maken in de muur omdat ik toen al wist dat we hier niet nog jaren zouden blijven wonen en dat zou dan weer een gaatje extra zijn om dicht te maken. Dus ligt hij in de doos met spullen (trouwens toevallig is dat ook de doos waarin de hele give-away zat dus die heb ik ook nog :p en vormt op die manier de basis voor de collectie) die ik in het nieuwe huis wil ophangen of een plaatsje geven, decoratiegewijs: schilderijtjes uit verschillende plaatsen waar we op reis zijn geweest, bijvoorbeeld. Want in het nieuwe huis, daar gaat er een plaatsje zijn voor deze kalender, zodat ik elke dag kan wegdromen bij die mooie bergen verdorie!!!

    • Oh, je hebt hem nog! Ben ik blij om, want ja, je weet nooit he of het echt in de smaak valt of niet πŸ™‚
      Ik trek mij zelf niet zoveel aan van gaatjes maken, omdat ik er van uitga dat ik dat altijd wel weer kan wegwerken, maar toen we nog in Johans eigen appartement in Brussel woonden, heeft het keilang geduurd voor hij iets “durfde” ophangen, want “oh neen, al die gaatjes” πŸ˜‰ Ik snap het dus wel πŸ™‚