Kerekewere: 26 juli

Al een hele tijd neem ik elke dag een foto, wat tot een heel archief aan dagdagelijkse foto’s leidde, die zowel de grote als de kleine momenten des levens weergeven. Vandaag blik ik terug op hoe 26 juli er de afgelopen jaren uitzag.

2012

Een van de dingetjes die zo’n foto’s wel eens weergeven, zijn nieuwe aankopen zoals mijn spiegelreflex (ook de aankoop van nieuwe loopschoenen kan ik zo makkelijk terug traceren, best wel handig wanneer ik mij begin af te vragen of vervanging nodig is). Een dag voor ik op citytrip naar Parijs vertrok, arriveerde mijn nieuwe fototoestel; perfecte timing dus 🙂

2013

Lang leve bijschriften bij foto’s, want anders zou ik sowieso niet meer geweten hebben dat ik op 26 juli 2013 niet gewoon film keek, maar wel in het gezelschap van mijn broer die op bezoek kwam. Op basis van de foto vermoed ik dat we naar Rien à déclarer gekeken hebben.

2014

Een jaar later nam ik voor het eerst – en voorlopig ook laatst – deel aan een bootduikweekend op de Oosterschelde, een leuke manier om nieuwe, verder van de kust gelegen, duikstekken te ontdekken! Aangezien ik toen een paar maanden blogde, bestaat er ook een uitgebreider verslag van 🙂

2015

Idem voor 2015 toen ik mijn eerste Zwitserse pas overwon en daar een plog over maakte. Ondertussen beklom ik de Grimselpas al meerdere keren tijdens het Alpenbrevet, maar die eerste keer is bij elke col toch altijd een specialleke 🙂

2016

2016 was een moeilijk jaar op werk- en studievlak en deze foto is daar een stille getuige van. Ook al trok ik hem vooral omdat ik blij was dat ik eindelijk een locker kon huren in de bibliotheek en dus geen kilo’s boeken meer heen en weer hoefde te sleuren, het feit dat er nog boeken over barok op te zien zijn, toont dat ik toen nog dacht een paper te kunnen afwerken. Uiteindelijk lukte dat niet meer, onderbrak ik mijn studie en kwam definitief in een depressie terecht, om er pas in 2017 weer uit te klimmen.

2017

Ook deze foto is eigenlijk heel dubbel: enerzijds is het – blijkbaar vlak voor de foto doorgeknipte – brievenbusplaatje met onze achternamen een teken van de breuk tussen Johan en mij begin juli, anderzijds toont het de vastberadenheid en hoop die ik erna had, aangezien ik de schone toevalligheid van die dag wilde fotograferen. Net toen ik het Hope-kaartje als nieuw voorblad in mijn agenda stak, begon met High Hopes immers een van mijn favoriete Pink Floyd-nummers te spelen. Vasthouden aan kleine gelukjes, ook daar dienen die dagdagelijkse foto’s voor…

2018

Juli is blijkbaar al meerdere jaren geen gemakkelijke maand – ook nu is het heel moeilijk, omdat ik door de thesis heel vaak met paniekaanvallen te kampen heb -, want vorig jaar werd ik na aanslepende vitaminetekorten voor anderhalve maand op ziekteverlof gezet. Al had dat dan wel weer het voordeel dat ik op een doordeweekse donderdag kon genieten van een picknick aan het meer van Zürich. Elk nadeel heb se voordeel zeggen we dan…