Life list, gedaan in 2019
Op zich ben ik niet zo vaak bezig met mijn life list (het valt misschien niet op, maar ik heb nog een leven naast mijn lijstjes 😉 ), al neem ik af en toe wel eens een puntje op in mijn voornemens of dergelijke. Maar – soms onbewust, soms bewust wanneer de kans zich voordoet – elk jaar doe ik toch weer een paar dingen van de lijst. Dit jaar bleek dat eigenlijk niet bijster veel te zijn (al herhaalde ik wel verschillende dingen: zo heb ik nog steeds een gebit zonder (opgevulde) gaten en las ik opnieuw meer dan 52 boeken, maar eigenlijk heeft het ook weinig zin om die dingen te blijven herhalen elk jaar). Ik ontdekte wel degelijk veel moois, maar weinig van deze lijst. Reden ook om er eens grondig door te gaan en te zien in hoeverre die lijst nog met mijn huidige ik overeenstemt:
Work in progress
Minstens 100 erfgoederen van de Unesco Werelderfgoedlijst bezoeken
De disclaimer is nog steeds dezelfde: puntjes die heel veel objecten omvatten (vb. Belforten in België en Frankrijk) reken ik als gezien wanneer ik er minstens drie van bezocht heb. Puntjes bestaande uit twee locaties (vb. Bauhaus in Weimar en Dessau) zijn “ok” als ik er eentje van gezien heb.
Vorig jaar stond de teller op 49 (het volledige overzicht vinden jullie hier); dit jaar ontdekte ik:
- Nationaal park Þingvellir (IJsland)
Ging ik in de rest van het jaar zelden langer en verder weg dan binnen Zwitserland zelf – op een weekje Frankrijk in het najaar na -, dan startte mijn jaar wel meteen ver van huis met een week in IJsland. Daarbij kon het nationaal park met de zichtbare scheiding tussen twee tectonische platen uiteraard niet ontbreken.
- Prehistorische paalwoningen in de Alpen (Duitsland)
Tijdens mijn zomerse fietsuitstappen langs de Bodensee, bracht ik ook een bezoekje aan het paalbouwmuseum in Unteruhldingen. Na een fietstocht langs o.a. een paalbouwvondst aan de Zugersee in Zwitserland, vormde dit een tweede “object” van dit werelderfgoed. Op zich zou het wel leuk zijn om als derde paalbouwwoning eentje in een derde land (naast Zwitserland en Duitsland dus) te bezoeken, maar waarschijnlijk is de alleroudste vondst in Zürich net een tikkeltje realistischer 🙂
- Drie kastelen, stadsmuur en bolwerken van de marktstad Bellinzona
Dit is een twijfelgeval, omdat we een wandeling in de buurt van Bellinzona gedaan hebben en daarna ook even door de binnenstad gewandeld zijn. Tegelijk: we zijn niet eens in één van de drie kastelen binnen geweest, dus dan heeft dit als “bezocht” beschouwen eigenlijk ook niet veel zin. En hey, zo heb ik een reden om nog eens terug te gaan naar Bellinzona 😉
Geschrapt of aangepast
- Alle LOTR-boeken lezen
Niet dat ik ze absoluut niet meer wil lezen, maar goh ja, ik denk dat dit puntje er vooral gekomen is nadat ik de Lord of the Rings-films heel erg de moeite vond. Lees ik ze, tof, maar het is nu niet bepaald een levensdoel. - Een huis of appartement kopen
Zwitserland is duur, dat is bekend. Maar de huizenprijzen, die doen die reputatie meer dan wat ook alle eer aan. Misschien komt het er ooit effectief van, maar die typische baksteen in de maag, tja, die is ergens in de Vlaamse klei blijven liggen denk ik. Ook hier: tof als het lukt, maar eigenlijk hoeft het niet meer zo nodig. Misschien bekijk ik dit binnen een paar jaar weer helemaal anders (ik vermoed dat ik iets te vaak verhuisd ben de afgelopen jaren om misschien zelfs te durven denken aan “definitief”), maar dan houdt niets mij tegen om het niet opnieuw op mijn lijst te zetten 🙂 - Een moto kopen > Met de moto een rit in de Alpen doen
Ik wil nog steeds heel graag met de moto leren rijden, maar ik vond het ineens zo absurd klinken dat mijn puntje lijkt te draaien om het kopen van die moto. Alsof de ervaring het kopen is i.p.v. het rijden. Bovendien zijn we ondertussen al een aantal jaar autoloos en weet ik eigenlijk niet of ik wel zo noodzakelijk die moto zelf in die garage moet hebben staan. Ook hier: kan gerust zijn dat ik er toch eentje koop (al is het maar omdat bij een moto het “kennen van de machine” toch net iets belangrijker is dan bij een auto), maar misschien leer ik wel rijden en huur er dan af en toe eentje. - Een musical op Broadway zien
Raar hoe ik sommige dingen jaren op mijn lijst heb staan en ook bij “revisies” behoud om dan nu enkel maar te denken “hu, musicals, dat is toch helemaal mijn ding niet”. - Een show in de Moulin Rouge zien
Zeg nooit nooit, maar als ik nog eens terug ga naar Parijs wil ik veel liever bijvoorbeeld de Sainte-Chapelle of de Bibliothèque Sainte-Geneviève bezoeken dan de Moulin Rouge (ook hier weer wat filminvloed, vermoed ik). - Les geven (deels check door de duikles, maar ik wil voor een klas staan) >
Les geven
Ja, gemakkelijk he zo, puntjes aanpassen, zodat ze plots wel voltooid zijn 😜 Niet dat ik plots nooit meer voor een klas wil staan, maar ik merk dat mijn ambities in “uitleg geven” ondertussen wat verschoven zijn. Het hoeft niet meer zo nodig een klaslokaal te zijn, het hoeven niet meer zo nodig leerlingen te zijn. Misschien zijn het wel toeristen en ben ik de gids bijvoorbeeld. Neemt niet weg dat ik wel degelijk een tijdje duikles gegeven heb, met echte leerlingen en al, dus voilà 🙂 - Vliegen als een vogel en zwemmen als een vis
Eigenlijk is dit een dubbel puntje: zwemmen als een vis komt namelijk neer op duiken (staat ook in de lijst en doe ik ondertussen al een aantal jaar – het ene weliswaar actiever dan het andere, want in 2019 dook ik niet eens één keer in de diepte, boehoe!). Vliegen als een vogel schreef ik dan weer op met een vrije val (nog onafgewerkt op de lijst) of een zweefvlucht (2014 parapente gedaan) in gedachten. - 20 van de 45 binnenstaten bezoeken > 10 van de 45 binnenstaten bezoeken
Ge kunt ambitieus zijn, ge kunt ook gewoon onrealistisch zijn. - Cannibale van de Ventoux worden > Het gouden Alpenbrevet rijden
De Ventoux zal voor altijd “mijn” berg blijven, daarvoor heb ik er teveel geschiedenis mee. Maar nadat ik al eens Cinglé werd – en dat misschien wel ooit een keertje wil herhalen – hoeft het op fietsgebied niet per se wéér de Ventoux te zijn. Daarom een thuiswedstrijd met het Alpenbrevet, maar dan een trapje hoger dan wat mij tot nu toe al lukte (goud betekent 4 Alpenpassen op één dag). Ooit, wie weet… - De Mekong volgen doorheen Laos, Cambodja en Vietnam
Die drie landen lijken mij nog steeds heel erg een bezoek waard, maar ik wil mijzelf precies niet meer dwingen om dat aan de hand van een rivier te doen. - De Porcupine Rim Rail rijden
Ooit was ik een fervent mountainbiker en belandde dit op mijn lijst. Vandaag rijd ik nog steeds graag met de mountainbike, maar ik ben niet meer echt thuis in “het wereldje”. Dat ik even moest nadenken vooraleer ik mij herinnerde wat die Porcupine Rim Rail eigenlijk weeral is, zegt genoeg. - De wereldwonderen zien > 10 wereldwonderen zien
Ook dit: uiteraard zijn al die dingen mooi en een bezoek waard, maar allemaal, dat is wel heel veel eigenlijk (tss, hoe volwassen en realistisch klink ik eigenlijk wel niet seg 😉 ). - Een lancering van een ruimtevaartuig life zien
Machtig om te zien, daar niet van, maar mijn ambitie reikt ondertussen niet meer verder dan “op tv kijken” (en dat is uiteraard niet bepaald moeilijk). - Een wandeling op het strand bij maanlicht > Een sneeuwschoenwandeling bij maanlicht
Verhuizen naar een land zonder strand helpt uiteraard niet bepaald, maar ondertussen denk ik dat ik een winterlandschap eigenlijk ook gewoon veel mooier zou vinden bij maanlicht dan een strand.
Veel aanpassen en schrappen dus vooral deze keer, maar dat is ook in orde. Ik heb het altijd gezegd: zo’n lijstje is niet in steen gebeiteld, dus naarmate ik verander, verandert ook de lijst. Op basis van deze lijst was 2019 blijkbaar een jaar waarin ik serieus veranderd ben 😉
Heel wat aanpassingen inderdaad, maar hoe stom zou het zijn om vast te houden aan iets dat je vroeger wou en nu niet meer tof vindt, gewoon om een lijstje af te vinken.
Ja voilà, dat zou inderdaad nogal stom zijn. Een mens evolueert en dus evolueren de lijstjes mee 🙂
Aanpassingen doen mag 🙂 LOTR wou ik ook graag lezen maar nu totaal niet meer.
Die paalwoningen vind ik ook wel zalig om te gaan bezoeken, ik wist niet dat dat bestond!
Dat paalbouwmuseum was leuk om eens te gaan bezoeken, zeker omdat de meeste restanten puur archeologische vondsten zijn, die wel heel tof zijn om eens te zien, maar je natuurlijk niet echt een goed beeld geven van hoe het er effectief uit zag. Ook wel leuk bij dat museum is dat ze sommige paalwoningen gebruiken om onderzoek op te doen: de verschillende bouwtechnieken uitproberen, kijken hoe lang die – zonder onderhoud à la verf e.d. – eigenlijk blijven staan… ’t Is misschien niet het spectaculairste of vernieuwendste museum, maar zeker wel eens een bezoekje waard 🙂
Hé, Bellinzona! Daar wil ik binnenkort ook graag heen (met een tussenstop in Zürich/Winterthur natuurlijk 😉)
Wat betreft de wereldwonderen: op welke lijst baseer jij je? Ik ken maar 7 wereldwonderen, maar omdat je spreekt van 10, dacht ik: misschien is er wel een uitgebreide lijst? Liefs!
Ah oeps, ik ben er hier de uitleg vergeten bij te schrijven. In de basis zijn er inderdaad maar 7, de antieke, waarvan enkel de piramide van Cheops overblijft. Een paar jaar geleden is er dan een verkiezing geweest voor zeven nieuwe wereldwonderen (https://nl.wikipedia.org/wiki/New7Wonders_of_the_World), waar jij waarschijnlijk op doelt, maar daarnaast zijn er ook lijstjes met zeven natuurlijke wereldwonderen (https://nl.wikipedia.org/wiki/New7Wonders_of_Nature) en zeven bouwkundige wereldwonderen (https://nl.wikipedia.org/wiki/American_Society_of_Civil_Engineers). Op die manier kom ik in totaal aan 22, waarvan ik er dus hoop ooit 10 te zien 🙂
Ik zit aan drie (Tafelberg van de natuurwonderen, de kanaaltunnel van de bouwkundige en het Colosseum van de nieuwe wereldwonderen), dus nog wel even te gaan 😉
Dank voor de verduidelijking!
Ik snap nu zeker dat je dat puntje hebt aangepast, want 10 van de 22 vind ik eigenlijk al ambitieus.
Ik kom zelf aan vier (Colosseum, Empire State Building, Deltawerken en uiteraard de Kanaaltunnel… ha, Engelandkriebels ;-)), maar ik betwijfel of ik ooit aan 10 zou komen…
met mijn Unesco-lijstje ben ik wel goed op weg, daar staat de teller op 72 (als je dat leuk zou vinden, mail ik mijn lijst wel eens door) en ik vind het nog steeds heel inspirerend (was ook dankzij jou, he!)
Oh, ben jij al New York geweest, zalig! De Deltawerken zijn bij mij een twijfelgeval, want ik heb er wel al delen van gezien tijdens het duiken in Zeeland (de Oesterdam bij Bergse Diepsluis, de Zeelandbrug etc.), maar het is niet dat ik toen echt veel aandacht had voor de werken op zich.
Dat Unesco-lijstje mag je mij zeker eens doorsturen, 72 is echt wel al een impressionant aantal! Dat is toch, zoals bij mij, over heel je leven he? Of is dat sinds je het bent beginnen bijhouden? 🙂
Het lijkt me eigenlijk niet meer dan normaal dat sommige zaken in die lijst worden aangepast. Mijn voorkeuren durven ook wel eens wat te verschuiven. Zo lees ik nu heel andere boeken dan vroeger. Musicals zijn echter nog steeds niets voor mij. 🙂
Haha, of het ooit echt iets voor mij geweest is, is ook maar de vraag… Denk dat ik er vooral nieuwsgierig naar was. Anderzijds is opera ook een soort musical en dat vind ik wel heel erg de moeite om te zien, ’t zijn eerder zo de Grease, Cats en consoorten die mij minder aanspreken.
Ik heb dezelfde ervaring. Musicals voelen doorgaans te druk aan voor mij. Misschien kan ik maar één ding tegelijkertijd aan. Zingen of dansen maar niet de combinatie van beide. Ballet vind ik bijvoorbeeld prachtig maar daar wordt niet in gezongen en opera kan me ook aanspreken maar daar wordt dan weer niet in gedanst. Dus misschien is dat wel de reden waarom musicals me minder aanspreken. Het zijn gewoon teveel impulsen.
Goh die lancering zien….Wij waren aan Cape Canaveral en daar schiet men best vrij vaak nog wel iets in de lucht…en da’s van kms kms ver te zien. Dus als je agenda wat in gaten houdt en op de juiste dag op strand in Florida zit, is dit niet zo moeilijk. (tenzij je dus op de plant zelf officieel te gast wil zijn eh). Toen wij er waren was de dag ervoor net een satteliet de ruimte ingeschoten.
Goh ja, oorspronkelijk was dat dus inderdaad het idee: echt op de plant zelf zijn om het te zien gebeuren, maar dat “hoeft” nu precies niet meer zo nodig. Wel tof dat je het daar gewoon vanaf het strand kan zien als je er op de juiste dag bent! Voorlopig geen plannen om die kanten uit te gaan, maar als we het ooit doen, kan ik zo’n lancering dan misschien toch eens zien 🙂