Life list, gedaan in 2020

Lijstjesmens dat ik ben, kan ook een update van mijn life list niet ontbreken. Niet dat het zo belangrijk is die dingen allemaal te halen, maar plezant zijn ze wel, dus het is altijd wel leuk om, als de kans zich voordoet, een paar dingen van de lijst te doen. Ondanks COVID-19 haalde ik best wel wat puntjes en ik herhaalde ook verschillende dingen (zo heb ik nog steeds een gebit zonder (opgevulde) gaten, las ik opnieuw meer dan 52 boeken en zwem ik regelmatig 10 lengtes crawl), al vermeld ik daarvan enkel degene die ik zelf “speciaal” vind.

Afgewerkt (of herhaald) in 2020

Alleen op reis gaan (herhaling)

Ging ik in 2015 op citytrip naar Milaan en deed ik in 2016 een Italiaanse taalcursus in Bologna, dan werd 2020 het jaar van de sportieve reis alleen. Ik trok immers in 13 dagen op mijn eentje met de fiets van Zwitserland naar België. Een herhaald afstrepen van dit puntje dus, maar wel een heel schoontje.

Een lange trektocht met de fiets maken (nieuw)

Die trekking, dat was al heel lang een droom. De lengte en landen waren met 13 dagen en Zwitserland, Duitsland, Frankrijk en België misschien iets minder exotisch dan wat ik op voorhand in gedachten had, maar enerzijds kan wat nog niet is, nog steeds komen en anderzijds was deze route desondanks heel mooi, een goede “instap” in een trekking en de perfecte combinatie met mijn rug die niet zo fantastisch in vorm was.

Verjaren in het buitenland (herhaling)

Ook dit deed ik al meermaals: in 2002 in Groot-Brittanië, in 2009 tijdens mijn Erasmusuitwisseling in Duitsland, in 2013 op duikweekend in Nederland, in 2014 – voor het eerst, maar niet voor het laatst – in Zwitserland (dat ondertussen amper nog “buitenland” kan genoemd worden) en in 2018 met een citytrip in Hongarije. Dit jaar verjaarde ik in twee landen tegelijk: ik werd immers wakker in Frankrijk, maar ging slapen in Duitsland.

Iemand inspireren (nieuw)

Er reageerden dit jaar verschillende mensen dat ze mijn weekmenu’s inspirerend vinden. Op zich is dat niets “groots”, maar hey, inspireren is inspireren.

Vijf talen kunnen spreken (herhaling)

Ooit sprak ik Nederlands, Frans, Engels, Duits en Spaans. Dat laatste was te weinig om na zoveel jaar nog echt te lukken en ook de paar woordjes Italiaans die ik tussendoor ook leerde, tellen niet bepaald als “de taal spreken”. Dit jaar leerde ik echter Zwitsersduits spreken, geen officiële taal, maar voldoende verschillend van Hoogduits om mee te mogen tellen. Er is nog wat oefening nodig, maar het lukt meer en meer.

Zelf Sinterklaas / Sint-Maarten zijn (herhaling)

Geen idee of ik het in 2018 en 2019 niet deed of het stomweg vergat op te schrijven, maar dit jaar was het thuis in alle geval weer van dat.

Work in progress

Minstens 100 erfgoederen van de Unesco Werelderfgoedlijst bezoeken

De disclaimer is nog steeds dezelfde: puntjes die heel veel objecten omvatten (vb. Belforten in België en Frankrijk) reken ik als gezien wanneer ik er minstens drie van bezocht heb. Puntjes bestaande uit twee locaties (vb. Bauhaus in Weimar en Dessau) zijn “ok” als ik er eentje van gezien heb.
Vorig jaar stond de teller op 50 (het volledige overzicht vinden jullie hier); dit jaar ontdekte ik:

• Dom van Speyer
  Lang leve mijn fietstocht langs de Rijn, want zonder die tocht zou ik geen nieuw Unesco-Werelderfgoed ontdekt hebben. Zo laste ik een overnachting in Speyer in, van waaruit ik niet alleen een daguitstap naar het kasteel van Heidelberg deed, maar waar ik ook de Dom van Speyer kon bezoeken.

• Vestingwerken van Vauban
  Dit is een puntje met meerdere objecten, dus ik ga het nog niet als “gezien” afvinken, maar ik bezocht met Neuf-Brisach wel een eerste stad die naar Vaubanmodel gebouwd werd. Best wel fascinerend, hoe geordend het stadje binnenin en hoe desoriënterend de vestingen zelf waren.

• Bovenloop van het Midden-Rijndal
  Het bekendste deel van de Rijn, met de rots van de Lorelei, maar vooral de vele burchten, de ene impressionant, de andere romantisch… Het weer wilde tijdens deze dagen iets minder mee dan ervoor, maar mijn ogen uitkijken deed ik desondanks.

Verder waren er nog een paar bijna-maar-net-niet-bezoekjes:

• Ik fietste langs Straatsburg, dat ik eerst dacht te bezoeken (met de trein of auto op weg van en naar België rijden we er altijd gewoon door), maar uiteindelijk toch links liet liggen. Enerzijds passeerde ik er midden op de dag en waren er niet meteen campings in de buurt, waardoor ik mijn bepakte fiets aan de hand had moeten meenemen (weinig zin in nadat ik in Basel hetzelfde moest doen), anderzijds had ik Coronagewijs nog veel minder zin in de mogelijks grotere drukte van steden. Ooit zal ik er wel eens geraken…
• De dom van Keulen vormde het eindpunt van het Duitse deel van mijn fietstocht en ook hier wilde ik graag binnen gaan. Maar omdat ik nog de dag zelf een trein naar België kon nemen en daardoor met hetzelfde “waar laat ik mijn fiets terwijl ik in de dom ben”-probleem geconfronteerd werd, liet ik het maar zo. Weliswaar met de vaste overtuiging bij onze volgende treinreis naar België eindelijk eens een langere – i.p.v. de standaard snelste – overstap in te lassen, zodat er tijd is voor een bezoek.
• Begin december hadden we dan weer een week in Valchava, vlakbij Müstair, gepland en toen was het natuurlijk ook de bedoeling om de Benedictijner abdij Sankt Johann te bezoeken. Viel er net de dag voor we vertrokken hoeveelheden sneeuw die ze daar al in geen jaren in december nog gehad hadden, waardoor we niet alleen niet meteen ter plaatse zouden geraakt zijn, maar ook de hele week amper iets hadden kunnen doen (die sneeuwval zorgde immers ook voor zeer rode lawinekaarten). We hebben die week dan maar verschoven naar maart, dus hopelijk komt dat bezoekje aan de abdij er dan wel van.

Voor een jaar waarin er op gebied van reizen zo weinig mocht, heb ik toch weer veel fantastisch mooie dingen kunnen zien en beleven.