Maand in woord en beeld: februari 2021 #2
Dag 46 – Wandelingetje in de sneeuw tussen het water
Dag 47 – Milde moedgevende woorden
Dag 48 – Avondwandelingetje
Dag 49 – Hoekje in huis 🙂
Dag 50 – Even geen tijd om naar de bergen te gaan, maar gelukkig moet ik maar een beetje klimmen om ze aan de horizon te zien 😍
Dag 51 – Testrit met de speedelec: derny spelen voor Johan en op de stukken bergop tijd hebben voor foto’s 😉
Dag 52 – Avondzon tussen de wijngaarden
Dag 53 – Een van de vele bezoekers in de tuin 🥰
Dag 54 – Streepjesontbijt
Dag 55 – Lente, lente, lente!
Dag 56 – Toon Tellegen die – alweer – mijn mood van de dag omschrijft: “Ik heb haast en zit urenlang op deze omgehakte boomstam. Ik reis met grote snelheid naar je toe en ik denk dat ik hier nog dagen zal zitten.”
Dag 57 – Oh zo veel, oh zo lieve post!
Dag 58 – Op repeat in mijn hoofd
Dag 59 – Ik bereik dezer dagen de mogelijke minima aan dagdagelijkse stappen…
Toekan Do This… zalig 🙂
En die zonsondergang!
En die streepjes!
En nie pleuje, alomtegenwoordig in Gent, maar extra geestig met de vertalingen eronder 🙂
Ja, die vertalingen maken het af he 🙂
En die streepjes, daar was ik onbewust geïnspireerd door jouw challenge, vermoed ik 😉
Hahaha, beïnvloed door het verschil tussen strepen en lijnen 😀
Ja jong, daar heb ik mijn hoofd al over gebroken hoor 😉 Al beschouwen we dit wel allebei als streepjes, denk ik 🙂
Veel fijne momenten, maar tussen de lijnen door lees ik ook mindere momenten. Dikke knuffel!
Onlangs zag ik in Gent aan een raam deze hangen: Neute mag, pleuje nie! Vond ik wel een goeike…
Goh, die momenten waren niet per se “minder”, omdat er een duidelijk doel was dat de moeite waard was. Maar makkelijk desondanks ook niet, ik ben wel blij dat het gedaan is, want veel langer had ik het niet kunnen volhouden.
Hoera voor kaartjes met woordgrappen en leuke detailfoto’s. Hopelijk helpen die moedgevende woorden je ook om mild te zijn voor je zelf.
Ja, het is geen wondermiddel, zo’n woorden, maar helpen doen ze zeker wel 🙂
Mooie foto’s! Neute mag, pleuje nie 🙂
Oef, chance dat het gelukt is dan 😉 Neuten heb ik wel een stukske gedaan, vrees ik 🙂
983 steps…hmm daar moet je ook al moeite voor doen om zo laag te blijven :). Maar je had goeie reden eh.
Haha, dat zou op een normale dag inderdaad echt moeite kosten. De meeste dagen dat ik aan die thesis gewerkt heb, was het gelukkig ook helemaal zo erg niet, omdat ik nog wel eens buiten ging voor een wandelingetje ofzo. Maar die laatste dag, toen was het gewoon doorgeven en doodop in de zetel ploffen, meer zat er niet in 🙂