Oe is ’t? (5)
Er is hier veel gebeurd en gaande, dus ik dacht: ik schrijf eens een volledigere update i.p.v. jullie, zoals hier over het feit dat ik een nieuwe job heb, tussen de lijnen te informeren 🙂
- trots op: het feit dat ik een job gevonden heb. Toen ik eind februari stopte bij mijn vorige werkgever wist ik – op basis van vorige zoektochten – al wel dat het moeilijk ging worden, maar niet dat daar de economische impact van een pandemie bovenop ging komen. Bij sommige sollicitaties – vooral dan in de privésector -, was het antwoord onmiddellijk “in de huidige omstandigheden nemen we niemand nieuw aan, sorry”, dus evident was het zeker niet. Er volgden wel een aantal sollicitatiegesprekken (dat op zich was een verademing, want toen ik na onze verhuis hier werk begon te zoeken, kwam ik meestal niet eens zo ver) en uiteindelijk kreeg ik dus ook het aanbod voor een job bij een gemeente aan de Zürichsee. Ik werk er bij de diensten bouwaanvragen (met focus op beschermde gebouwen) en energie (meehelpen aan het duurzamer maker van de gemeente, vb. door de gebouwen van de gemeente energiezuiniger te maken of door in te zetten op duurzamere mobiliteit).
- nagenieten van: oh zo veel! Ik kreeg midden mei bevestiging dat ik de job had, nam onmiddellijk daarna ontslag in de winkel en had zo twee maand vrij tot het begin van de nieuwe job, die ik volledig opgevuld heb met leuke dingen: de eerste weken heb ik verschillende toffe daguitstappen (wandelingen in de Alpen, fietstochtjes etc.) gedaan, veel in de moestuin gewerkt en ook gewoon uitgerust. Daarna heb ik een droom waargemaakt door twee weken op mijn eentje te trekken met de fiets (ik ben langs de Rijn van Zwitserland naar België gereden – weliswaar met wat hulp van de trein), wat een fantastische ervaring was – ik schrijf er nog over! Eens aangekomen in België heb ik daar anderhalve week kunnen doorbrengen met familie en vrienden, wat na het afgelaste bezoek in april dubbel zo fijn was. Terug in Zwitserland hebben Johan en ik samen een weekje vakantie genomen, met een zalige vijfdaagse wandeltrekking in de Alpen, en heb ik drie heerlijke dagen met mijn ouders gehad. Normaalgezien ging ik als afsluiter nog een week een bergopleiding volgen, maar daar stak mijn rug jammer genoeg een stokje voor en dus werd het opnieuw een weekje sport, moestuin en rust – ook niet slecht 😉
- gestart met: die nieuwe job. Mijn eerste dagen zijn verlopig rustig, maar ook een beetje dubbel verlopen: het is heel fijn om – in tegenstelling tot de twee vorige bureaus waar ik werkte – amper uren te moeten bijhouden. Ik moet badgen wanneer ik toekom/vertrek en in/uit middagpauze ga, een gigantisch verschil met tot op het kwartier precies heel de tijd bijhouden wat ik doe. En er zijn betaalde koffiepauzes, hoe zot is dat wel niet?! Voor veel mensen is dat misschien vanzelfsprekend, maar voor mij is het de eerste keer dat ik een babbeltje kan doen met een collega, terwijl ik een thee drink, zonder mij schuldig te hoeven voelen over hoe ik die tijd kan opschrijven. Inhoudelijk is het nog even afwachten of het mijn ding gaat zijn: het gedeelte duurzaamheid is zeker iets dat aansluit bij mijn interesses, maar ik heb er weinig ervaring mee; bij het gedeelte bouwaanvragen weet ik nog niet hoeveel ik zelf inhoudelijk mee ga kunnen bepalen of in hoeverre ik die zaken moet overlaten aan externe experts (zodat de gemeente haar onafhankelijkheid bewaart). Voorlopig vind ik het – eerlijk gezegd – vooral saai, want ik moet heel veel bouwwetgeving doornemen en de projectjes die ik al kreeg, zijn niet bepaald dingen waar ik heel enthousiast van word. Hopen dus dat dat betert…
- aanpassen aan: terug pendelen, terug 80% werken. Ik heb een 42-urige werkweek (standaard hier in Zwitserland) en werk dus 8,5u per dag. Voeg daar een half uur middagpauze en 2x 50min pendelen aan toe en ik ben best wel wat uren van huis. Het is dus even zoeken naar een evenwicht om daar toch voldoende sport in te krijgen (voorlopig lukt het, maar we zijn nog maar een week ver natuurlijk).
- serieus wennen aan: vroeg opstaan. Ik ben een avondmens, dus vroeg opstaan is niet echt aan mij besteed. In mijn vorige jobs viel dat allemaal best wel mee, want toen was mijn pendeltijd heel beperkt en kon ik zonder problemen pas om 10u beginnen werken. Nu moet ik om 8u aanwezig zijn (openingsuren van de gemeente) en ga ik dus om 7u10 de deur uit, een uur waarop ik vroeger nog niet eens wakker was. Anderzijds: een van de afgelopen avonden was ik om 19u30 aan het eten en had ik al een hele dag werken, een korte stop in de winkel en een wandelingetje, gecombineerd met een bezoekje aan de moestuin, achter de rug. Nu nog leren om op tijd in mijn bed te kruipen, want meestal krijg ik ’s avonds nog een tweede energieopstoot, terwijl ik nu net dan zou moeten gaan slapen.
- werken aan: mijn rug. Nadat ik weer een blokkade had, is mijn nieuwe huisarts overgegaan tot drastischere maatregelen. Niet enkel de standaardbeurten bij de kinesist, maar ook sessies bij de chiroprakter en medische trainingstherapie in de fitness. Stevig, maar nodig.
- opgelucht over: mijn negatieve Coronatest. In België kreeg ik na een paar dagen wat keel- en hoofdpijn, wat wel vaker gebeurt, maar in de huidige omstandigheden wel degelijk een mogelijk symptoom kon zijn. Ik heb tijdens mijn fietsreis gekampeerd, o.a. omdat ik zo met minder mensen in contact kwam en makkelijker afstand kon houden, maar ik ben wel elke dag gaan eten en heb dus veel meer mensen gezien dan in de weken ervoor. Doordat ik altijd een masker gedragen heb, mijn handen goed onsmet etc. ging ik ervan uit dat het niks zou zijn, maar risico’s wilde ik niet nemen. Op naar de dokter dus en 24u in quarantaine. Niet tof, want daardoor moest ik afspraken verplaatsen, maar hey, liever 24u niemand zien (of in het slechtste geval helemaal niemand meer zien) dan mogelijks een week lang iedereen besmetten die ik wilde bezoeken (waaronder ook mijn 92-jarige grootmoeder).
- gefrustreerd over: de kortzichtigheid van sommige mensen. Vind ik het ok dat er gevochten wordt aan de Belgische kust? Neen, uiteraard niet. Maar kunnen al die mensen – politie inclusief – die het enkel hebben over dat crapuul uit Brussel efkes uit hun gepriviligeerde bubbel komen en beseffen dat niet iedereen een tuin, al dan niet met privézwembad, of een tweede verblijf ter beschikking heeft? Dat er in Brussel niet één openluchtzwembad meer is, omdat dat afgebroken is voor nog een extra winkelcentrum (voor wie?)? Hoe lastig het wel niet moet zijn om momenteel niet alleen in een stad te zitten (heter dan het platteland), maar daar dus ook niet eens mogelijkheden te hebben om af te koelen? Moet ge daarom vechten? Nope. Maar snap ik dat ge gefrustreerd raakt als ge thuis letterlijk oververhit geraakt, vervolgens op een overvolle trein stapt en dan uitgerekend gij – vooral niet toevallig omdat ge een kleurtje hebt – gevraagd wordt om het strand te verlaten wanneer het te druk wordt? Jup. Ik vind dat niet zo moeilijk te begrijpen eigenlijk.
- content met: mijn eigen stad die voor haar 115.000 inwoners niet enkel een rivier, maar ook vijf openluchtzwembaden heeft. Rellen? Geen. Zo doet ge dat dus.
(waarmee ik niet wil zeggen dat er hier in Zwitserland nooit problemen met armoede, racisme e.d. zijn).
- dankbaar voor: alle sterke vrouwen die de laatste maanden in mijn leven gekomen zijn. Toen ik in april deelnam aan een eerste cursus van Hade, had ik op voorhand niet gedacht dat ik er zoveel aan zou hebben dat nog een tweede, derde en vierde cursus zouden volgen. Maar vooral ook niet dat ik daardoor nu nog steeds omringd zou zijn door een warm netwerk van vrouwen. Het bleek een van die dingen waarvan je niet weet dat je er nood aan hebt tot iemand je ze zomaar geeft en dat een van de mooiste cadeaus is die je kon krijgen ♥
- overgelukkig dat: mijn broer en zijn vriendin bij ons zijn momenteel. Het was afwachten tot het laatste moment of ze zouden mogen vertrekken (met België dat drie kantons – weliswaar niet dat waar wij wonen – op de rode lijst zette (en er twee dagen later weer twee afhaalde, as they do…), Zwitserland dat België op hun rode lijst kon gaan zetten, omdat de cijfers er zo hard stijgen…), iets wat mij heel veel onrust gaf. Want behalve “zomaar vakantie” is hun bezoek ook altijd een heerlijke periode tijd samen. Tijd die we tijdens het jaar sowieso al veel minder hebben dan de “gemiddelde” familie en dit jaar uiteraard nog veel minder (want bye bye bezoek aan België in april en familievakantie in de Vogezen in mei), laat staan dat we weten wat er de komende maanden mogelijk gaat zijn (bezoekje in oktober? Kerst? Allemaal afwachten…).
- genieten van: al die tijd samen. Gaan zwemmen in een openluchtzwembad hier vlakbij, canyoning in de Alpen, een avond hartenjagen spelen, een toertje gaan fietsen… Er staat nog vanalles gepland en ik kijk er keihard naar uit! Want dagen met mijn broer, dat zijn altijd van de beste dagen die er zijn ♥
Proficiat met je nieuwe baan, fijn dat alles goed gaat bij jullie.
Hier ook alles goed, gelukkig maar.
Middelste zoon, woonachtig in hartje Brussel, is maar weer eens naar hier verkast samen met hond en kat. Zijn vriendin houdt paal, zij gaat gewoon aan het werk. Is nu echt niet leuk wonen in zo‘n grote stad, zeker nu er ook nog eens overal mondkapjesplicht is.
Pfoe, dat moet lastig zijn voor je zoon en zijn vriendin. Ik heb een paar jaar in Brussel gewoond en er graag gewoond, maar tijdens de lockdown heb ik echt meermaals gedacht dat ik blij ben dat ik nu hier woon. Toffe stad, maar veel te weinig groene ruimte voor al die bewoners. En inderdaad, zeker nu er overal mondmaskers gedragen moeten worden… niet onlogisch dat het verplicht wordt, maar aangenaam is het natuurlijk niet. Wel heel lief van jou dat hij met hond en kat bij jou terecht kan!
Proficiat met de nieuwe job en succes met de veranderingen die dat met zich meebrengt. Hopelijk wordt het snel minder saai 🙂
En geniet van de samentijd!
Merci!
Wat een fijne update! Leuk dat je zo veel tijd kon doorbrengen met familie. De fietstocht naar België klinkt zalig, maar ook wel zotjes. Chapeau!
En proficiat met je nieuwe job, ik hoop dat je daar snel je draai vindt. Geen uren meer moeten registreren, ik kan er volledig inkomen dat dat een pak minder stress oplevert!
Merci! En ja, dat is echt een gigantisch verschil in stress, die lossere uurregistratie. Hoe is dat bij jou eigenlijk? Moet jij dat per project bijhouden of per dag (of niet)?
Ik besef trouwens net dat ik nog niet op jouw laatste mailtje gereageerd had, sorry! Als antwoord op de ene vraag die deze post niet beantwoord: ik heb er 13 dagen over gedaan van Zwitserland naar België, waarvan 12 fietsdagen, maar ook twee stukken met de trein. Had in totaal ca. 800km.
O, wat een prachtig bericht, dankjewel! Zo fijn om te lezen over je job, over dat fietsen (zo benieuwd naar een groter verslag!), zelfs over de frustratie (want, ja, laten we vooral ook die andere kant benoemen. Ik vind het bij vlagen best eng hoe de wereld ingericht is voor de burger met geld en auto, en ik blijf me erover verbazen hoe weinig openbaar water hier is).
Wat betreft duurzaam bouwen, ik heb wel een lijstje wat ik deel. Dat zijn wel particulieren in België, en gaat bovendien niet over wetgeving, dus weet niet of je daar wat aan hebt? Of als ik je op een andere manier kan helpen..
Genietze daar!
Ja, dat gebrek aan water is voor jou waarschijnlijk ook wel aanpassen. Hoe zijn de regels daarover in Nederland eigenlijk? (ik ken de Nederlandse wateren enkel als duiker, niet als zwemmer) Ik hoop echt wel dat België daar verandering in brengt, want het is echt belachelijk hoe weinig mogelijkheden er daar zijn. Ik had dat eigenlijk nooit door, maar door naar hier te verhuizen, besefte ik pas echt wat een verschil dat maakt, die toegang hebben of niet. En als je dan nog eens het weinige dat je hebt gaat voorbehouden aan de happy few… Gelijk je zegt, de wereld is zo vreselijk hard gericht op mensen met geld en een auto. Tijdens die lockdown leek dat even te gaan kantelen, maar ik word er echt moedeloos van nu ik zie hoe hard dat weer doorgeslagen is naar de andere kant.
Dat lijstje over duurzaam bouwen mag je mij zeker doorsturen als je dat wilt, heel erg bedankt! Ik heb er wel wat theoretische kennis over uit mijn opleiding, maar in de praktijk heb ik enkel energetische verbeteringen aan monumenten uitgewerkt, wat natuurlijk een heel andere insteek is als een “gewone” particuliere woning.
PS: ik heb net ook – ein-de-lijk, sorry! – op je mailtje geantwoord!
Sorry, te snel getypt. Ik bedoelde dus: dat lijstje over duurzaam bouwen deel ik meestal met particulieren in België. ^^
Oh wat een leuke dingen allemaal! Fijn dat je een job hebt, ik ga wel vrij vroeg slapen (rond 22u30) maar ik heb toch ook een hekel aan vroeg opstaan. Vooral omdat je dan ’s avonds de klok in de gaten moet houden.
Je kan de treinrit gebruiken om te lezen 🙂 Maar dat doe je waarschijnlijk al.
Niet altijd makkelijk om een evenwicht te zoeken.
Ja, ik gebruik mijn treinrit inderdaad om te lezen. In die zin vind ik het pendelen zeker niet erg, omdat het niet zodanig lang is dat vb. sporten echt niet meer doenbaar is (wat bij vb. 1,5u enkel veel meer het geval zou zijn). ’t Is meer dat vroegere opstaan, daar moet ik echt aan wennen (ondertussen zit het ritme van het opstaan er wel al in, nu nog het ritme van op tijd gaan slapen 🙂 ).
Wat fijn om deze update te lezen. Heel veel dingen klinken super positief, de uitstappen, de familie, een nieuwe job. Geniet er van!
Merci!
Wat een heerlijk blog. Met plezier en interesse gelezen. Fijn, een nieuwe job. Hopelijk wordt het snel wat interessanter toch.
Ik hoop ook dat het nog interessanter wordt, maar sinds ik dit bericht schreef, heb ik gelukkig al wel een paar leukere dingen te doen gekregen. Hopelijk is het dus vooral gewoon wat geduld hebben 🙂
Wat een leuke update! Zo fijn dat je even wat rust hebt genomen en daar zo van hebt genoten. Een nieuwe job vraagt sowieso wat aanpassingstijd en blijft afwachten wat het wordt. Maar ik duim dat het een goede match blijkt te zijn.
Merci! Ik hoop ook dat het een goede match wordt; voorlopig twijfel ik nog steeds wat, maar sinds ik dit bericht schreef, heb ik gelukkig al wel wat leukere dingen te doen gekregen. Hopelijk is het dus vooral gewoon wat geduld hebben 🙂
Hoe gaat het met jou? Hopelijk is er al terug wat vooruitgang op jullie werf?
Hopelijk loopt het nog los met die nieuwe job. Mijn ervaring is ook dat de eerste dagen als ambtenaar heel saai kunnen zijn met het doornemen van allerlei wetgeving, maar eens je op gang komt, verbetert het zeker. Wat leuk dat je broer er is! In deze tijden hebben we idd nood aan zulke dingen om de moed erin te houden.
Ha, dat is eigenlijk wel een opluchting, dat die eerste dagen bij jou ook saai waren en veel wetgeving bevatten 🙂 Ondertussen heb ik al een paar iets toffere projectjes, dus dat is wel leuk. Ik moet er vooral nog wat aan wennen dat ik niet meer in de rol van expert zit, want over sommige dingen heb ik inhoudelijk wel wat te zeggen, maar doet dat er in deze job niet toe.
ooh, wat fijn dat het zo goed met je gaat daar !
proficiat met je nieuwe job. en die fietstocht langs de Rijn, dat klinkt super ! toch wel wat lef hoor, dat je dat durft ! heb je op de fiets geen risico voor je rug ?
groetjes !!!
Zo fijn dat je hier reageert, Nele! Hoe gaat het met jou?
Op de fiets hangt het risico voor mijn rug vooral af van de soort rit en op welke fiets ik rij. Op de koersfiets heb ik sneller last dan op de mtb, omdat ik daar meer voorover gebogen zit; vlak is beter dan bergop, omdat ik dan minder trek op mijn rug. Ik dacht eerst een fietstocht door de Alpen te doen, maar hoewel ik heel graag bergop rijd, was dat dus toch niet zo’n goed idee. Ben dus voor een vlakke route gegaan en heb met de mtb gereden (+ elke dag stretch- en spieroefeningen voor mijn rug gedaan) en zo viel het met de pijn eigenlijk heel goed mee.
Zo’n heerlijke update. Ik ben echt blij voor jou. Hopelijk wordt het werk snel wat boeiender maar wat een geluk dat dat extreem gedetailleerd bijhouden van je werkuren en productiviteit nu wegvalt. Hopelijk zorgt dat voor minder stress. Al zal het wennen aan het nieuwe ritme en de lange werkdagen ook wel zijn impact hebben. Gelukkig kon je eerst nog even van een rustige periode en fijne ontmoetingen genieten om je batterijen weer even op te laden. Ik begrijp je trouwens helemaal bij wat de rellen in Blankenberge betreft. Ik keur totaal niet goed wat er gebeurd is maar ik begrijp wel dat het enorm moeilijk zijn wanneer je je momenteel nu niet in bevoorrechte situatie bevindt door in een huis met tuin te wonen of een gemeente met een park, dijk, bos, … Alsof Corona dat nog niet moeilijk genoeg maakte kwam er ook nog eens een hittegolf bovenop. Niet moeilijk dat het dan wel heel moeilijk wordt om alle maatregelen te blijven opvolgen. Al is agressie natuurlijk niet de oplossing.
Ja, het was echt zalig om tussenin die rustigere periode te hebben! Hoe gaat het met jou? Was de hittegolf niet te lastig? Zeker nu je elke keer je buiten komt een mondmasker moet dragen…
Is de job intussen al wat minder saai? Zijn er in Zwitserland ook vooroordelen over mensen die werken bij een gemeente? Hier in België heb ik dat toch een paar keer mogen horen 🙂
En zalig dat openluchtzwembad zo dicht bij!
Ja, de job is gelukkig minder saai ondertussen. Het blijft weliswaar voor het merendeel administratief, organisatorisch werk, maar er zitten ondertussen ook een paar meer inhoudelijke projecten bij (en de hoeveelheid administratief werk is ondertussen zodanig veel – doordat ik op drie diensten werk -, dat het misschien inhoudelijk nog steeds saai is, maar ik mij amper kan vervelen door de hoeveelheid 🙂 ). Ik heb tot nu toe gelukkig nog geen vooroordelen gemerkt (zowel in mijn vroegere jobs, waar er over “die van de gemeente” gesproken werd als nu, wanneer ik mensen zeg dat ik voor een gemeente werk). De meeste mensen reageren eigenlijk eerder positief, al weet ik niet goed of dat puur op het soort werk is als op het feit dat het voor een gemeente is 😉
tot wel behoorlijk tof lijstje. Proficiat met je nieuwe job, hopelijk wordt de inhoud ietsje uitdagender. Toch top dat je verlost bent van die continue prestratiedwang, dat scheelt toch ook al veel.
En top dat je zoveel familietijd gehad hebt. Mijn mama had nu met Intersoc in Zwitserland moeten zijn maar helaas pindakaas
Merci! En inderdaad, die prestatiedwang die weg is, dat is een gigantisch verschil. Ik merk ook dat ik daardoor veel vaker kan sporten (want geen druk om “verloren uren” in te halen, overuren te doen etc.), wat mij ook veel deugd doet. Voorlopig is de inhoud bij één dienst inderdaad uitdagender geworden (in die mate zelfs, dat hen verteld is dat ik een energie-experte ben, wat ik niet ben…), bij de andere diensten is het nog steeds vooral adminstratief/organisatorisch werk, maar door de hoeveelheid daarvan is het ook uitdagender geworden. Ik weet mij wel bezig te houden 🙂
Jammer dat de vakantie van je moeder afgezegd is! Op zich snap ik wel dat Zwitserland België op de rode lijst gezet heeft, want de cijfers waren inderdaad te hoog; tegelijk merk ik – nu Frankrijk die drempelwaarde ook overschreden heeft – dat ze plots toch terughoudender zijn om ook Frankrijk op die lijst te zetten, want ja, “wat met al die grenswerkers”. Op zijn minst moet je dan wel consequent zijn, vind ik… Hopelijk heeft ze op zijn minst al haar geld teruggekregen en is er de mogelijkheid om later / ergens anders nog iets te doen?
ironie is dat ze last minute beslist had, in laatste uur dat je kon inschrijven betaald heeft en 3 dagen later dat de reis geannuleerd werd. Het ging haar eerste echte reis in 4 jaar zijn. Maar ja, ze krijgt haar geld terug (ze stelden eerst bon voor 2 jaar voor, maar op haar leeftijd zijn zo’n dingen allemaal niet zo zeker om te kunnen hergebruiken).
Ze gaat nu wat dagen naar de Belgische zee.
Ah, dat is echt wel balen. Ik duim dat ze op zijn minst mooi weer heeft aan zee en nog meer dat die Zwitserlandreis er de komende jaren toch een keertje gaat inzitten!