Reis om de wereld in 196 boeken, gelezen in 2021

Bijna vier jaar geleden besloot ik een boekenreis rond de wereld te starten, eentje waarmee ik jaren papieren reisplezier voor de boeg heb. Nadat ik in 2018 14, in 2019 2 en in 2020 6 nieuwe landen “bezocht”, is het tijd om eens te kijken uit welke landen ik het afgelopen jaar boeken las 🙂 . Ter herinnering: een boek – fictie of non-fictie – telt mee voor een land, wanneer het boek zich in dat land afspeelt en de auteur een sterke verbinding met het land heeft (hij/zij is er opgegroeid, woont er al jaren, heeft er zijn/haar roots…). In het ideale geval leer ik ook iets bij over het land in kwestie, maar dat is geen noodzaak. Hét doel van deze uitdaging is vooral om “breder” te lezen en van de platgetreden anglosaksisch-nederbelgische paden af te wijken.

• Ierland: Anna McPartlin, The Last Days of Rabbit Hayes
  Ik heb niet het gevoel dat ik door dit boek iets bijleerde over Ierland of de Ierse cultuur, maar dat neemt niet weg dat het wel een aanrader is: het boek is hartverwarmend, vlot geschreven en zorgde voor “een lach en een traan”.
  
• Turkije: Orhan Pamuk, Sneeuw
  Zowat het tegengestelde van het Ierse boek, deze uit Turkije: het las moeilijk, de schrijfstijl greep mij niet echt en ik kon mij nooit volledig inleven in het hoofdpersonage… Daarentegen leerde ik door dit boek wel een heleboel bij over Turkijke: over het hoofddoekendebat daar, over de verschillen tussen progressieve en conservatieve Turken, over het dorpje Kars met zijn fascinerende grid-stratenpatroon en zijn rol als kruispunt tussen Europa en Azië, tussen Turkije en Armenië…
  
• Oman: Jokha Alharthi, Celestial Bodies
  Een van mijn favorieten dit jaar: prachtig geschreven (al voelde het in het begin wat chaotisch aan door het vele wisselen tussen standpunten en tijdsperiodes) én heel veel bijgeleerd, zowel over de geschiedenis als over de cultuur van Oman. Dat de slavernij er pas in 1970 afgeschaft werd, wist ik bijvoorbeeld totaal niet. In dit verhaal over generaties zitten tegelijk zoveel andere verhalen verweven: ik leerde een hoop Arabische schrijvers en dichters kennen, maar ontdekte ook dat Layla van Eric Clapton een verwijzing is naar het Arabische verhaal van Layla en Majnun.
  
• Oostenrijk: Nicolas Mahler & James Joyce, Ulysses
  Fascinerende graphic novel, waarin het ene moment soms amper iets lijkt te gebeuren, het andere het verhaal dan toch weer in een stroomversnelling komt. Wat bijleren over Oostenrijk betreft, kan ik het houden op “gelukkig dat er vermeld werd dat het verhaal zich in Wenen afspeelde of ik had niet eens beseft dat het over Oostenrijk ging” 😉
  
• Chili: Isabel Allende, Portret in sepia
  Dat was bij dit boek uit Chili weer heel anders: naast een verhaal over sterke vrouwen (dat weliswaar hier en daar ook minder overtuigend was), is de geschiedkundige achtergrond zeker een van de pluspunten. Ik wist bijvoorbeeld niets over de Salpeteroorlog tussen Chili, Peru en Bolivia.
  
• Ghana: Yaa Gyasi, Transcendent Kingdom
  2021 was op leesvlak duidelijk het jaar van sterke, Afrikaanse vrouwenstemmen, want ook dit boek belandde tussen mijn favorieten. Dit boek omvat een heel spectrum aan thema’s, maar verliest zichzelf desondanks niet. Het focust, wat landen betreft, meer op het leven als Afrikaanse migrant in de USA, maar net daardoor kom je toch ook wel verschillende aspecten over het leven in Ghana te weten.
  
• IJsland: Jón Kalman Stefánsson, Hemel en hel
  Ik las de hele trilogie (naast Hemel en hel dus ook Het verdriet van de engelen en Het hart van de mens) en een voor een zijn het boeken die zin geven om IJsland verder te ontdekken.
  
• Ethiopië: Maaza Mengiste, The shadow king
  Dit was een van de laatste boeken die ik in 2021 las en ook dit is absoluut een aanrader. Heel goed geschreven en ongelooflijk leerrijk. Als ik heel eerlijk ben, dan kende ik voor dit boek van Ethiopië namelijk amper meer dan de geografische locatie van het land en de berichten van de huidige burgeroorlog. Ik had dus geen idee dat Italië Ethiopië in de jaren dertig, in de aanloop naar de tweede Wereldoorlog, binnengevallen is noch dat dat al de tweede Italo-Ethiopische oorlog was (toont ook weer maar eens aan hoe eurocentrisch onze geschiedenislessen waren…), laat staan dat vrouwen daar zo’n grote rol in speelden.

Met acht nieuwe landen beland ik na vier jaar lezen op 30 landen. Ik heb dus nog wel even te gaan vooraleer ik boeken uit 196 verschillende landen gelezen heb 😉 Wat mij wel opvalt: ik lees al pakken gevarieerder dan in het begin van deze challenge. Naast deze acht nieuwe landen, las ik immers boeken van auteurs met 25 verschillende landen van herkomst (die tellen niet allemaal mee, ofwel omdat ik al een boek uit dat land las, ofwel omdat de auteur misschien wel afkomstig was uit een bepaald land, maar het boek er zich niet afspeelde). En vooral: ik heb al zo’n pareltjes ontdekt dankzij deze boekenreis!