5km aan een stuk lopen! Blij dat mijn rug dat toeliet
Mijn kine die niet enkel mijn rug, maar tussendoor ook even mijn pols aanpakte en mij daardoor heel wat last bespaarde
Mijn moeder deels kunnen verrassen met haar verjaardagscadeau
De eerste aardbeitjes uit de moestuin
Een fotoboek voor vaderdag maken
Mijn medewerkersbestelling in de winkel (ofte: kopen aan inkoopprijzen, soms zelfs met nog een percent erbovenop) toch krijgen, want hoewel ik ze plaatste toen ik er nog werkte, kwam alles pas toe toen ik al ontslag had genomen. Zéér grote som mee uitgespaard!
Naar het dichtstbijzijnde openluchtzwembad gaan, maar er niet bij stilstaan dat dat – in tegenstelling tot het “hoofdopenluchtzwembad” – niet verwarmd is. 21°C, dat is friskes, zo blijkt. Ik had 300m nodig om opgewarmd te raken; nog eens 500m aangename meters verder, begon ik terug af te koelen en hield ik het nog maar 200m vol. Maar stoer voelde ik mij wel na die ene kilometer, als enige zwemmer daar in dat bad 🙂
Beseffen dat mijn maand juli te vol aan het geraken was (én fietstrekking én vakantie met Johan én bezoek van mijn ouders én bergcursus) en dus op den bots beslissen om de fietstrekking naar voor te schuiven.
Op een paar dagen tijd alles voorbereiden en blij zijn dat dat allemaal gewoon lukt en kan
Twee weken compleet mijn eigen goesting kunnen doen: fietsen wanneer en zo lang ik wil, stoppen voor korte of lange leespauzes, op den bots beslissen om ergens een tusenstop in te lassen voor een bezoekje of om net door te rijden. Ik ga er nog apart over schrijven, want het is meer dan de kleine vermeldingetjes in deze post waard, maar dit al als een soort alomvattende Silberstreifen 🙂
De grenzen die terug open gingen en die trekking dus ook toelieten!
Johan zijn mountainbike mogen gebruiken voor de trekking (koersfiets zou voor mijn rug niet ideaal geweest zijn, maar mijn eigen mountainbike was op dat moment bij de fietsenmaker in België in de maak – vandaar ook het oorspronkelijke plan om in juli te rijden, dan had ik dat met mijn nieuwe kunnen doen)
Plots op verschillende plaatsen krijttekeningen zien opduiken. Bleek dat een organisatie hier tijdens de lockdown alle kinderen stoepkrijt gestuurd had.
Babbels met andere trekkers en quasi elke keer verwonderde / bewonderende opmerkingen krijgen op het feit dat ik als vrouw alleen onderweg ben
Mooie nieuwe plekjes ontdekken
Tijdens een wandeling deze koe ontdekken, die mij van bovenaf in het oog aan het houden was
Voor de eerste keer mulchen in de moestuin en ook echt merken dat dat helpt om de grond langer vochtig te houden (niet dat ik daaraan twijfelde, maar toch, ’t is altijd leuk om het zelf te zien gebeuren)
Anderhalve kilometer kunnen zwemmen, terwijl ik door Corona nog niet zo lang terug aan het zwemmen was
Nog geen uur met de trein en ik kan wandelingen doen met dit soort uitzichten
Een goed klimrek vinden om komkommers tegenaan te laten groeien (en oh, daarmee ook het vooruitzicht op eigen ingemaakte augurken!)
Een gastblog over mijn stad mogen schrijven voor Anne. En daar van haar en nadien ook van haar lezers fijne complimenten over krijgen
Schaduwspel in de tent bij het opstaan
Als test voor een ideetje voor de podcast van Hade een gedicht inlezen en van haar de vraag krijgen of ze dat ook al mag gebruiken. Uiteraard! (datgene waar het een test voor was, heb ik jammer genoeg nog steeds niet uitgewerkt 🤦)
Twee lange (ca. 20km) wandelingen doen en die goed aankunnen
Een mistige wandeling doen. Maar dan plots breekt het open en krijg je dit 😍(uitzicht vanop de Männlichen op de Lauterbrunnenvallei)
Tijdens een wandeling samen met twee oudere Zwitserse koppels de bergen aan de horizon herkennen (zo geïntegreerd dat ik mij voelde dat ik er een paar kon noemen / bevestigen 😜)
Een goede snelheid kunnen aanhouden tijdens het lopen
Ik droeg het al een paar dagen bij mij, maar moest beloven het pas op mijn verjaardag te openen. Zo fijn om toch een verjaardagskaartje te krijgen, ook al was ik dan met de fiets aan het trekken. En ook wel grappig dat hij van alle kaartjes uit mijn “kaartjesdoos” er net eentje koos dat ik zelf maakte 😃
Ik denk nog altijd met heel veel plezier terug aan die gastblogreeks. Wat was dat een fantastische overrompeling! Jouw bijdrage was zalig, ik vond het fijn ook wat buitenlandse inzendingen te hebben. Maar er bleek toch uit dat Vlaanderen over veel mooie maar onbekende plekjes geschikt.
Euhm, augurken, dat zijn toch geen komkommers? Dat zijn toch andere planten? Zo iets meer stekelige dingen zo, en ik dacht ook zonder iets van bewerking niet echt te vreten. (mijn oudste zus heeft zo ooit eens mijn grootvader overhaald om augurken te telen, zodat zij ze kon inmaken) (ik spreek over toch minstens 30 jaar geleden, wellicht langer)
Ja, dat vond ik ook heel fijn aan die reeks, al die onbekende plekjes in Vlaanderen. Ik heb er alleszins een paar toegevoegd aan mijn “te bezoeken als ik in België ben”-lijstje 🙂
En je hebt inderdaad gelijk dat augurken en komkommers niet helemaal hetzelfde zijn. Eigenlijk weet ik niet eens met zekerheid wat wij geteeld hebben, want het Duitse woord “Gurke” slaat op beide, dus ik weet enkel dat mijn zaaisels en gekochte plantjes die naam hadden 🙂 Het had wel wat die “wratjes” die typisch zijn voor augurken, al waren ze niet stekelig. Maar we hebben er ook rauw van gegeten en dat smaakte echt wel als een komkommer en was zeker niet smakeloos of compleet niet te eten. Dus ja, vandaar dat ik het gezien heb als een komkommer, die, als ik hem inleg in azijn met suiker en kruiden, smaakt als een augurk 🙂 Al ga ik nu volgend jaar, als ik zo’n plantjes koop en/of zaai, toch eens preciezer kijken welke soort uit de familie het nu effectief is, een augurk of een komkommer 😉
Ik moet wel zeggen: ik spreek uit een herinnering van decennia geleden, dus wat die rauwe augurken betreft, zou ik ernaast kunnen zitten.
Tegelijk denk ik ook: komkommers zijn te zacht om in te maken, die worden mushy. Mijn idee is dat augurken steviger zijn van textuur. Maar hier spreek ik gewoon uit vermoedens. Dus ik zou er ook helemaal naast kunnen zitten.
Misschien moet ik “Google is my friend” maar eens ter harte nemen en wat opzoeken 😀
Dat is wel een toepasselijk kaartje 🙂
Hihi die koe is echt wel goed in zich verstoppen achter zo’n boom 🙂
Ja he, ik moest er mee lachen hoe ze zich lijkt te willen verstoppen, maar natuurlijk veel breder is dan dat stammetje 🙂
deze post barst van de fitheid en sportieve activiteiten. Hmm da’s maand waar ik recordweinig aantal stappen gezet heb maar wel recordaantal overuren werkte.
Ik zat die maand tussen twee jobs in, dus ja, niet werken helpt natuurlijk wel om superveel te kunnen sporten 🙂 Tegenwoordig is dat ook minder.
Een recordaantal overuren, dat is wel minder tof. Hopelijk heb je die ondertussen (minstens deels) als verlof kunnen opnemen?
ah nee als management prik ik geen uren. Waren gewoon dagen van ongeveer 8u tot 18u30-19u (of als ik om kinderen ging nog uurtje na hun bedtijd inhalen). Maar dat heb ik weer afgebouwd, want dat hou je gewoon niet vol.
Nee, dat is inderdaad niet haalbaar. En ook al ben ik zelf totaal geen fan van uren prikken (al is dat nu op de gemeente, waar het enkel bij binnen- en buitengaan is en niet, zoals in mijn vorige jobs, tot op het kwartier precies, al véél relaxer), als je zoveel overuren doet, is het wel een nadeel dat je ze dan niet kan compenseren.
Zo grappig om die vertraagde silberstreifen te lezen want dat geeft me toch een beetje het gevoel dat ik een Timeturner heb. 😉 Knap ook om te zien hoe het sporten steeds beter begon te lukken zonder dat je lichaam je nadien extra klachten bezorgde. Die spionerende koe vond ik trouwens super. Ze moet precies wel nog wat werken aan haar subtiliteit. Wel een fijne actie met dat stoepkrijt en jouw zelfgemaakte kaart ziet er super uit.
Haha, dat is echt een zalige reden om toch met vertraging te blijven posten: jou het gevoel van een Timeturner geven 🙂
Ja, heel subtiel was de koe niet. Al deed ze mij desondanks wel even verschieten, vooraleer ik er om moest lachen, zo subtiel was ze dan toch wel weer dat ik ze niet onmiddellijk opgemerkt had 🙂
Ik weet als geen ander wat een vertekend beeld zo’n silberstreifen/blessings/klein gelukskes kunnen geven, maar dat klinkt toch als een topmaand!
Ja, ik merk het nu bij de silberstreifen van augustus, die ik aan het schrijven ben, dat ik het lastig vind om er geen té vertekend beeld van te maken, want ik had die maand fantastische momenten, maar ook heel moeilijke.
Maar juni, dat was inderdaad echt een heerlijke maand, die combinatie van geen werkstress, de grenzen die terug opengingen en weten dat ik mijn familie terug ging zien én dan nog eens die fietsdroom waar kunnen maken… ’t is er bijna over 🙂 Als ik nu terug denk, is het enige negatieve dat mijn rug niet 100% in orde was, waardoor ik mij voor mijn fietstocht moest beperken tot plattere routes i.p.v. het oorspronkelijke idee om door de Alpen te trekken. Maar ja, als het zwaarste aan een maand de keuze tussen twee weken fietsen in de Alpen of twee weken fietsen langs de Rijn is, dan is het een serieuze topmaand 🙂
aaah gij doet dat expres, zo ne keer random ne foto in uw posts gooien van “daar, krijg maar heimwee” 😀 en weten dat de Jungfrau dan zo ergens links op die foto.. enfin.
Hahaha, ja, dat staat zo in mijn blogagenda he, “Leen jaloers maken met een foto van de Jungfrauregio” 😉 Maar serieus: ik hoop dat je volgend jaar gewoon weer zelf naar hier kan komen. En kleine troost: de Jungfrau heb ik die dag amper gezien, ze bleef zich in wolken hullen.
Ik hoop het ook, al zou ik dan toch terug liever naar Wallis gaan – grotere kans op mooi weer – of misschien toch weer Zuid-Tirol, daar heb ik ook nog veel te ontdekken… Eerst aan mijn conditie werken en zorgen dat die hyperventilatie weg is of ik val van eender welke berg 😉
Ik denk nog altijd met heel veel plezier terug aan die gastblogreeks. Wat was dat een fantastische overrompeling! Jouw bijdrage was zalig, ik vond het fijn ook wat buitenlandse inzendingen te hebben. Maar er bleek toch uit dat Vlaanderen over veel mooie maar onbekende plekjes geschikt.
Euhm, augurken, dat zijn toch geen komkommers? Dat zijn toch andere planten? Zo iets meer stekelige dingen zo, en ik dacht ook zonder iets van bewerking niet echt te vreten. (mijn oudste zus heeft zo ooit eens mijn grootvader overhaald om augurken te telen, zodat zij ze kon inmaken) (ik spreek over toch minstens 30 jaar geleden, wellicht langer)
Ja, dat vond ik ook heel fijn aan die reeks, al die onbekende plekjes in Vlaanderen. Ik heb er alleszins een paar toegevoegd aan mijn “te bezoeken als ik in België ben”-lijstje 🙂
En je hebt inderdaad gelijk dat augurken en komkommers niet helemaal hetzelfde zijn. Eigenlijk weet ik niet eens met zekerheid wat wij geteeld hebben, want het Duitse woord “Gurke” slaat op beide, dus ik weet enkel dat mijn zaaisels en gekochte plantjes die naam hadden 🙂 Het had wel wat die “wratjes” die typisch zijn voor augurken, al waren ze niet stekelig. Maar we hebben er ook rauw van gegeten en dat smaakte echt wel als een komkommer en was zeker niet smakeloos of compleet niet te eten. Dus ja, vandaar dat ik het gezien heb als een komkommer, die, als ik hem inleg in azijn met suiker en kruiden, smaakt als een augurk 🙂 Al ga ik nu volgend jaar, als ik zo’n plantjes koop en/of zaai, toch eens preciezer kijken welke soort uit de familie het nu effectief is, een augurk of een komkommer 😉
Ik moet wel zeggen: ik spreek uit een herinnering van decennia geleden, dus wat die rauwe augurken betreft, zou ik ernaast kunnen zitten.
Tegelijk denk ik ook: komkommers zijn te zacht om in te maken, die worden mushy. Mijn idee is dat augurken steviger zijn van textuur. Maar hier spreek ik gewoon uit vermoedens. Dus ik zou er ook helemaal naast kunnen zitten.
Misschien moet ik “Google is my friend” maar eens ter harte nemen en wat opzoeken 😀
Dat is wel een toepasselijk kaartje 🙂
Hihi die koe is echt wel goed in zich verstoppen achter zo’n boom 🙂
Ja he, ik moest er mee lachen hoe ze zich lijkt te willen verstoppen, maar natuurlijk veel breder is dan dat stammetje 🙂
deze post barst van de fitheid en sportieve activiteiten. Hmm da’s maand waar ik recordweinig aantal stappen gezet heb maar wel recordaantal overuren werkte.
Ik zat die maand tussen twee jobs in, dus ja, niet werken helpt natuurlijk wel om superveel te kunnen sporten 🙂 Tegenwoordig is dat ook minder.
Een recordaantal overuren, dat is wel minder tof. Hopelijk heb je die ondertussen (minstens deels) als verlof kunnen opnemen?
ah nee als management prik ik geen uren. Waren gewoon dagen van ongeveer 8u tot 18u30-19u (of als ik om kinderen ging nog uurtje na hun bedtijd inhalen). Maar dat heb ik weer afgebouwd, want dat hou je gewoon niet vol.
Nee, dat is inderdaad niet haalbaar. En ook al ben ik zelf totaal geen fan van uren prikken (al is dat nu op de gemeente, waar het enkel bij binnen- en buitengaan is en niet, zoals in mijn vorige jobs, tot op het kwartier precies, al véél relaxer), als je zoveel overuren doet, is het wel een nadeel dat je ze dan niet kan compenseren.
Zo grappig om die vertraagde silberstreifen te lezen want dat geeft me toch een beetje het gevoel dat ik een Timeturner heb. 😉 Knap ook om te zien hoe het sporten steeds beter begon te lukken zonder dat je lichaam je nadien extra klachten bezorgde. Die spionerende koe vond ik trouwens super. Ze moet precies wel nog wat werken aan haar subtiliteit. Wel een fijne actie met dat stoepkrijt en jouw zelfgemaakte kaart ziet er super uit.
Haha, dat is echt een zalige reden om toch met vertraging te blijven posten: jou het gevoel van een Timeturner geven 🙂
Ja, heel subtiel was de koe niet. Al deed ze mij desondanks wel even verschieten, vooraleer ik er om moest lachen, zo subtiel was ze dan toch wel weer dat ik ze niet onmiddellijk opgemerkt had 🙂
Ik weet als geen ander wat een vertekend beeld zo’n silberstreifen/blessings/klein gelukskes kunnen geven, maar dat klinkt toch als een topmaand!
Ja, ik merk het nu bij de silberstreifen van augustus, die ik aan het schrijven ben, dat ik het lastig vind om er geen té vertekend beeld van te maken, want ik had die maand fantastische momenten, maar ook heel moeilijke.
Maar juni, dat was inderdaad echt een heerlijke maand, die combinatie van geen werkstress, de grenzen die terug opengingen en weten dat ik mijn familie terug ging zien én dan nog eens die fietsdroom waar kunnen maken… ’t is er bijna over 🙂 Als ik nu terug denk, is het enige negatieve dat mijn rug niet 100% in orde was, waardoor ik mij voor mijn fietstocht moest beperken tot plattere routes i.p.v. het oorspronkelijke idee om door de Alpen te trekken. Maar ja, als het zwaarste aan een maand de keuze tussen twee weken fietsen in de Alpen of twee weken fietsen langs de Rijn is, dan is het een serieuze topmaand 🙂
aaah gij doet dat expres, zo ne keer random ne foto in uw posts gooien van “daar, krijg maar heimwee” 😀 en weten dat de Jungfrau dan zo ergens links op die foto.. enfin.
Hahaha, ja, dat staat zo in mijn blogagenda he, “Leen jaloers maken met een foto van de Jungfrauregio” 😉 Maar serieus: ik hoop dat je volgend jaar gewoon weer zelf naar hier kan komen. En kleine troost: de Jungfrau heb ik die dag amper gezien, ze bleef zich in wolken hullen.
Ik hoop het ook, al zou ik dan toch terug liever naar Wallis gaan – grotere kans op mooi weer – of misschien toch weer Zuid-Tirol, daar heb ik ook nog veel te ontdekken… Eerst aan mijn conditie werken en zorgen dat die hyperventilatie weg is of ik val van eender welke berg 😉