Luisteren naar mijn lichaam en een wandeling inkorten om mijn rug niet te overbelasten
Mijn trein die aangeduid stond met “onbepaalde vertraging”, waardoor ik vreesde dat hij afgeschaft zou worden. Bleek hij met 10′ vertraging binnen te komen en die tegen mijn halte al grotendeels ingehaald te hebben, waardoor ik amper 3′ te laat was. Eat that, NMBS 😉
Nog eens zelf vlechtbrood maken
Uitzonderlijk vervoer in het station
Rechtstaan van de spanning tijdens de laatste honderden meters van de Ronde van Vlaanderen
De mooie columns van Thijs Zonneveld en Bieke Purnelle – oh, die mooie foto bij dat laatste bericht! – over de Ronde van Vlaanderen (trouwens, wat schrijft Bieke Purnelle oh zo mooi over de koers, zoals hier over de Tour de France. En algemeen eigenlijk.)
Door de column van Zonneveld via Twitter botsen op onderstaande conversatie en moeten lachen omdat hij exact verwoordde wat ik ook aan het denken was
Ja, prachtig verhaal. Maar WAT DOE JE OP EEN MINIGOLFBAAN OP DE ZONDAG VAN DE RONDE VAN VLAANDEREN???
De Marronistandjes die opnieuw overal opduiken. Ik lust weliswaar zelf geen gepofte kastanjes, maar die geroosterde geur heeft wel iets gezellig herfstigs. Wat ik daarentegen wel lust: kastanjevermicelles met meringue en slagroom, die deze maand opnieuw te koop waren, jummie!
Leuke toevalligheden: een week voor we zelf naar Vals gingen, tijdens een wandeling Valser water geserveerd krijgen. De vrijdag voor we naar daar vertrokken, zien dat de dienst Monumentenzorg van Kanton Graubünden op hun instagrampagina een foto van de thermen toont, waar wij drie dagen later binnen zouden stappen
Een foto uit het laatste jaar middelbaar toegestuurd krijgen van een vriendin
Nog een toevalligheid (of dat denk ik toch): een paar dagen nadat ik vlaggetjes voor een referendum aan mijn fiets hing, in de fietsenkelder van ons gebouw zien dat een buur hetzelfde gedaan heeft
Het was superlang geleden dat ik er nog eens zelf maakte, dus het moment waarop ik de oven open deed (dat steekt bij sjoekes heel nauw, te vroeg of te laat en ze “storten in elkaar”) was even spannend. Maar hoera, ze bleven recht én ze waren lekker! 😋
Een goed gesprek op het einde van mijn proefperiode en van mijn drie chefs te horen krijgen dat ze allemaal tevreden zijn.
Toffe skypesessies
Mijn yogalerares die voor mij aangepaste oefeningen voorziet, zodat ik ondanks mijn rugpijn toch mee kan doen
Leuke details
Slenteren door Zürich en een pannenkoek eten
Bij een houtatelier in de buurt een opdracht geven voor op maat gemaakte kistjes uit gerecycleerd hout voor een van onze boekenkasten (een open kast, wat ik tof vind, maar voor kleinere prulletje is het wel handig die uit het zicht te kunnen opbergen)
Bij datzelfde atelier een mooie, bij het bed passende, oplossing vinden om Johan zijn apneutoestel op te zetten
Binnenlopen in de tweedehands winkel en dit zien
Tijdens een wandelingetje op een viersprong niet kunnen beslissen in welke richting we gaan wandelen. Om beurt met gesloten ogen ronddraaien tot de ander (ook met gesloten ogen) stop roept, maar vier keer op rij dezelfde richting – die waaruit we kwamen – aanwijzen
Een leuke eerste les Zwitsersduits
Na twee-en-een-halve maand op het werk een verbaasde blik van de secretaresse krijgen wanneer ik zeg dat ik in quarantaine moet als ik naar België wil. Bleek ze al die tijd gedacht te hebben dat ik Duitse was
Johan stelde voor om vanaf nu elke maand een “date-night” op restaurant te doen (weliswaar bin de mate van het Coronamogelijke), waarbij we elk om beurt een restaurant uitkiezen. Ik koos voor de eerste avond voor het sjieke Schloss Wülflingen en leidde een geblinddoekte Johan er – uiteraard met wat omweg – naartoe, waardoor hij ter plaatse geen idee meer had waar hij was. Dat op zich was al tof, de avond zelf nog fijner.
Op het werk een Nederlander aan de lijn krijgen en dus in het Nederlands kunnen helpen
Als pauze tijdens een wandeling gerstensoep eten
Op weg naar een vergadering binnenspringen bij een winkeltje in Zürich waar ze Johans favoriete choco verkopen en hem daar thuis mee verrassen
Marsepeinpompoentjes, die er op een rare manier zowel vrolijk als venijnig uitzien
Naar een vergadering moeten, waar eigenlijk enkel het tweede deel relevant was voor mij, maar tijdens het eerste deel toch input kunnen geven vanuit voetganger- en fietserstandpunt
In een kapelletje de boodschap “ouders mogen hun kinderen de klokken laten luiden” ruim interpreteren en de bel laten klingelen
Mijn chef die akkoord is met home-office. Weliswaar maar één dag per week, dus ik moet nog steeds 3 dagen pendelen (op nog steeds heel drukke treinen), maar iets is beter dan niets.
Ik ben niet zo’n kitscherige kerstdecoratie-fan, maar met deze kerstman moest ik toch lachen
Een mooie wandeling, waarbij de impressionanste top van de hele tour langzaam maar zeker uit de mist opdoemde, net op het moment dat wij in de buurt waren (we hoorden van iemand die we later tegenkwamen dat zij hem – een uurtje voor ons – totaal niet zag, dus we hebben echt chance gehad)
Na een ontspannend, maar vermoeiend weekend en een lange treinrit ’s avonds merken dat we wat lastig aan het worden zijn op elkaar, maar beseffen dat dat is omdat we moe zijn en dus even niet praten i.p.v. elkaar mogelijks op de zenuwen te werken
Lekkere plaatselijke specialiteiten proeven in Graubünden (met namen waarvan ik niet eens weet hoe ik ze moet uitspreken, zoals capuns en pizokel)
Weerspiegelingen als deze 😍
Een dagje in de fantastische mooie thermen van Vals
Een stukje smeuïge chocoladetaart van een restaurantje vlak bij mijn werk meenemen voor Johan
Een tekst voorlezen in een groepssessie en van iemand de vraag krijgen of ik mijn tekst wil doorsturen, zodat ze hem kan inkaderen
Deze taart in de etalage van een bakkerij. Die kleine chocolademelkjes, hoe schattig zijn die niet seg!
Iemand die na een lastig moment navraagt hoe het ondertussen gaat
Ondanks dat ik moe ben en veel werk heb, toch mijn moed bij elkaar rapen om te gaan zwemmen. En daar dan uiteraard deugd van hebben.
Voor 1 Frank een snoep uit een grote bokaal kopen (en jup, ik weet dat 1 Zwitserse Frank een heel andere waarde heeft dan die ene Belgische Frank waarmee ik als kind een snoep kocht, maar ssst, dat negeren we even)
Oh zo fijne post! ♥
Harde, knapperige druiven eten
Een paar veilingen van More for Moria winnen, zodat ik iemand anders een cadeautje kon geven, mijzelf iets cadeau deed, binnenkort nog meer kaartjes kan versturen én ondertussen een goed doel steun
Mijn broer die mij grappige en mooie dingen doorstuurt. Deze fantastische foto van de Zwitserse luchtmacht, een foto van het station van het schattige dorpje Ceroux-Mousty (en hoe het daar dus in mijn hoofd volloopt met Musti’s)…
Of ook dit flauwe mopje, waar ik even plat mee lag
Ik zou dat pompoentje voor geen haar vertrouwen, en sluit me dus aan bij ‘venijnig’.
Haha, voor geen haar vertrouwen 🙂
Ik vind het echt grappig hoe het bij mij wisselt, een beetje zoals die optische illusie, waar je zowel een oude als jonge vrouw kan zien 🙂
Haha, die kerstman 🙂 (toetsje kitsch hè)
Haha, ja, dat soort toetsjes kitsch (op een ander, in de winkel…), daar hou ik dus wel van 😉
Wat een zalige terugblik!
En een vraagje: wat is gerstensoep?
Gerstensoep is een soort bouillon met gerstekorrels (en evt. spekjes) in, een typisch gerecht uit het kanton Graubünden. Heel zout, maar wel lekker! En ideaal als pauze tijdens een wandeling, wanneer het koud is en je door het zweten van het bewegen al wat zout kwijt bent 🙂
Hahe, bij de NMBS zou het inderdaad geen waar geweest zijn. Als je ergens op kan rekenen bij de Belgische spoorwegen dan is het wel dat als het fout loopt, ook serieus fout loopt 😉
Ooh, jouw soezekes (wij zeggen daar dus geen choukes tegen ;-)) zien er mega lekker uit. Dat is iets wat ik eigenlijk nooit zelf heb proberen maken, maar nu kriebelt het wel om het eens te proberen!
Hihi, soezekes klinkt wel véél toffer dan “soezen” (als ik dat in mijn hoofd uitspreek, voel ik mij precies een Nederlander, geen idee waarom). Zeker eens proberen! Op zich is het niet zo moeilijk; het is vooral dat moment waarop je de oven opendoet, dat spannend is. Maar zelfs als ze in elkaar zakken, is dat eigenlijk nog geen probleem, want de smaak blijft hetzelfde; ze zien er dan enkel wat minder esthetisch uit 🙂 Als je het recept wilt, laat maar weten!
Altijd leuk om te lezen; jouw Silberstreifen 🙂
Die prachtige foto van de weerspiegeling deed mij onmiddellijk aan een Bob Ross-schilderij denken.
Oh, dat is een mooie vergelijking!
Wat leuk om te lezen! Dat kerstmannetje is inderdaad grappig 🙂
Ja he, ik moest echt lachen met die uitgerokken beentjes. Ondertussen heb ik ontdekt dat je die zelf ook kan induwen of langer maken 🙂
Oh, zo’n leuke geluksmomenten. Dit jaar lijkt het echt het jaar van de kerstgnomes te zijn. Ik zag ze plots in allerlei reclamefolders opduiken maar ze zien er ook wel schattig uit. Vooral de kleintjes vind ik leuk. Soms moet ik zo om die flauwe mopjes lachen dat ik mezelf een beetje geneer. Maar die van Tiny vind ik zelf ook tof. Nu ja, grappig en triest tegelijk. Een beetje dubbel dus. Ondertussen ben ik benieuwd geworden naar de kastanjevermicelli met merengue en slagroom want dat klinkt heerlijk. Volgens mij leidt die trap niet naar niets hoor. Daar gaat bovenaan sowieso een onzichtbaar portaal naar een verborgen bibliotheek of zoiets staan. Dat moet wel hé, anders is het echt wel een gemiste kans.
Ah grappig, hier zijn die kerstkabouters er elk jaar, heb ik de indruk.
Ik zou zeggen, ik stuur je eens zo’n kastanjevermicelli-dessertje op, maar met die slagroom gaat zuur geworden zijn tegen dat het in België is 🙂 Eigenlijk is het supersimpel: gewoon merengues met die vermicelli en daarop een toef slagroom. Alleen denk ik niet dat je die vermicelli in België kant en klaar kan kopen, want dat is iets typisch Zwitsers. Hier staat er wel een receptje, waarmee je het misschien zelf kan proberen (zelf nog niet uitgetest, dus ik weet niet of het smaakt zoals degene hier): https://www.indebergen.nl/weblog/10089-herfstgerecht-zwitserse-vermicelles/
Super lief van je om me dat recept te bezorgen. Ik ga het zeker opslagen maar ga er voorlopig nog niet naar kijken vermits ik daarstraks in het ziekenhuis nog eens op de weegschaal moest gaan staan. Altijd een confronterend momentje. Niet veel kunnen bewegen én jezelf troosten met iets lekkers wanneer je pijn hebt of je om een andere reden niet goed voelt is duidelijk geen goede combinatie.
Dikke knuffel!
Ik snap die combinatie maar al te goed. En weten dat het geen goede combinatie is helpt bitter weinig om er niet toch aan toe te geven he.
Die gezichtjes van die pompoenen 🙂 🙂
En zoals altijd hoera voor uw broer en zijn (zelfgemaakte of zelfgevonden) vliegtuigfoto’s!
Ja, die foto van die straaljager tegen die bergen is machtig he! Eigenlijk zouden mijn broer en jij nekeer samen vliegtuigen moeten gaan spotten, jullie wonen niet eens zo ver van elkaar 🙂
Je hebt die Nederlander op je werk hopelijk toch geholpen met een over de top Hollands accent, mag ik hopen? (en dan midden in je uitleg de slappe lach krijgen)
Hahaha, eigenlijk had ik dat moeten doen he. Mijn baas had er wel niet mee kunnen lachen, denk ik 🙂
Ik zou dat pompoentje voor geen haar vertrouwen, en sluit me dus aan bij ‘venijnig’.
Haha, voor geen haar vertrouwen 🙂
Ik vind het echt grappig hoe het bij mij wisselt, een beetje zoals die optische illusie, waar je zowel een oude als jonge vrouw kan zien 🙂
Haha, die kerstman 🙂 (toetsje kitsch hè)
Haha, ja, dat soort toetsjes kitsch (op een ander, in de winkel…), daar hou ik dus wel van 😉
Wat een zalige terugblik!
En een vraagje: wat is gerstensoep?
Gerstensoep is een soort bouillon met gerstekorrels (en evt. spekjes) in, een typisch gerecht uit het kanton Graubünden. Heel zout, maar wel lekker! En ideaal als pauze tijdens een wandeling, wanneer het koud is en je door het zweten van het bewegen al wat zout kwijt bent 🙂
Hier vind je trouwens een receptje (zelf nog niet uitgetest; ik moet eens vragen aan Johan welk recept hij ooit gebruikt heeft, want hij heeft ze ooit voor een etentje met vrienden gemaakt): https://www.myswitzerland.com/nl/interesses/eten-drinken/recipe/buendner-gerstesoep/
Dankjewel! Lijkt me superlekker 🙂
Hahe, bij de NMBS zou het inderdaad geen waar geweest zijn. Als je ergens op kan rekenen bij de Belgische spoorwegen dan is het wel dat als het fout loopt, ook serieus fout loopt 😉
Ooh, jouw soezekes (wij zeggen daar dus geen choukes tegen ;-)) zien er mega lekker uit. Dat is iets wat ik eigenlijk nooit zelf heb proberen maken, maar nu kriebelt het wel om het eens te proberen!
Hihi, soezekes klinkt wel véél toffer dan “soezen” (als ik dat in mijn hoofd uitspreek, voel ik mij precies een Nederlander, geen idee waarom). Zeker eens proberen! Op zich is het niet zo moeilijk; het is vooral dat moment waarop je de oven opendoet, dat spannend is. Maar zelfs als ze in elkaar zakken, is dat eigenlijk nog geen probleem, want de smaak blijft hetzelfde; ze zien er dan enkel wat minder esthetisch uit 🙂 Als je het recept wilt, laat maar weten!
Altijd leuk om te lezen; jouw Silberstreifen 🙂
Die prachtige foto van de weerspiegeling deed mij onmiddellijk aan een Bob Ross-schilderij denken.
Oh, dat is een mooie vergelijking!
Wat leuk om te lezen! Dat kerstmannetje is inderdaad grappig 🙂
Ja he, ik moest echt lachen met die uitgerokken beentjes. Ondertussen heb ik ontdekt dat je die zelf ook kan induwen of langer maken 🙂
Oh, zo’n leuke geluksmomenten. Dit jaar lijkt het echt het jaar van de kerstgnomes te zijn. Ik zag ze plots in allerlei reclamefolders opduiken maar ze zien er ook wel schattig uit. Vooral de kleintjes vind ik leuk. Soms moet ik zo om die flauwe mopjes lachen dat ik mezelf een beetje geneer. Maar die van Tiny vind ik zelf ook tof. Nu ja, grappig en triest tegelijk. Een beetje dubbel dus. Ondertussen ben ik benieuwd geworden naar de kastanjevermicelli met merengue en slagroom want dat klinkt heerlijk. Volgens mij leidt die trap niet naar niets hoor. Daar gaat bovenaan sowieso een onzichtbaar portaal naar een verborgen bibliotheek of zoiets staan. Dat moet wel hé, anders is het echt wel een gemiste kans.
Ah grappig, hier zijn die kerstkabouters er elk jaar, heb ik de indruk.
Ik zou zeggen, ik stuur je eens zo’n kastanjevermicelli-dessertje op, maar met die slagroom gaat zuur geworden zijn tegen dat het in België is 🙂 Eigenlijk is het supersimpel: gewoon merengues met die vermicelli en daarop een toef slagroom. Alleen denk ik niet dat je die vermicelli in België kant en klaar kan kopen, want dat is iets typisch Zwitsers. Hier staat er wel een receptje, waarmee je het misschien zelf kan proberen (zelf nog niet uitgetest, dus ik weet niet of het smaakt zoals degene hier): https://www.indebergen.nl/weblog/10089-herfstgerecht-zwitserse-vermicelles/
Super lief van je om me dat recept te bezorgen. Ik ga het zeker opslagen maar ga er voorlopig nog niet naar kijken vermits ik daarstraks in het ziekenhuis nog eens op de weegschaal moest gaan staan. Altijd een confronterend momentje. Niet veel kunnen bewegen én jezelf troosten met iets lekkers wanneer je pijn hebt of je om een andere reden niet goed voelt is duidelijk geen goede combinatie.
Dikke knuffel!
Ik snap die combinatie maar al te goed. En weten dat het geen goede combinatie is helpt bitter weinig om er niet toch aan toe te geven he.
Die gezichtjes van die pompoenen 🙂 🙂
En zoals altijd hoera voor uw broer en zijn (zelfgemaakte of zelfgevonden) vliegtuigfoto’s!
Ja, die foto van die straaljager tegen die bergen is machtig he! Eigenlijk zouden mijn broer en jij nekeer samen vliegtuigen moeten gaan spotten, jullie wonen niet eens zo ver van elkaar 🙂
Je hebt die Nederlander op je werk hopelijk toch geholpen met een over de top Hollands accent, mag ik hopen? (en dan midden in je uitleg de slappe lach krijgen)
Hahaha, eigenlijk had ik dat moeten doen he. Mijn baas had er wel niet mee kunnen lachen, denk ik 🙂