Silberstreifen september
Gaande van groots geluk tot een korte glimlach, ook in september overkwam mij weer gigantisch veel moois:
- Opnieuw spieroefeningen doen. En merken dat er toch iets is blijven hangen van de inspanningen van begin dit jaar, want het ging vlotter dan toen 🙂
- Kennismakingscadeautjes maken voor de buren. Als reactie daarop een kaartje krijgen van de ene buurvrouw, druiven (van eigen kweek) en een gezellige babbel met de andere buurvrouw en door de – niet meer heel mobiele – bovenburen via het terras gevraagd worden om even naar boven te komen, zodat we elkaar kunnen leren kennen. Hoera voor lieve buren!
- Zelf appelchips maken. En eindelijk ook nog eens cake en vlechtbrood bakken.
- Een gezellig gesprekje met de boer van de weide achter onze tuin
- Onverwacht nóg een cadeautje krijgen van Sofie
- In de leeszaal van een museum op de kurken krukjes van Jasper Morrison voor Vitra kunnen zitten (’t is dat ze zo duur zijn…)
- Een instagramontbijt eten: zwart-wit met a touch of gold door de eitjes 😋
- Een oudere vrouw die sbusli chunt zegt en zo dit liedje in mijn hoofd steekt
- Merken dat de vermoeidheid toeslaat door opnieuw aan het werk te gaan en dus vroeg in mijn bed kruipen om er pas 11u later weer uit te komen
- Naar thermen gaan. Een massage krijgen. Zwemmen in de Bodensee. Zo deugd van gehad!
- Tijdens een fietstocht in het kader van de Open Monumentendagen uitleg krijgen van twee duidelijk bevlogen mensen
- Ontdekken dat een paar buurkatten onze lounge nog leuker vinden als we de kussens ’s avonds stapelen tegen de regen
- Met de step naar het werk gaan
- Zwemmen in het meer van Zürich
- Op een warme septemberdag ’s avonds verrast worden door gietende regen. Uiteraard net op dat moment mijzelf buitensluiten op het werk. Naar de bus spurten en daar bij elke halte wel mensen tegenkomen die blij zijn omdat ze de bus gehaald hebben of moeten lachen omdat ze er zo verzopen uitzien. Vijf minuten moeten stappen vanaf de bushalte naar huis en daardoor zelf ook als een verzopen kat binnenkomen, maar niet anders kunnen dan daar de slappe lach van krijgen na al die vrolijke mensen 🙂
- Op weg naar de bushalte een reiger spotten. En een dag later bij het lopen nog eens
- Een mooie, emotionele brief krijgen
- Veel kunnen doen in het appartement
- Rustige fietswegen in de buurt ontdekken
- De dokter die vertelt dat mijn ijzerwaarden weer ok zijn (aan het B12-niveau is nog werk, maar dat komt wel)
- In de tuin zitten en ineens dit zien passeren. En dan zeggen dat ik officieel in een stad woon 🙂
- Bloemen krijgen en de buurvrouw daar een paar dagen later blij mee maken. Wij vertrokken immers op reis en ik vond het zonde ze bij ons te laten verwelken, terwijl zij er nog plezier van kon hebben
- Een zware, maar deugddoende sessie hebben bij de relatietherapeute
- Een compliment krijgen van mijn baas
- Terug naar de ETH. Bijpraten met (ex-)medestudenten. Mijn presentatie voor dit semester nog kunnen wisselen naar eentje die mij beter ligt.
- Van de prof te horen krijgen dat het goed is dat ik meehelp aan de excursie omdat ik “lokaal” ben en de omgeving van Zürich het beste ken, in tegenstelling tot de anderen die in Konstanz (DE) en Vorarlberg (AT) wonen. Joehoe, dit Belgje wordt beschouwd als “lokaal” (weliswaar door een Duitse prof, maar toch 😜 )
- Mijn vriend die zich speciaal voor mij volledig scheert
- Op weg naar onze vakantiebestemming de Ventoux zien 😍. En deze ondernemer, die hopelijk nooit wil uitbreiden naar West-Vlaanderen 😉
- Lezen in de zon met aardbeien en een mojito
- Met wapperende haren onder een stralende zon op een boot zitten
- Vlot kunnen rijden op toffe, bochtige wegen
- Hoe onnozel ook, elke keer moeten glimlachen, omdat de website van het automerk dat we huurden, geen trema bevat en we dus met een “Citroentje” rondrijden
- Frans kunnen spreken ♥. En daar complimenten over krijgen
- Extra Time koers en een paar reacties van Boonen daarin. Nadien kijken naar een spannend WK
- Een lifter meenemen (die weliswaar een beetje dronken, maar ook vriendelijk was)
- De Heinekenprijs die naar een meneer Carmeliet gaat. Een mens zou denken dat ze het erom doen…
- Op onderstaande versie van Heart of Gold terechtkomen en moeten lachen om de schattige intro van Neil Young
- Beseffen hoe ongelooflijk lang deze lijst wel niet geworden is…
Oh wat een leuke herinneringen <3 Lieve buren zijn goud waard, ik heb ook fijne buren (de meeste toch)
Haha, “de meeste toch” 🙂
Ik heb hier ook wel enkel geschreven over de lieve buren, die gelukkig in de meerderheid zijn. Een overbuurvrouw bleek jammer genoeg een pak sympathieker, maar die heb ik hier, gezien de bedoeling van het bericht, maar even genegeerd 😉
Je kunt er maar deugd van hebben, van die mooie momenten.
Dat heb ik zeker 🙂
Zo fijn dat je silberstreifen-lijstje en heuse lijst werd. Ik vind het natuurlijk alleen maar leuk om te ontdekken dat er heel wat mooie momenten waren om op terug te blikken. Wat fijn ook dat Sofie je wist te verrassen met leuke post. Dat doet me er nu eigenlijk wel aan denken … is je kaartje eigenlijk tot bij jou geraakt? Want anders vrees ik dat het verdwaald is. Toffe buren hebben is echt een geluk hé. Ik ben blij dat ik zo’n lieve buurvrouw heb die net als ik van lezen houdt.
Ja, het is de afgelopen twee weken drukker geweest waadoor mijn bedankmailtje naar jou nog altijd in concepten staat, sorry! Ik maak er werk van, maar nu al: merci! 🙂
Da’s teken dat het een geweldig goeie maand was 🙂 <3
Ja, dat was het! Met ook moeilijke momenten, maar dat maakte die hele lijst hierboven wel goed 🙂