Week 2014/25

Maandag ging ik met de auto van mijn ouders naar Brussel om nog wat extra verhuisdozen te kopen en op de terugweg wat rommel naar het containerpark te brengen (een keramische schaal met kaars hoort trouwens thuis bij het “niet-brandbaar afval”, kwestie van logisch te doen 😉 ). Ik heb trouwens bijna een zwaar accident gehad, toen een of andere zottin met schijnbare zelfmoordpogingen plots zonder te kijken vanaf een parking de viervaksbaan opstormde waar ik aan +/- 70 km/h op reed. Vollenbak moeten remmen en mij opzij smijten, zodat ik met de neus van de wagen eindigde op de tegenrichting (ofte meer dan 1 rijvak verder dan waar ik reed). Uiteindelijk was het niks, maar mijn hartslag schoot wel even de hoogte in. Blij ook dat ik ooit een slip- en remcursus volgde, waardoor ik al eens had kunnen oefenen op remmen met een ABS, want dat lawaai als die in gang schiet, is toch wel schrikken.

’s Avonds kreeg ik al een pré-verjaardagscadeautje van mijn ouders en broer: twee fotoalbums met foto’s van mijn geboorte tot nu. Supermooi cadeau, zonder twijfel bij de mooiste die ik al gekregen heb!

Dinsdag trok ik weer naar ons appartement om er de laatste dozen in te pakken en te starten met de verhuislijst die je moet opmaken voor de Zwitserse douane.

’s Avonds kropen we thuis allevier in de zetel met frietjes en Bickyburgers (van het frietkot, want dat hebben ze hier in Zwitserland natuurlijk niet) en de Belgen op tv. Niet meteen de leukste match, maar bon, ze hebben gewonnen en dat is uiteindelijk het voornaamste 🙂

Woensdag ging ik nog een toertje lopen: 4km in totaal, enkel kort onderbroken om onderweg even een kievit te bekijken, die nogal zenuwachtig leek. Beetje opzoeken leert dat kievits hun nest meestal op de grond leggen, dus waarschijnlijk zat ik daar gewoon te dicht bij. Het lopen ging op zich wel goed, al blijft de hoest die ik nu al een paar weken meesleep wat lastig.

In de namiddag dan vertrokken richting luchthaven met een korte tussenstop in het centrum. Ik was er 100% van overtuigd dat mijn vlucht vertrok om 18u30 (met dus check-in tegen 18u) en had dus gemikt op 17u-17u15 om op de luchthaven te zijn. Bij aankomst om 17u zag ik mijn vlucht niet op het scherm, dus er dan toch maar even mijn ticket bijgehaald. Bleek dat mijn vlucht om 17u30 was en dat de check-in sloot om 16u55. Klein attackske dus, want ik moest nog én langs de ticketcontrole én langs de security én tot aan de juiste gate lopen. Nogal onhaalbaar dus, maar bon, ik ben maar beginnen spurten. Aan de security nog staan prullen, want door het gehaast was ik mijn riem vergeten uit te doen en moest ik nog apart gecheckt worden. Ik had dan ook nog wat eten en drank bij (ah ja, ik had erop gerekend om dat nog rustig te kunnen opeten voor de security), dus dat ook nog moeten inleveren. Gelukkig toonde het scherm dat mijn vlucht ondertussen van gate veranderd was, wat dus betekende dat hij nog niet vertrokken was! Die nieuwe gate was wel de verste, dus opnieuw beginnen lopen. Bij deze zijn mijn hakken trouwens helemaal goedgekeurd, want ik heb aan al dat lopen niet eens één blaartje overgehouden 🙂 Uiteindelijk waren er zelfs nog twee mensen achter mij en zat ik om 17u24 op het vliegtuig, dat met een kwartier vertraging vertrok. Dat ik niet geklaagd heb over die vertraging, kan je je wel voorstellen 😉
De luchthaven van Basel is overigens wel een leuke om in aan te komen, omdat je bij het naar buiten gaan je land moet kiezen. Er is immers een Franse (Mulhouse), Duitse (Freiburg) en Zwitserse (Basel) kant.

Donderdag ben ik nog een klein toertje gaan lopen, al was het te snel na het avondeten, waardoor we uiteindelijk quasi evenveel gewandeld hebben. Och ja, op zijn minst toch een beetje beweging gehad 🙂

Vrijdagavond zijn we gaan eten in het centrum, in restaurant Zeughauskeller, waar ze typische Zwitserse gerechten serveren. Johan ging voor worst met zuurkool, ik voor Älplermagronen, een pasta met aardappelen en ajuinen. Lekker, maar zwaar! Erna hebben we nog een stukje meegepikt van Zwitserland-Frankrijk op groot scherm. Aangezien de Zwitsers verloren met 2-5, was de sfeer niet meteen uitgelaten.

En het weekend? Dat zag er zo uit!