Week 2015/30 in woord en beeld

Een tof neveneffect van mijn job is dat ik, naast de gebouwen zelf, veel dorpjes en steden leer kennen. In België was dat al het geval, maar hier nog veel meer: heel uitgebreid is mijn kennis van de Zwitserse geografie en architectuur immers niet, dus quasi elk gebouw of stadsbeeld waar ik nu op moet werken, is nieuw. Bij momenten is dat ook gewoon wel grappig, als je bijvoorbeeld ontdekt dat er een Konservenstrasse bestaat (daar waar er vroeger een conservenfabriek was). Of ik dit gehucht Chnübrächi – ofte “knieën breken” – hilarisch dan wel extreem pijnlijk moet vinden, daar ben ik dan weer nog niet helemaal uit…

Deze week dacht ik trouwens even dat een van mijn collega’s toch wel heel snel familiair werd met zijn “Lieve Haaike”. Gelukkig besefte ik een seconde later alweer dat hij gewoon “Beste” schreef, maar het blijft desondanks toch een beetje raar, ook om zelf zo te antwoorden. De nadelen van een taal die veel, maar toch niet helemaal, op het Nederlands lijkt, zeker?

Vrijdag waren we vast van plan om nog eens te gaan zwemmen, dit keer in een openluchtzwembad hier in de buurt. Daar werden we echter weggestuurd omdat ze – door een gebrek aan klanten – twee uur vroeger zouden sluiten. Boehoe voor de Zwitsers die blijkbaar bij vijf regendruppels al niet meer naar een buitenzwembad gaan!
We maakten er dan maar een avondje film van, ook leuk, zij het een pak minder sportief… Hoewel het niet ideaal is om een film over twee dagen te spreiden, deden we dat toch: Mr. Nobody (zeer de moeite!) duurt immers 2,5u en na een lange werkweek, hield ik het echt niet zo lang uit in de zetel (serieus, hoe moeilijk kan dat nu zijn om een ganse film wakker te blijven?). Na een dagje kuisen, boodschappen en ander huishoudelijk gedoe op zaterdag, sloten we dus opnieuw af met film.

Het gebrek aan sportiviteit op vrijdagavond maakten we zondag gelukkig helemaal goed met de fiets, maar dat lazen / zagen jullie al in deze plog 🙂