Week 2016/13 in woord en beeld

Na de isolatieberg van vorige week, was het deze week op verbouwingsgebied aan de voordeuren. We kregen er onverwacht ook nieuwe brievenbussen bovenop met een geïntegreerd paneel voor de bel én – vooral – een parlofoon. Toch net iets praktischer dan het huidige systeem waarin je de deur opent en dan als een halve zot naar beneden moet crossen omdat je mensen niet kan zeggen op welk verdiep je woont (of zoals een van onze buurvrouwen doet: eerst naar het terras wandelen om te kijken wie het is en pas dan de deur open doen).

Hoewel weinig mij deze week kon afleiden tijdens het lezen van Mr. Penumbra’s 24-hour bookstore, slaagde mijn bladwijzer er wel af en toe in. Ik ben er nog altijd niet helemaal uit hoe ik het net moet lezen, maar vrolijk word ik er alleszins wel van.

Woensdag waagde ik mij voor het eerst zonder jas buiten en man, dat deed zo’n deugd! Het plein voor de opera boordevol mensen toonde dat ik verre van de enige was die genoot van de lente en de zon. Zaaaaalig!

Donderdag gingen we samen zwemmen en beet ik voor het eerst door om wat meer lengtes crawl te doen. Want ik kan wel zagen dat dat zo vermoeiend is en dat ik niet meer dan twee lengtes achter elkaar kan en boehoehoe, maar als ik er niet op train, is dat ook niet te verwonderen natuurlijk 😉 Momenteel ga ik voor een afwisseling van twee lengtes schoolslag en twee lengtes crawl en dat lijkt wel te helpen.
De foto nam ik trouwens op weg naar het zwembad en hoort wat mij betreft thuis in de categorie “foute logo’s”. Want ligt dat nu aan mij of lezen jullie ook eerst Judenster en dan pas Jud Fenster? Al leerde een korte zoekopdracht mij wel dat Jodenster in het Duits Judenstern is en ik op zijn minst hier dus waarschijnlijk (en hopelijk) de enige ben die daar iets fout in leest.

Aangezien mijn enkel blijft protesteren, droeg ik deze week een enkelverband voor wat extra steun. Heel esthetisch ziet het er niet uit, maar gezien de warmere temperaturen droeg ik dat ook maar gewoon in mijn ballerina’s. Al leverde dat wel een bizar moment op toen een vrouw mij op het perron aansprak, vroeg wat er scheelde met mijn voet en vervolgens mijn voet aansprak met de woorden “Voet van Haaike, word snel weer beter zodat zij weer kan lopen”. Ik ben er nog altijd niet uit of ik het sympathiek dan wel bizar moet vinden, maar aangezien ze daarna geen ander gedrag vertoonde dat wees op een of andere sekte, ga ik maar uit van het eerste 😉

Heb ik jullie trouwens al eens de bankjes laten zien die bij Sihlcity (een complex met winkels, wellness, cinema… aan de rand van Zürich) staan? De eerste keer zag ik er maar eentje dat wat apart stond en dacht ik nog dat het een raar kunstwerk was, maar eigenlijk is het wel slim bedacht: doordat ze omhooggaan als er niemand opzit, stroomt regenwater er mooi af. En: ik mag stiekem even enthousiast zijn als kindjes in de zoektocht naar het kantelpunt, dat ook 🙂

Zondag was het de Ronde van Vlaanderen, een dag die hier ondertussen traditioneel ingevuld wordt met TV en wafels (met slagroom en aardbeien, ik liet mij verleiden tot de eerste van het seizoen, mmm). Gelukkig zorgden we in de voormiddag voor wat tegengewicht voor het tweede decadente weekend op rij door een minitriatlon te doen: eerst zwommen we 1km in het zwembad (bij een korte triatlon is het normaal 0,5km, maar dat is in open water. En – eerlijk – eigenlijk vind ik het ingangsticket ook te duur om maar 20 lengtes te zwemmen 😉 ), daarna sprongen we op de fiets voor 20km mountainbiken om vervolgens 5km te lopen. Mijn enkel deed vrij weinig pijn, mijn benen daarentegen lieten duidelijk merken dat ze dat triootje maar matig konden appreciëren. Desondanks schreven we ons in de namiddag in voor de short triatlon van Zürich deze zomer. De kwart of Olympische die ik op mijn 28 before 29-lijst had staan, zal voor een andere keer zijn, want hoewel ik die aparte afstanden (in dat geval respectievelijk 1km of 1,5km zwemmen – 40km fietsen – 10km lopen) best wel aankan, deed onze ochtendtraining mij beseffen dat de drie samen écht wel nog iets anders is. En dat puntje komt normaalgezien toch al in orde door de halve marathon, dat ook 😉