7 jaar. Of toch ongeveer.
wij. hier. nu. ja
en ach, misschien zullen er ooit bergen rijzen
valleien splijten tussen ons in, zullen wij
met rookpluimen moeten seinen: weet je nog
daar. toen. wij. toch
maar zolang we niet vergeten dat er een moment
was in ons leven waarop we dachten
dit en voor eeuwig, dit heden is een eden
vinden wij ons wel weer in elkaar
en zal ik denken aan wat je ooit onbewaakt
tegen mij zei, je had het in oude psalmen gelezen
aan u gebonden ben ik vrij
(Maud Vanhauwaert)
Mooi gedicht. 👍
Wat een prachtig gedicht om zeven jaar te vieren. Ik wens jullie een langdurig eden.
Bedankt 🙂
Mooitje!
Eentje om te herlezen en herlezen en herlezen … mooi!
Ja he, ben echt meer en meer fan aan het worden van Maud Vanhauwaert 🙂
Heel mooi.
Mooitje!
Zo’n mooi gedicht én een mooie verjaardag. Ik wens jullie nog heel veel gelukkige jaren toe.
Ik ben telkens weer onder de indruk van hoe je er in slaagt om een gedicht te vinden dat zo mooi en zo passend is. Ik hoop dat jullie extra van die dag konden genieten.
Merci! De dag zelf hadden we allebei al met vrienden (hij) en familie (ik) afgesproken, maar twee dagen later hebben we temidden van alle bezoeken-in-België-drukte toch een avondje met ons twee gehad 🙂
mooi
<3