Gedicht: Odi et amo
Odi et amo. Quare id faciam, fortasse requiris.
Nescio, sed fieri sentio, et excrucior.
Ik haat en ik heb lief. Waarom ik dat doe, vraag je misschien.
Ik weet het niet, maar ik voel dat het zo is, en ik ga eraan kapot.
(Catullus)
zo’n krachtig gedicht eh
Absoluut! Hoe een mens in zo weinig woorden zo veel kan zeggen…
Pijnlijk mooi.
Ja, dat omschrijft het helemaal. Toen ik het als tiener leerde kennen, overwoog het mooie; nu eerder het pijnlijke, omdat het iets te dicht komt. Nu ja, het zal wel weer evenwichtig pijnlijk mooi worden 🙂
Catullus moest het weten dat hij zoveel eeuwen later nog altijd zo waar is.
Ja, inderdaad. Wat denk je, zou hij blij zijn dat zijn gedicht nog altijd een troost kan zijn of vooral eens zuchten omdat mensen blijkbaar nog altijd niet geleerd hebben hoe het moet, lief hebben? 🙂
Poe, heftig. Hoop dat het niet op jouw persoonlijk slaat? Als dat wel zo is: sterkte.
Goh, deels wel, vrees ik. Haat is een te groot woord voor wat het is, maar het is moeilijk. Moest ik enkel relatiezorgen hebben, het zou nog gaan, maar nu is er ook zoveel anders (het is op het werk heel moeilijk; die studie met thesis geeft veel stress) dat ik amper mijn hoofd boven water kan houden. En ja, dat zorgt dan weer voor extra spanningen in onze relatie, beetje een vicieuze cirkel…
He gats, lastig. En vervelend. Sterkte. En wijsheid.
De harde waarheid… haat en liefde liggen dicht bij elkaar. Prachtig verwoord!
Ja, machtig he, hoe hij in zo weinig woorden zo veel kan zeggen. En inderdaad, ik denk niet dat je iemand die je niet lief hebt of had, kan haten. Of ik alleszins toch niet, als het iemand is die niets voor mij betekent, dan ben ik eerder onverschillig.
Straf eigenlijk hoe je met zo weinig woorden enorm veel kan uitdrukken én het ook nog eens tijdloos blijft.
Ja inderdaad, 2000 jaar later nog steeds een inspiratie zijn… er doen het er hem niet veel na!
Mijn vertaling is lichtjes anders: “Ik haat en ik heb lief. Waarom doe je dat, vraag je je misschien af. Ik weet het niet, maar ik voel het gebeuren en het verscheurt me.”
Het doet soms echt pijn als ik dat lees, alsof ik in Catullus’ vel kruip voor efkes. Eén van de weinige stukken tekst die in het Latijn effectief beter klinken dan in het Nederlands. Ik heb hier nog ergens een boek liggen met meer van zijn werk + vertaling, want ooit ging ik mij daarin verdiepen. Ooit hé! Zijn nummerke 51 (ben ik moeten gaan opzoeken hoor :-D) vind ik ook ne mooie.
Merci om te delen, en me eraan te herinneren dat er zo’n mooie stukjes tekst bestaan <3
Dat is ook een mooie vertaling!
En ja, 51 is ook een schoontje (ook gaan opzoeken 😉 )!