Gedicht: Verlanglijstje
Geef mij Nescio en Tsjechov, oude boeken.
Geef mij na mijn zoveelste kale reis
iemand die mij twee haren uittrekt
en glimlachend zegt: je wordt grijs.
Geef mij alles en zeg: het is niets.
Geef mij niets en zeg: dat is alles.
Geef mij mezelf, geef mij jou.
Ik heb gezocht naar wist ik maar wat.
Geef mij nu eindelijk
wat ik altijd al had.
(Herman De Coninck, Met een klank van hobo)
Mooi! Dat gedicht is perfect om het jaar mee af te sluiten.
Ja, ik vond het ook wel toepasselijk 🙂
Herman De Coninck weet het altijd zo ongelofelijk mooi te zeggen… Zonder twijfel mijn favoriete dichter 🙂
Ja he! Hij blijft ook mijn favoriet én degene die mij poëzie heeft leren appreciëren.
Mooi! Ik moet echt eens een dichtbundel van hem lezen… Een projectje voor 2016!
Zeker eens doen! Past jammer genoeg wel niet meteen bij een puntje van de nieuwe Verbeelding book challenge, vrees ik 🙂
Heel mooi!
Zo mooi. Bij mij zijn het ondertussen jammer genoeg iets meer als twee haren. Binnenkort ben ik een grijs raafje. 😉
Hihi, dan worden ze best ook niet meer uitgetrokken, hoe liefdevol ook bedoeld 🙂