Tag: Gedicht

De wanden zijn wit en de psychiaters verdacht vriendelijk. Er is hoop op genezing, maar ik heb nog niemand zien weggaan, of hij kwam terug. Dagen dat ik op weg naar mijn eigen kamer verdwaal wisselen zich met dagen waarop...

Geef mij Nescio en Tsjechov, oude boeken. Geef mij na mijn zoveelste kale reis iemand die mij twee haren uittrekt en glimlachend zegt: je wordt grijs. Geef mij alles en zeg: het is niets. Geef mij niets en zeg: dat...

Ik was. Jij was. Wij waren. Ik ben. Jij was. Wij zijn niet. Dus toch voltooid. (Bloem)

Niets blijft duren Niet de vuren. Niet de muren van het ouderlijk huis. Niet de kinderen in de straat. Niet de vrienden ’s avonds laat. Niet de vogels in de bomen. Niet de dag die nog moet komen. Niets blijft...

Sterven doe je niet ineens maar af en toe ‘n beetje En alle beetjes die je stierf ’t is vreemd, maar die vergeet je Het is je dikwijls zelfs ontgaan je zegt ik ben wat moe Maar op ’n keer,...

als ik de pijn niet meer kan dragen en mijn ogen het jou vragen… laat je mij dan gaan? als mijn lichaam van mijn geest verliest en mijn verstand voor slapen kiest… laat je mij dan gaan? als mijn handen...

‘Kom terug’ Als ik die woorden eens zó zacht kon zeggen dat niemand ze kon horen, dat niemand zelfs kon denken dat ik ze dacht… En als iemand dan terug zou zeggen of desnoods alleen maar terug zou denken, op...

Het leek wel een goeie driehoeksverhouding: ik hield van jou en van mij. Ik hield van jou zoals je dat alleen maar voor het eerst doet: alsof het elke keer voor het laatst is. Ik hield van jou om de...

Soms gaan wij ver van elkaar staan en zien we elkaar helemaal. Soms leunen wij tegen elkaar zoals toeristen op foto’s tegen de toren van Pisa. Vanuit een be- paalde hoek vallen wij onherroepelijk samen _ (Maud Vanhauwaert, Wij zijn...