Tag: Gedicht

als ik de pijn niet meer kan dragen en mijn ogen het jou vragen… laat je mij dan gaan? als mijn lichaam van mijn geest verliest en mijn verstand voor slapen kiest… laat je mij dan gaan? als mijn handen...

‘Kom terug’ Als ik die woorden eens zó zacht kon zeggen dat niemand ze kon horen, dat niemand zelfs kon denken dat ik ze dacht… En als iemand dan terug zou zeggen of desnoods alleen maar terug zou denken, op...

Het leek wel een goeie driehoeksverhouding: ik hield van jou en van mij. Ik hield van jou zoals je dat alleen maar voor het eerst doet: alsof het elke keer voor het laatst is. Ik hield van jou om de...

Soms gaan wij ver van elkaar staan en zien we elkaar helemaal. Soms leunen wij tegen elkaar zoals toeristen op foto’s tegen de toren van Pisa. Vanuit een be- paalde hoek vallen wij onherroepelijk samen _ (Maud Vanhauwaert, Wij zijn...

Es war so, dass ich dich suchen musste. Es war so, dass ich dich finden musste. Daß ich dich kennen, dass ich dich lieben musste – es war so. Daß ich dich halten musste – So war es nicht. (Heinz...

Zakdoek leggen, niemand zeggen speelden wij. De zakdoek was de dood achter je rug, maar je kon op tijd omkijken, heel hard rennen, en dan was de dood voor iemand anders. Voor mijn vader bijvoorbeeld. Daarna voor mijn moeder. Ik...

Soms, een enkele keer, met heel veel moeite en voornamelijk toevallig lukt het iemand om met beide armen zijn verdriet te omvatten. Hij tilt het op. Laat de deur niet op slot zijn, nu… Hij duwt hem open met zijn...