Throwback Thursday: 15 februari

Vorig jaar schreef ik een eerste Throwback Thursday-bericht. De bedoeling was om dat regelmatig eens te herhalen, want ik heb ondertussen toch al een heel archief aan dagdagelijkse foto’s aangelegd. Ondertussen staan er vier van dergelijke berichten in mijn concepten, die echter geen van alleen gepubliceerd geraakten, omdat ik ze telkens vergat af te werken voor de desbetreffende datum. Ahum… 🙂 . Dit keer lukte het wél nog eens, dus neem ik jullie mee naar hoe mijn 15e februari er de afgelopen zes jaar uitzag:

2012

In 2012 woonde ik in Brussel samen met vijf andere twintigers. Een paar daarvan kropen al eens de kelder in voor wat technisch geknutsel, iets waar ik meestal weinig aandacht aan besteedde. Op 15 februari keek ik echter toch even verbaasd op, toen ik bij het binnenkomen een scherm ontdekte, waarop gang, keuken en living te zien waren. Want jup, een nieuw projectje was om die met een bewakingscamera te filmen… Vraag mij niet meer wat er de uiteindelijke bedoeling van was; het heeft alleszins niet lang genoeg in huis gehangen om mij zorgen over mijn privacy te beginnen maken 😉

Le petit requin

2013

Een jaar later woonde ik al een aantal maanden samen met J. Aangezien ik in zijn, al ingericht, appartement introk, was er weinig dat nog moest aangekocht worden. Al betekende dat niet dat er niet af en toe toch nieuwe aankopen binnenkwamen. Hoewel het op zich geen mooie of interessante foto is, vind ik het wel leuk om vijf jaar later te zien dat zowel de potjes, de thermos, de lepels, de onderzetters als de grote snijplank nog steeds dienst doen. Ook de ovenhandschoenen gebruik ik nog, al hebben die ondertussen wel hun beste tijd gehad 🙂 . De zoutmolen hield jammer genoeg vrij snel op met draaien en werd vervangen door een nieuw exemplaar; het kleine houten plankje brak veel te snel in twee en na een periode als “bananensnijplankje” (ah ja, wat doe je anders met zo een smal plankje) toch definitief richting vuilbak verwezen.

Le petit requin

2014

In 2014 bracht ik mijn laatste maanden als inwoner van Brussel door, een stad die mij zo vaak verrast heeft. Vaak op een plezante manier, soms niet, zoals op 15 februari toen er plots iemand uit dit dichtgemetselde huis kwam gekropen via het rooster in de grond. Niet dat ik mij onveilig voelde, verre van, wél vind ik het jammer dat er vandaag de dag nog steeds mensen hun toevlucht moeten zoeken tot illegale huisvesting, omdat er voor hen geen andere, betere optie beschikbaar is…

Le petit requin

2015

Een jaar later woonde ik al eventjes in Zwitserland, al wilde dat niet zeggen dat ik al heel veel mensen kende. Het is namelijk heel makkelijk om via meetupwebsites allerhande veel mensen te leren kennen, maar vaak blijft het bij vluchtige contacten. Die dag in 2015 ging ik met een groepje vrouwen brunchen en passeerde op weg naar het café deze fascinerende trap. We zagen elkaar ook erna nog een paar keer, maar toen ik een job vond en zoveel uren en energie kwijt was aan zowel het werk als het pendelen, verwaterden die contacten jammer genoeg weer helemaal.

Le petit requin

2016

In 2016 liep ik ’s avonds blijkbaar rond in de Bahnhofstrasse en keek – niet voor de eerste keer – gefascineerd naar deze etalage. Op zich bewegen de figuren gewoon willekeurig, maar het blijft grappig om te kijken of ze niet toevallig overeenkomen met de mensenstroom van dat moment 🙂

Le petit requin

2017

Vorig jaar was er duidelijk wat werk aan dat lijf van mij, nadat ik bij een val tijdens het skiën een lichte whiplash opliep en nadien met een oorontsteking te kampen kreeg. Máár: de peesontsteking in mijn voet was wel verdwenen en dus kon ik terug botjes met hakken dragen 😉

Le petit requin

2018

En vandaag? Vandaag startte met een rustig ontbijt en gefilosofeer over een gedicht van Herman de Coninck, waarvan een fragment op mijn nieuwe tas staat. En dat terwijl buiten vlokken sneeuw uit de lucht vielen… Heerlijk begin van de dag dus, al ga ik het niet perfect noemen, want daarvoor deed die verdwaalde punaise waar ik net na het opstaan instapte, toch net iets teveel pijn 😉

Le petit requin

17 reacties

  1. Ooh wat een leuk ideetje! Ik ging één dezer mijn foto’s eens opruimen, dus misschien pik ik deze wel!

    • 🙂 Ik heb al die jaren ook telkens een kort zinnetje bij die foto’s geschreven – tegenwoordig zeker omdat ik ze op Instagram zet, maar daarvoor postte ik ze op Google Foto’s voor familie. En dat helpt héél erg om mij te herinneren wie of wat er aan een foto gelinkt is 😉

    • Ja, ben heel blij met mijn beker 🙂
      En zeker eens doen; vind het – naast het zelf schrijven – ook heel leuk om terugblikken bij anderen te lezen 🙂

    • Ja he, ben er superblij mee, was een cadeautje aan mijzelf 🙂
      Ze komt van bij Plint (plint.nl), die elk seizoen een nieuwe kop met een poëziefragment uitbrengen; ondertussen zijn er 5 stuks in hun collectie.

  2. Sowieso chapeau dat jij er aan denkt om elke dag een foto te nemen, maar dat je dit blijkbaar al 6 jaar doet? Nou breekt m’n klomp!
    Echt tof om zo te kunnen dag op dag terug te kijken!
    En auwsch, punaise. Bezorgd me de kriebels, brrrr

    • Hahaha, “nou breekt m’n klomp” 🙂 Heerlijk dat je die uitdrukking gebruikt!
      En goh ja, ik ben er mee begonnen vanuit het idee dat één jaar te proberen, maar vond het dan zo leuk dat ik verder gegaan ben en nu is dat eigenlijk echt een gewoonte geworden 🙂

  3. Oh wat een leuke en originele manier voor een blogpost. Hoe je dat nog weet wat je precies op die dag hebt gedaan in al die jaren. Knap!

    • Merci, lief compliment dat je het een originele blog vindt! Want het is in deze tijden waarin er over alles al geschreven lijkt, niet makkelijk om nog iets origineels te vinden 🙂
      En euh, ik heb al die jaren ook telkens een kort zinnetje bij die foto’s geschreven, dat helpt héél erg om mij te herinneren wie of wat er aan een foto gelinkt is 😉

  4. Ik zei het de vorige keer ook al maar ik blijf dit echt zo’n leuk concept vinden. Zelf maak ik niet elke dag een foto (alhoewel het laatste jaar zal het er toch dicht in de buurt zijn gekomen) maar het lijkt me zo fijn om te kunnen terugbladeren en kijken wat je zoveel jaar eerder deed op exact dezelfde dag.

    • Ja, met je weekoverzichten kom je inderdaad zeker in de buurt denk ik 🙂 En dat is inderdaad de grootste reden waarom ik het doe: kunnen terugbladeren en dan ook aan de “kleine alledaagse dingetjes” herinnerd worden en het verschil tussen dezelfde dag in verschillende jaren zien!

  5. Fijn dat je nog altijd elke dag een foto neemt! Ik weet niet of ik het zou kunnen volhouden. En haha bij die punaise-hashtag heb ik toch even moet lachen, sorry 😉

    • Haha, terecht 🙂 Het moment dat ik er instapte, was het natuurlijk niet grappig, maar nadien heb ik er toch ook echt wel mee moeten lachen. Geen idee hoe ik het doe; loemp zijn is blijkbaar iets aangeboren bij mij 😉