Week 2015/24 in woord en beeld

Een week die start in Milaan, dat kan alleen maar een goede week zijn, niet?

Aangezien het mijn laatste vrije week was, wilde ik er nog van profiteren (op het moment dat dit verschijnt, heb ik mijn eerste werkweek al achter de rug). Milaan speelde al een tijdje door mijn hoofd als bestemming en bleek eigenlijk ideaal te zijn:

• dichtbij en daardoor doenbaar met de bus
• Johan was er al geweest en dus geen “schuldgevoel” omdat ik het alleen zou bezoeken (wat op zich uiteraard geen probleem is, maar ’t is gewoon leuker om samen nieuwe dingen te bezoeken)

De stad is natuurlijk gekend van de mooie dom (en de mode, maar die heb ik vakkundig genegeerd), maar er is nog zoveel meer moois te zien. Zoals dit ingangsgebouw van een van de grotere kerkhoven…

Ik hield ook een Leonardo da Vinci-dagje, met een bezoek aan een tijdelijke tentoonstelling in Palazo Reale en als afsluiter van mijn driedaagse deze Santa Maria delle Grazie, waar zijn Laatste Avondmaal hangt. Jammer genoeg had ik dat pas door toen ik er was (mijn voorbereiding was nogal minimaal), waardoor er geen tickets meer beschikbaar waren. Ach ja, reden te meer om nog eens terug te gaan zeker? 😉 Iets wat er eigenlijk sowieso wel inzit, want ik ging doelbewust niet naar de Expo, omdat Johan die ook graag wilt bezoeken. Grote kans dus dat we dit jaar nog eens samen in Milaan belanden!

Terug thuis moest er onder andere naar de winkel gegaan worden. Toch niets om blij van te worden, denken jullie? Dit keer wel: niet alleen maakte ik eerst zelf een winkelmedewerker blij door meteen te zeggen dat ik wilde deelnemen aan zijn enquête (iets wat de meeste andere klanten ofwel niet ofwel pas na lang aandringen deden), nadien maakte hij mij blij met deze “bedankchocola”.

Hebben jullie dat ook, dat jullie soms helemaal niet meer uit jullie nota’s wijsraken? Zo kwam ik dit papiertje tegen, waarbij onderwijs/job nog wel logisch is, aangezien ik zowel de werk- als de studeerpiste bekeek de afgelopen maanden. Wat die cijfertjes en vooral die schoenen daar dan echter bij staan te doen, geen idee!

Zaterdag startte de Ronde van Zwitserland in Risch-Rotkreuz en aangezien dat op fietsafstand van ons appartement ligt, besloten we er een actief en passief sportdagje van te maken: eerst fietsen tot aan het parcours, dan een tijdje in de zon de coureurs bekijken (waarbij onderstaande Cancellara uiteraard de meeste aanmoediging van het publiek kreeg) en tot slot terug met de fiets naar huis, goed voor 60km met twee klimmetjes.

Zondag rond de middag kwamen vrienden van onze Belgische duikclub aan, die op weg naar hun vakantieverblijf in de Alpen twee daagjes bij ons zouden logeren. We gingen eerst de Uetliberg naar boven, weliswaar met de trein, omdat het anders voor/met hun tweejarige dochter wat te vermoeiend zou zijn, al stapte die wel moedig zelf de uitkijktoren naar boven. Er bleef nog juist genoeg tijd over voor een aperitiefje buiten op een terras, maar daarna was het haasten naar het restaurant (lekker en veggie) om te ontsnappen aan een stortbui.

Ik zei het al, een week die start in Milaan, dat moet wel een goede week zijn en dat was het ook, want ik heb nog even goed kunnen profiteren van mijn “huisvrouw”-status 😉