Gedichtendag 2016: Soms wou ik
Soms wou ik dat ik het verdriet, nog voor
het kon slinken, zo intact mogelijk kon
bewaren. Dat dan de volgende generatie
dat verdriet zou kunnen komen bezoe-
ken, met rugzakjes, plannetjes en folders.
Dat een gids dan kon zeggen “kijk hier,
voel maar eens, het is echt’ _
(Maud Vanhauwaert, Wij zijn evenwijdig)
<3 mooi!!!
Mooi en nieuw voor mij! Dankjewel!
Mooi! Die dichtbundel moet ik toch echt eens gaan lezen.
Zeker doen! 🙂
Mooi, die dichtbundel staat nog op mijn lijstje!
Ik heb dit boek toen het uitkwam geplastificeerd voor de plaatselijke bibliotheek. Jammer genoeg had ik toen niet de tijd om het ook effectief te lezen. Het lijkt me – door zijn eenvoud – echt iets voor mij.
Ah leuk, ik wist niet dat je in de bib werkt (gewerkt hebt?).
Het is eenvoudig en tegelijk soms compleet absurd, echt de moeite!
Ik kan jammer genoeg niet gaan werken, maar heb wel zo’n 13 jaar lang vrijwilligerswerk voor de bibliotheek gedaan. Gelukkig kan je die boeken ook gewoon thuis voor hen kaften én in die periode hadden ze nog geen andere vrijwilligers en waren ze heel blij dat er iemand dat voor hen wou doen.
Vrijwilligerswerk is ook werk, vind ik! ’t Is niet omdat je er niet voor betaald wordt, dat je niet aan het werken bent he. Al neemt dat natuurlijk niet weg dat het wel jammer is dat je door je gezondheidsproblemen geen betaalde job kan doen!