Geef om haar
Begin mei schreef ik al dat ik mijn haar opnieuw wilde doneren en aangezien jullie voor de give-away jullie mening mochten geven over hoe mijn toekomstig kapsel er uit moest gaan zien, dacht ik dat het misschien wel tof was om het eindresultaat ook effectief te tonen (en ondertussen mijzelf wat pushen om wat minder ongemak te voelen bij foto’s van mijzelf). Uiteindelijk duurde het nog tot midden juli vooraleer ik effectief naar de kapper ging, maar dat had dan weer het voordeel dat ik nog meer haar kon doneren: de langste strengen waren zelfs 38 cm lang, een lengte die ik nog nooit gehaald had.
Zoals jullie kunnen zien heb ik er écht drastisch de schaar in laten zetten. Ik schreef al eerder dat ik wel graag eens iets totaal nieuws wilde uitproberen, maar meerdere dingen hielden mij altijd tegen: schrik dat ik niet zou staan met heel kort haar (ik heb als kind één keer een pixiecut gehad en vond dat vreselijk), schrik dat ik een haardroger zou moeten gaan kopen, schrik dat ik mijn haar veel vaker zou moeten wassen om het er iet of wat deftig te laten uitzien, schrik dat het tijdens het sporten heel de tijd in de weg zou zitten (haren in mijn ogen…). De vorige keer overtuigden die argumenten mij nog om te gaan voor wat eigenlijk gewoon een ingekorte versie van mijn lange kapsel was (al was dat toen ook al spannend genoeg, daar niet van 😉). Dit keer prentte ik mijzelf dagenlang in dat “haar wel gewoon teruggroeit”, dat “het maximaal een paar maand afzien zou zijn als het echt niet goed zou zijn”, toonde de – overigens nieuwe – kapper een paar inspiratiebeelden met een kort kopje en vroeg haar dat om te zetten op een manier dat mijn kapsel zo makkelijk te onderhouden als mogelijk zou blijven.
En eerlijk? Ik vind het keitof! Ok, de foto’s hierboven zijn nu echt wel het absolute cliché van een voor en na foto: ervoor net uit bed, slechte belichting (maar geen tijd voor meer en ik wilde toch echt wel graag een voor- en na-beeld). Erna zag er oorspronkelijk puur fotogewijs niet bepaald beter uit (zie ook de na vanaf de achterkant), maar toen ik een paar dagen later op het werk professionele foto’s moest laten nemen voor een interview en die er natuurlijk veel beter uitzagen, vond ik het ook maar stom als “na-foto” per se aan het beeld-met-slechte-belichting vast te houden 😄
Bleek dus dat waar ik al jaren schrik voor had, helemaal niet zo erg was:
- ik sta beter dan ik dacht met zo kort haar (al denkt mijn hoofd weliswaar nog steeds de hele tijd “mens, valt af jong”)
- ik kan het nog steeds gewoon aan de lucht laten drogen. Ik moet mijn haar wel zeker meteen na het wassen kammen, zodat het nadien goed valt, maar heb dus helemaal geen haardroger nodig (hoera daarvoor, want daar had ik écht geen zin in!)
- ik was mijn haar nu ca. 2x per week, ervoor ca. 1-2x. Ietsje vaker dus, maar het is nu ook weer niet zo dat ik het plots alle dagen moet wassen (ook daarvoor hoera, want tijds- en shampoobesparing!)
Mijn haar werd ook licht gekleurd (ik dacht, als ik dan eindelijk iets durf, ga ik er maar meteen helemaal voor), al merk je dat eigenlijk niet zo heel erg. Het is met plantaardige kleurstoffen gekleurd, wat voor mij een absolute voorwaarde was, want ik had echt geen zin om mijn haar met een hoop chemisch gedoe kapot te maken. Nadeel is dat je op voorhand niet met zekerheid weet hoe de kleur er uiteindelijk uit gaat zien. Ik had een donkerdere tint dan mijn natuurlijke kleur plus een rode schijn gevraagd, maar uiteindelijk is dat rood er bij mij amper doorgekomen. Enig voordeel was wel dat ik een maand of twee kon doen alsof ik echt wel he-le-maal nog niet grijs aan het worden ben 😜 Maar ondertussen duiken ook daar de eerste sprietjes uiteraard alweer op en dat is natuurlijk ook gewoon ok.
Nu ja, ik weet nu voor een eventuele volgende keer dat mijn haar niet zo sterk reageert op zo’n natuurlijke kleuring en de mengeling dus sterker mag (nu speelde mijn kapster liever op zeker: had ze er al meteen veel in gedaan en had mijn haar er wél sterk op gereageerd, dan was het mogelijks wel heel rood geworden). Al weet ik niet of ik dat kleuren, zelfs met een feller effect, nog wil doen: de kapster spoelde mijn haar natuurlijk wel, maar ik moest twee dagen wachten vooraleer ik het deftig mocht wassen. Wat betekende: twee dagen rondlopen met een kop haar die naar spinazie rook 🤢 (geen idee of dat bij alle haarkleuringen zo is, bij mij was dit de eerste keer). Gelukkig liet ik het knippen aan het begin van een week verlof, maar als ik er in de toekomst ooit nog de moed voor vind, dan moet ik dus absoluut op zaterdagochtend naar de kapper, zodat ik het op maandag meermaals kan wassen en dinsdag niet met een stinkkop naar het werk moet 😂
En mijn staart? Die gaat naar Geef om Haar, het initiatief van Think Pink, de nationale borstkankerorganisatie van België. Ik heb gezocht naar een gelijkaardige organisatie hier in Zwitserland, maar vond er geen enkele die op zoek is naar echt haar; blijkbaar wordt hier veel meer gewerkt met kunsthaar. Je mocht weliswaar een staart opsturen, maar er was geen garantie dat die ook effectief gebruikt zou worden. Tja, 4 jaar sparen en die staart dan eventueel in de vuilbak zien belanden, dat vond ik ook maar demotiverend.
Via Annelies hoorde ik ook van De Pruikenmaker en eigenlijk had ik mijn haar graag daar naartoe gestuurd (ik vond het wel een leuk idee dat ik het resultaat te zien zou krijgen), maar aangezien ik daar noch telefonisch noch per mail, ondanks meerdere pogingen, antwoord kreeg en dus geen idee heb of de maakster überhaupt nog actief is, besloot ik toch maar op zeker te spelen: uiteindelijk is het belangrijkste dat mijn haar effectief voor iemand gebruikt kan worden en niet dat ik weet hoe de pruik er uit komt te zien.
Mijn haar gaat dus voor de tweede keer naar Geef om Haar en ik hoop dat het binnen een tijdje iemand een beetje kan helpen in een periode waarin elk beetje hulp welkom is.
Waw, staat je mooi! Korter dan kinlengte heb ik nog quasi nooit aangedurfd, maar misschien moet ik toch ook eens de stap wagen.
Het heeft bij mij ook 34 jaar geduurd voor ik het durfde en ik heb er – tegen mijn verwachting in – geen spijt van 🙂 Maar snap je twijfels dus wel helemaal. Misschien ook eens als een mantra blijven herhalen “dat groeit terug, dat groeit terug” 😉
Bravo! Staat je keigoed, kan me voorstellen dat het ook enorm fijn voelt. Hopelijk heeft het lang effect!
Bedankt! Het voelt nog altijd fijn. Wel verbazingwekkend hoeveel langer de heel kort opgeknipte kant al geworden is, ging met mijn lang haar schijnbaar toch trager (al viel het misschien vooral niet zo hard op 🙂 ).
Wauw, wat een prachtig gebaar! Met mijn haar (heel dun) zal het nooit lukken, daarom ben ik alleen maar blij als anderen dit wel kunnen.
En hoe goed staat je nieuwe kapsel je, zeg! Ik vind het prachtig!
Merci! Ik heb inderdaad geluk dat (de dikte van) mijn haar veel lengtes toelaat. Was jouw haar altijd al dun of is dat door de zwangerschap gekomen (omdat ik soms hoor dat dat een enorme impact kan hebben)?
Goh, het was altijd al dun, maar nog wel oké qua hoeveelheid. Na mijn bevalling is het dan wel heel erg beginnen uitvallen (dat is normaal). Toen had ik wel nog overal haar, maar leek het nóg dunner en was het vooral veel platter. Ik denk dat het pas weer goed gekomen is toen Juliette alweer twee was. Ondertussen is alles weer ‘normaal’: nog steeds dun haar, maar gelukkig kunnen goeie kappers passende kapsels voor je kiezen :-).
Oh staat je goehoed!!!!!
En wat mooi dat doneren.
Dank je wel! Ik hoop op termijn nog eens te kunnen doneren, al moet ik wel toegeven dat ik – op zijn minst op dit moment – niet echt uitkijk naar 30cm. De 20cm die vroeger volstond om te doneren vond ik veel haalbaarder. Nu ja, we zien wel, het duurt sowieso nog heel lang vooraleer ik moet beslissen of ik er nog eens volledig voor ga 🙂
Je nieuwe kapsel staat je echt goed! Zo fijn dat je je twijfels het zwijgen op kon leggen en ervoor gegaan bent, het resultaat is echt de moeite 🥰
Merci! Vind het wel grappig dat ik soms nog verbaasd kan zijn hoe goed het mij bevalt (zowel de stijl op zich als het feit dat het amper onderhoud vraagt).
Ik dacht te zeggen dat ik bijna om ter eerst kan doen met jouw zoon voor een volgende donatie, gezien het tijdstip waarop we allebei doneerden, maar met zijn Aragornkapsel heeft hij wat teveel voorsprong, vrees ik 🙂
Maar zo tof dat nieuwe kapsel, staat je echt goed!
Merci!
Je kapsel is super mooi!
Merci!
Zo knap! En dan heb ik het zowel over je nieuwe kapsel als het feit dat je zo lang kan sparen en het op deze manier doneren.
Merci! Het sparen vond ik op zich helemaal geen moeite, op de laatste ca. 5cm na. Toen begon het mij wat tegen te steken (mijn staart klemde bij het zwemmen soms tussen mijn arm en lichaam, waardoor ik het wel moest vlechten, dat soort dingen…). Maar behalve die laatste periode heb ik lang haar altijd superpraktisch gevonden, omdat het zo weinig onderhoud vroeg (al blijkt dat nu dus met dit nieuwe kapsel ook wel mee te vallen 🙂 ).
Wat sta je goed met dat korte koppie!
Bedankt!
Wat een mooi gebaar van je! Je had alleszins een prachtige staart om te doneren. Het nieuwe kapsel is lekker fris, echt mooi!
Bedankt! J. heeft mijn staart afgeknipt, die heeft wel even gezweet dat hij de opdracht kreeg om die mooi af te snijden :’-)
Wow, ik had niet door dat jij zo’n lang haar had.
Maar je korte koppie staat je geweldig!
Bedankt!
Het grappige is dat ik er dus zelf ook nog van verschoot toen ik die foto van vanachter zag. Ik wist natuurlijk wel dat het lang was, maar doordat ik het meestal in een staart of vlecht droeg, had ik eigenlijk amper door dat het echt al bijna op mijn gat hing 🙂
Waauw, echt gedurfd, met fantastisch resultaat. Staat je echt kei goed!
Merci!
Maar zo tof zeg, zo’n funky kort kapsel! Heb je geen tics overgehouden aan je lange haar? Ik herinner mij ineens dat ik nog zo’n typische ‘lang haar bewegingen’ bleef maken in de eerste weken dat het veel korter was 😀 Het zal alleszins niet meer vast komen te zitten wanneer je je handtas over je schouder gooit, haha!
Haha, dat is dus echt een voordeel, niet langer vast komen zitten. Ik had er vooral tijdens het zwemmen last van: als ik bij crawl mijn hoofd draaide, bleef mijn staart soms geklemd zitten tussen mijn arm en lichaam 🙂
De vorige keer had ik nog een hele tijd een soort “fantoompijn” bij het kammen en kamde ik mijn nek mee :’-) Maar doordat het nu zoveel korter was, moest ik maar één kant kammen en was mijn hoofd precies rapper mee. Soms wilde ik wel de heel korte kant met mijn hand “uitkammen” om dan te merken dat ik er amper met mijn vingers door kon (wat ondertussen wel weer kan, waardoor ik die tic nu precies aan het ontwikkelen ben, beetje bizar). Wat wel nog regelmatig gebeurt: dat ik mijzelf soms toevallig in een spiegel zien en plots denk “ah ja, zo kort seg” (wat dus eigenlijk nogal belachelijk is aangezien ik mijzelf elke ochtend thuis in de spiegel zie 🙂 ).
Haha zot he!
Ik vind dit altijd zo’n mooi gebaar. Het lijkt me wel even wennen. Zowel qua gewicht (ik merk dat al wanneer de kapper mijn haar in laagjes knipt maar het verschilt valt uiteraard nog een pak meer op wanneer je zoveel centimeters laat knippen), als het gevoel (plots meer wind in je nek), … maar je zorgen waren overbodig. Dat korte kapsel staat je heel mooi!
Ja, dat gewicht merkte ik wel. Al voelde het in dit geval, omdat de lengte de laatste weken echt tegenstak, eerder goed aan dat er zoveel af ging. Dat van de wind in de nek viel tot nu toe heel goed mee, maar ja, het winderige seizoen is nog maar net gestart, dus misschien heb ik binnen een paar weken wel heimwee naar die warmte in mijn nek 🙂
supercool en ja je staat ook met kort haar. Het geeft een zekere dynamiek.
Ma wauw die nieuwe coupe is super!!! En zo dapper om die sprong te nemen, ik zou het niet durven zelfs niet na zolang twijfelen 😀
En keimooi dat je je haar afstaat. Mijn mama heeft een pruik moeten kopen, dus ik weet hoe nodig die donaties zijn. En het verschil tussen kunsthaar en echt haar is echt wel merkbaar! Ik denk dat ik zelf ook wel genoeg zou hebben om te doneren, maar ik heb altijd schrik dat de kwaliteit van mijn haar niet goed genoeg is, het gaat heel snel dood aan de punten en daarna in de lengtes ook.
Merci! 🙂 Ik heb eigenlijk geen idee hoe streng ze zijn wat kwaliteit betreft: er staat wel dat het haar gezond moet zijn, maar ja, iets van dode puntjes is onvermijdelijk lijkt mij…
Mijn tante heeft indertijd, net zoals jouw moeder, een pruik nodig gehad en dat maakte voor haar inderdaad ook een groot verschil. Ik heb eigenlijk geen idee waarom ze hier in Zwitserland zo weinig met echt haar werken; ik had ook altijd de indruk dat daar toch echt wel een verschil op zat (al heb ik wel nooit de beide soorten naast elkaar gezien).