Mijn broer bij de Öxarárfoss in zijn meest subtiele kledij 😜
Kiezen voor rust, ook wanneer dat betekent dat ik een uitstap mis
Op eerste nieuwjaarsdag de traditionele loop met mijn broer doen (weliswaar in een “iets” minder traditioneel decor 🙂 )
Met mijn moeder kunnen babbelen over J.
Mijn vader die zegt dat hij “zijn blije Haaike terug wilt” en zo aangeeft dat hij bezorgd is
Exploding kittens spelen, dat ik net cadeau kreeg voor kerst
Dit schattige octopusje dat mijn moeder voor mij haakte in een van mijn lievelingskleuren
Mijn vader, broer en J. die zeggen dat ik zeker nog even naar die laatste waterval moet gaan kijken (ik was doodop na een – voor mijn energieniveau – net iets te lange dag). Toch door het water waden en dan van emotie (en vermoeidheid uiteraard) beginnen wenen omdat het daar zo mooi is
Op onze laatste avond samen opnieuw het noorderlicht kunnen zien
Een goed gesprek hebben met J.
Op onze laatste dag in IJsland overal vuurwerk de lucht in zien gaan en bij aankomst te horen krijgen dat dat ter ere van Jólasveinar is, de dertiende van de “kerstjongens” die als laatste terug verdwijnt en zo het einde van de kerstperiode symboliseert
Fascinerende taferelen in de bomen
Een goed gesprek bij de relatietherapeute dat zorgt voor een stap vooruit waar ik al even op hoopte
Sneeuw!
Een rustige avond alleen thuis hebben
De eerste 6600 tekens van mijn thesis schrijven. Dat is natuurlijk nog maar een fractie van de 120000 die er moeten komen, maar toch: we zijn januari en ik heb al een ministukje tekst op papier!
😍
Te horen krijgen dat iemand deugd had van een cadeautje dat ik opstuurde
Een strike gooien bij de bowling op een werkevent (voor de rest was ’t gene vette, maar die ene heb ik toch gehad 😜)
Vroeger weggaan bij de bowling om nog een studietaak af te werken en i.p.v. de gevreesde commentaar, net appreciatie krijgen, omdat ik toch gekomen ben
Tijdens de Women’s March een protestbord zien met de tekst “A women’s place is in the resistance”. ’t Zal nog niet zijn dadde!
Een goede controle bij de gynaecoloog: de auto-immuunziekte is op dit moment onder controle, oef!
Meerdere rode wouwen zien vliegen vlak boven onze tuin
De reactie van een vriendin op een paar plantentips die ik haar gaf
Van mijn broer een filmpje doorgestuurd krijgen met zijn gelukt gepocheerd ei en beslissen dat ik dat nu toch ook eindelijk eens moet proberen. Et voilà!
Kijken naar An American Tail
In Lausanne bij vrienden van mijn broer logeren, er op een zalige manier ontvangen worden en met hun kinderen spelen en tekenen
De tekst “La couleur est le plus beau trait d’union entre la science et l’art” op de campus van de EPF in Lausanne
Na amper twee dagen in het Frans merken dat ik terug in die taal denk. Oh, Frans, het blijft de taal van mijn hart!
Meestal wandel ik aan onze kant van “onze huisberg”, maar ook aan de andere kant is het mooi
Een hoop boekentips krijgen van C.
Gezellig gaan eten in Winterthur
Jullie reacties op mijn blog Freak! Heerlijk te lezen dat ik bijlange de enige niet ben met rare trekjes 😉
Zo regelmatig een roodborstje zien, dat we kunnen spreken van een “huisvogeltje”
16 januari. Dikke jas aan en lunchen in het zonnetje op ons terras
Skypen met mijn broer
Een verjaardagscadeau voor J., dat meer tijd vroeg dan ik op voorhand verwacht had, toch op tijd afkrijgen
Een badje nemen
Lopen op een laagje sneeuw in een donker bos
Ik ben niet zo’n romanticus eigenlijk. Maar verkoop hartjesbrood in de winkel en ik ben verkocht, dat dan weer wel
Héérlijk! En goed nieuws dat de auto-immuunziekte onder controle is!
Ja, ik was zo opgelucht toen de gyne zei dat het op dit moment in orde is! Ik moet nu nog wel medicatie nemen, maar als het binnen twee weken nog steeds goed is, mag zelfs dat stopgezet worden. Ik ga sowieso wel moeten blijven op controle gaan, omdat het altijd terug kan (en waarschijnlijk ook zal) terugkomen, maar dat het op zijn minst nu beter gaat, is al zo gigantisch veel beter dan ik gevreesd had.
Zoveel indrukken. 😊
Ik heb even getwijfeld of ik niet wat dingen zou weglaten, omdat het er zoveel waren. Maar toen dacht ik “foert, gelukjes, daar moet ge niet op beknibbelen!” 🙂
Die outfit van je broer, haha, geweldig!
Ja, hilarisch he! Hij is eigenlijk altijd mooi gekleed, maar wanneer het regent gaat hij vollenbak voor functie i.p.v. stijl (wat – gezien hij dagdagelijks in/rond Brussel rondrijdt – vooral slim is, maar in IJsland “een beetje” overdreven was 🙂 ). Nu, hij kon er zelf wel mee lachen (voldoende alleszins om mij toestemming te geven om die foto te publiceren 😉
Goeie gesprekken kunnen zo’n deugd doen hé
Ja, enorm! ’t Is niet altijd makkelijk om ze te hebben, maar achteraf doen ze altijd wel deugd.
Leuk om te lezen!
Het was even zoeken maar ik heb jouw broer dan toch gevonden op de foto 😉
Leuk om te lezen dit bericht.
Succes met de thesis!
Haha, we hebben ons op het moment zelf nog afgevraagd hoeveel omstaanders zouden gevloekt hebben omdat hij op elke foto keihard in het oog springt 😉
En: merci! Ik vraag mij soms af waarom ik het mijzelf weer aandoe, zo’n thesis, dus alle succeswensen zijn meer dan welkom 🙂
Een goed gesprek kan echt deugd doen hé. Ik ben dan ook blij dat je er de voorbije maand meerdere hebt gehad. Leuk ook dat je collega’s het apprecieerden dat je de moeite hebt gedaan om de verplaatsing naar het werkevent te maken terwijl je niet lang kon blijven. Ik moest bij dit tekst van dat protestbord meteen aan L3-37 uit de Solo film. (jaja, dit keer geen Harry Potter maar Star Wars. Manlief kan fier zijn). Zo fijn om hier te lezen dat de gynaecoloog goed nieuws voor je had. Reacties op zo’n blogpost kunnen echt deugd doen hé. Dan heb ik steeds zoiets van ‘Phew, ik ben niet de enige!’. Wat ik ergens natuurlijk al wel weet, maar een bevestiging is toch steeds welkom.
Oeps, ik heb geen idee wie of wat L3-37 is, straks eens googelen 🙂
En inderdaad, bevestiging dat je niet de enige zotte bent, is altijd tof 😉
Wat blijft het toch heerlijk om jouw gelukjes te mogen lezen. Van huisvogeltje over fluobroer en schrijven aan je thesis tot hartjesbrood. Knap dat je er altijd zo alert voor blijft en zo een rode draad van kleine gelukjes ook door moeilijke maanden heen weeft.
Ja, die gelukjes opmerken is duidelijk een voorbeeld van waarom het belangrijk is om dingen in te oefenen wanneer het goed gaat, omdat je ze dan ook volhoudt wanneer het slecht gaat 🙂 Blij dat ik op zijn minst hier “geoefend” in ben, want het helpt echt wel.
Je maakt zelf een cadeau voor J., ik vind dat precies wel romantisch 😀
Ja, dat is ook wel waar. Misschien ben ik wel romantisch, maar niet noodzakelijk op de “typische” momenten, genre Valentijn ofzo 🙂
Héérlijk! En goed nieuws dat de auto-immuunziekte onder controle is!
Ja, ik was zo opgelucht toen de gyne zei dat het op dit moment in orde is! Ik moet nu nog wel medicatie nemen, maar als het binnen twee weken nog steeds goed is, mag zelfs dat stopgezet worden. Ik ga sowieso wel moeten blijven op controle gaan, omdat het altijd terug kan (en waarschijnlijk ook zal) terugkomen, maar dat het op zijn minst nu beter gaat, is al zo gigantisch veel beter dan ik gevreesd had.
Zoveel indrukken. 😊
Ik heb even getwijfeld of ik niet wat dingen zou weglaten, omdat het er zoveel waren. Maar toen dacht ik “foert, gelukjes, daar moet ge niet op beknibbelen!” 🙂
Die outfit van je broer, haha, geweldig!
Ja, hilarisch he! Hij is eigenlijk altijd mooi gekleed, maar wanneer het regent gaat hij vollenbak voor functie i.p.v. stijl (wat – gezien hij dagdagelijks in/rond Brussel rondrijdt – vooral slim is, maar in IJsland “een beetje” overdreven was 🙂 ). Nu, hij kon er zelf wel mee lachen (voldoende alleszins om mij toestemming te geven om die foto te publiceren 😉
Goeie gesprekken kunnen zo’n deugd doen hé
Ja, enorm! ’t Is niet altijd makkelijk om ze te hebben, maar achteraf doen ze altijd wel deugd.
Leuk om te lezen!
Het was even zoeken maar ik heb jouw broer dan toch gevonden op de foto 😉
Leuk om te lezen dit bericht.
Succes met de thesis!
Haha, we hebben ons op het moment zelf nog afgevraagd hoeveel omstaanders zouden gevloekt hebben omdat hij op elke foto keihard in het oog springt 😉
En: merci! Ik vraag mij soms af waarom ik het mijzelf weer aandoe, zo’n thesis, dus alle succeswensen zijn meer dan welkom 🙂
Een goed gesprek kan echt deugd doen hé. Ik ben dan ook blij dat je er de voorbije maand meerdere hebt gehad. Leuk ook dat je collega’s het apprecieerden dat je de moeite hebt gedaan om de verplaatsing naar het werkevent te maken terwijl je niet lang kon blijven. Ik moest bij dit tekst van dat protestbord meteen aan L3-37 uit de Solo film. (jaja, dit keer geen Harry Potter maar Star Wars. Manlief kan fier zijn). Zo fijn om hier te lezen dat de gynaecoloog goed nieuws voor je had. Reacties op zo’n blogpost kunnen echt deugd doen hé. Dan heb ik steeds zoiets van ‘Phew, ik ben niet de enige!’. Wat ik ergens natuurlijk al wel weet, maar een bevestiging is toch steeds welkom.
Oeps, ik heb geen idee wie of wat L3-37 is, straks eens googelen 🙂
En inderdaad, bevestiging dat je niet de enige zotte bent, is altijd tof 😉
Wat blijft het toch heerlijk om jouw gelukjes te mogen lezen. Van huisvogeltje over fluobroer en schrijven aan je thesis tot hartjesbrood. Knap dat je er altijd zo alert voor blijft en zo een rode draad van kleine gelukjes ook door moeilijke maanden heen weeft.
Ja, die gelukjes opmerken is duidelijk een voorbeeld van waarom het belangrijk is om dingen in te oefenen wanneer het goed gaat, omdat je ze dan ook volhoudt wanneer het slecht gaat 🙂 Blij dat ik op zijn minst hier “geoefend” in ben, want het helpt echt wel.
Je maakt zelf een cadeau voor J., ik vind dat precies wel romantisch 😀
Ja, dat is ook wel waar. Misschien ben ik wel romantisch, maar niet noodzakelijk op de “typische” momenten, genre Valentijn ofzo 🙂