35 before 35 – Update 6

Vandaag ben ik exact 33,5 jaar oud, anderhalf jaar nog te gaan dus voor de 35 uitdagingen, die ik graag tegen mijn 35e wil behalen. Tijd dus voor een nieuwe halfjaarlijkse update (hier updates 1, 2, 3, 4 & 5). Zoals steeds: dit zijn dingen die ik “wil”, niet “moet” doen. Van zodra ze aanvoelen als moeten, zwier ik ze van de lijst 😉. Ik ga in deze update enkel in op de puntjes waar er ondertussen enige vooruitgang / verandering geweest is.

3. Gemiddeld 35 boeken per jaar lezen
De teller staat ondertussen op 58 en daar gaan er nog zeker twee bijkomen dit jaar. Dik in orde dus 😀

4. Elk jaar 2500km fietsen, 250km lopen en 30km zwemmen
Bij het zwemmen ben ik gestrand op 20km en daar gaan ook geen kilometers meer bijkomen, aangezien de zwembaden vanaf vandaag dicht zijn tot minstens 22 januari. Wetende hoeveel weken de zwembaden dit jaar ofwel gesloten waren ofwel beperkingen hadden op aantal zwemmers (wat kunnen gaan bemoeilijkte, want plaats in het zwembad en tijd hebben liepen niet altijd synchroon), vind ik 20km een zeer behoorlijk aantal. Dezelfde afstand trouwens als in 2019, maar in minder tijd, dus progressie is er wel.

Bij het lopen staat de teller voorlopig op 248km, dus dat gaat lukken. En daar ben ik heel blij mee, want mijn conditie in het begin van het jaar en mijn rug en heupen verspreid over het jaar hebben het mij niet bepaald makkelijk gemaakt, dus ik had niet verwacht toch ca. 100km meer dan vorig jaar te kunnen lopen.

Meilen (Le petit requin)
Dit zicht kunnen hebben wanneer ik tijdens mijn middagpauze ga lopen, is natuurlijk wel heel motiverend

Het fietsen is het grootste succes, want op dit moment heb ik net geen 4000km bij elkaar gefietst, los over mijn doelstelling dus (ik tel alles op, dus zowel dagdagelijkse als sportieve kilometers). Daar hebben die 800km tijdens mijn trekking natuurlijk een grote rol in gespeeld, maar zelfs zonder dat zou ik boven mijn totaal van 2019 (ca. 2100km) eindigen.

De exacte cijfers komen er nog in mijn jaaroverzichten eens het jaar volledig afgerond is.

6. Alle kantons van Zwitserland bezoeken
Bij de vorige update stond de teller op 21 kantons en daar kwam er eentje bij de dag dat ik de Pragelpas opreed. Ik fietste die dag weliswaar het langst in kanton Schwyz, aangezien ik de beklimming aan die zijde deed, maar de afdaling en een stop aan de Klöntalersee waren wel in het kanton Glarus, waar ik sinds het begin van deze uitdaging voor het eerst was.

Klöntalersee (Le petit requin)
De Klöntalersee

Nog vier te gaan en aangezien er heel wat moois te zien is (o.a. het kanton met de naar het schijnt mooiste barokstad van Zwitserland en mooie opties voor bergwandelingen), moet dat wel lukken in anderhalf jaar. Dit puntje wil ik zeker behalen, want ik geniet er echt van, van mijn Tour de Suisse.

[freehtml5map id=”0″]

Grijs = nog niet bezocht; petrol = al bezocht

7. Een kleurenanalyse laten doen of make-upadvies inwinnen
Bij de vorige update schreef ik dat een sessie make-upadvies bij Druantia eind april afgelast werd, maar dat “hopelijk de herkansing in oktober wel door kan gaan”. Aaah, die naïviteit van de Coronazomer… Niet alleen werd het event zelf afgelast, tegen dat het zover was, was ook België voor mij door alle opgelegde quarantaines “verboden” terrein geworden.

13. Drie officiële talen én Zwitsersduits spreken
Ik volgde het afgelopen semester een cursus Zwitsersduits. Dat ik het echt vlot spreek, is veel gezegd, maar ik heb wel duidelijk vooruitgang geboekt. Nu moet ik nog over de drempel geraken om het met mijn collega’s te durven spreken. Die zijn het namelijk gewoon dat ik Hoogduits spreek en mijn Zwitsers is nog niet goed genoeg om alles te kunnen zeggen, dus ik heb het gevoel dat het hen gaat storen dat ik een mengelmoesje zou praten. Ik ben wel net verhuisd van bureau, dus ik wil na de kerstvakantie, wanneer mijn “nieuwe” collega terug is, aan hem vragen of ik met hem Zwitsersduits mag spreken om te oefenen.

Züritüütsch (Le petit requin)

14. 5 verloren contacten opnieuw opnemen en 5 nieuwe mensen leren kennen
Ik besefte net dat ik dit puntje al bij de vorige update had mogen afstrepen. Niet dat al die contacten, zowel met de nieuwe als met de verloren, gebleven zijn; bij sommigen was het een eenmalige opflakkering, maar geprobeerd heb ik het wel. En met al mijn nieuwe collega’s en de mensen van de cursus Zwitsersduits, heb ik ondertussen alweer een hoop nieuwe contacten. Vriendschappen ga ik het nog niet noemen, maar dat was ook niet de bedoeling. Wel proberen wat uit mijn schelp te kruipen en dat heb ik gedaan.

19. 35 creatieve projecten uitvoeren
De teller stond op 11 puntjes en daar kunnen nog drie verrassingspakketjes aan toegevoegd worden, waarvoor ik wat prutste met papier, stempeltjes en/of stickers. Een projectje dat ik eigenlijk eerst zelf wilde doen, maar waarvan ik besefte dat het te ambitieus was (op maat gemaakte houten kistjes voor onze boekenkast), lieten we in een houtatelier maken. Aangezien ik het idee had, het ontwerp tekende en we samen het recyclagehout uitkozen, kan het nog net wel als puntje meetellen, vind ik.

Boekenkastkistjes (Le petit requin)
Per kolom een kistje, zodat er naast onze boeken ook plaats is om dingen die de kast “onrustig” maakten (oplaadkabels, losse knutselspullen, gezelschapsspelletjes, lakens…) op een mooie manier een plaats te geven. We twijfelen nog om ze “natuur” te laten of een kleurtje te geven, dus hebben we aan beide kanten een gaatje voorzien, zodat we beide opties kunnen uitproberen (of misschien zelfs combineren)

20. 35 nieuwe recepten uitproberen
Hmm, ofwel herinner ik mij als ik mijn weekmenu’s overloop te weinig wat ik zelf klaargemaakt heb en moet ik dit puntje wat beter bijhouden, ofwel heb ik echt bitter weinig nieuwe dingen uitgeprobeerd de laatste maanden, want ik kan maar één gerecht bedenken:

18. Salade met mango en currytofu

Gevarieerd eten, dat doen we wel, maar als je al een hele lijst aan recepten hebt, hoeft dat daarom niet veel nieuws te betekenen. En, eerlijk is eerlijk, Johan is de afgelopen maanden overduidelijk de hoofdkok geweest, deels omdat hij tegenwoordig thuis werkt, terwijl ik bijna 2u per dag pendel. Ik ga nog een tandje mogen bijsteken in alle geval.

28. Een artikel of boek publiceren
Ik diende eind augustus een abstract voor een artikel in, dat ondertussen goedgekeurd werd. Nu moet ik het artikel nog effectief geschreven krijgen natuurlijk…

29. Mijn 1000e blogbericht posten
Dit is mijn 769e bericht sinds ik op 28 april 2014 startte met bloggen, dus om aan 1000 te geraken, zou ik 12 à 13 berichten per maand moeten schrijven. Beetje te ambitieus, vrees ik, maar bon, ge weet maar nooit.

34. 35x “zomaar”-acties doen
Het overgrote deel van deze dingen vind ik eigenlijk nogal vanzelfsprekend dat ik ze doe, maar bon, ik kreeg al de opmerking kreeg dat ik te streng ben voor mijzelf bij dit puntje en ik ga echt nooit aan 35 ga geraken als ik enkel maar dingen meetel die ik niet vanzelfsprekend vind… Dus voila, ik heb er dan maar ineens een lap opgegeven 😉. Er zitten er ook een paar tussen die ik bij de vorige update vergat (voornamelijk lockdown-gerelateerde dingen):

20. Een oudere man in de fitness helpen om een programma op een toestel op te starten.
21. Mijn nieuwe collega’s trakteren op Belgische pralines.
22. Zelfgekweekte en -ingemaakte augurken cadeau geven.
23. Boodschappen doen voor een risicopatiënte die niet zelf naar de winkel kon.
24. Telefoneren met een vrouw die zich eenzaam voelde en haar zo een beetje contact-vanop-afstand bieden.
25. Tijdens de lockdown minstens één keer per week afhaal eten. Niet omdat we geen tijd of zin hadden om te koken, wel om een paar restaurants in onze buurt te steunen. Nu ze hier vanaf vandaag weer dicht gaan, gaan we er opnieuw op letten dat weer vaker te doen.
26. Een paar boeken die we niet meer nodig hebben in het bibkastje een straat verder zetten.
27. Steun geven aan vriendinnen die het moeilijk hebben.
28. Een cadeaubon die ik bij een veiling won, doorgeven aan iemand anders.
29. Een postpakketje versturen.
30. Eten ophangen voor de vogeltjes, een deel van de bladeren in onze tuin op een hoop harken in de hoop dat daar deze winter een paar dieren (een egel misschien?) wat warmte vinden, de resten van de planten in de moestuin laten staan i.p.v. op te ruimen, zodat insecten en vogels daar deze winter nog iets aan hebben (het moeten niet altijd “zomaar”-dingetjes voor mensen zijn, dacht ik plots).
31. Een paar half verdwaalde Erasmusstudenten tijdens een Alpenwandeling helpen door met hen mee te stappen naar het station waar zij naar toe moesten (was niet hetgene waar wij eigelijk naartoe gingen, maar het lag op dezelfde lijn, dus maakte het voor ons amper verschil), mijn lamp boven te halen, zodat ze tijdens het laatste stuk met licht konden wandelen en hen mijn energybars te geven, want ze hadden geen eten meer.
32. Meerdere goede doelen steunen.
33. Johan verrassen met een pot choco van 2kg.
33. Meedoen aan de kerstpostactie van Liesbet en dus kaartjes sturen aan mensen die ik – in sommige gevallen toch – niet ken.

Eén extra puntje en mooie progressie bij een aantal anderen (even negeren dat er minstens evenveel zijn waarvoor niets gebeurde, ahum), maar vooral plezier gehad bij het doen / maken en dat is uiteindelijk het enige dat telt.

10 reacties

  1. 58 boeken jong, oink! Da’s meer dan een boek per week! Knap.
    En mag ik je feliciteren met je sportprestaties? Inderdaad voor dat zwemmen is het normaal dat je her niet geraakt bent. Maar dat zwemmen én lopen én fietsen… ik bewonder je! Fantastisch gedaan!

    • Dubbele merci! 🙂
      Er is wat dat sporten betreft een ministemmetje in mij dat zegt “jamaarja, vroeger reed ge wel nog veel meer kilometers met de fiets”, maar gelukkig overheersen tegenwoordig de “ha, maar toen deed ge maar één sport en niet meerdere” en de “het gaat goed en ge geniet er van, dat is al wat telt”-stemmen 🙂

    • Merci 🙂 Ze wilden naar hun auto, maar hadden de afslag gemist en wisten niet meer hoe ze terug moesten en hoe lang dat nog zou duren, terwijl het al donker begon te worden. We hadden hen al aangeraden te liften en zo zijn drie van hen door een voorbijganger opgepikt, die hen naar hun auto heeft gebracht; met de andere twee – die natuurlijk niet in die auto pasten – zijn wij dan te voet naar een station in de buurt gegaan, waar die anderen hen zouden oppikken. Zelfs in vlak gebied zou ik ze niet alleen gelaten hebben, maar op een koude winterdag in de bergen zou het ronduit onverantwoord geweest zijn om hen niet te helpen. En dat is dan het voordeel van hier al een aantal jaar te wonen: ik ben in de winter nooit meer onderweg zonder extra eten, een extra laag kleren of een lamp; een paar jaar geleden zou ik dat waarschijnlijk, net zoals zij, niet eens bij gehad hebben 🙂

  2. Ik zag je Kerstpost bij een van hen aankomen (Cindy denk ik) en die was heel blij met haar verrassing. Die opbergvakken in de boekenkast zijn heel mooi én handig. Zo heb je het materiaal toch bij de hand zonder dat het het uitzicht ontsiert en voor drukte zorgt.

    • Ja, ’t is dat. Ik hou van open kasten, omdat ik dan onze boeken of decoratie mooi kan zien, maar sommige dingen wil je gewoon uit het zicht opgeborgen hebben en dat kon in deze kast niet.

  3. Ben het er helemaal mee eens dat “zomaar”-acties ook voor de dieren mogen! 🙂 Ik heb wel het grootste deel van mijn planten en groenten verwijderd omdat ik opnieuw compost wou leggen, maar ik heb de meeste bedden toegedekt met het afval (plus gekregen bladeren) dus ik hoop dat er zo toch ook wat beestjes een plekje hebben gevonden (behalve slakken aub :-D).
    Die houten kistjes zijn keimooi geworden! Ik ben fan van open boekenkasten (want boeken!) mar ze kunnen zo snel rommelig ogen inderdaad.

    • Ja, ’t is dat he. Ik vind het superleuk om mijn boeken te zien, maar we merkten op een gegeven moment dat we echt te weinig afgesloten opbergruimte hadden (we hebben één kastje met laden en de kleerkast, maar zowel de boekenkasten in de living, die in het bureau als die in slaapkamer zijn open kasten). Ben er echt blij mee dat we deze oplossing gevonden hebben!

      En die compost met bladeren, daar zullen beestjes zeker ook op afkomen! Op zich had ik dat bij een aantal bedden ook nog wel willen doen, maar toen ik besefte dat dat niet meer ging lukken, heb ik beslist het dan maar gewoon allemaal te laten staan. Beter dat dan halfweg (wel opgeruimd, nog niet toegedekt) stoppen, want dan zou er helemaal niets voor de beestjes geweest zijn.