Home  >  ...leest ziet hoort

5 jaar in Zwitserland én winnaars give-away

Publicatiedatum

Gisteren was het vijf jaar geleden dat we aankwamen in het tijdelijke appartement dat gedurende twee maand onze eerste Zwitserse woonst zou worden. Een dag later, vandaag vijf jaar geleden dus, schreef ik voor het eerst op deze blog, over dat appartement en over het volksfeest waarmee we hier verwelkomd werden. Praktisch was dat niet (het geplande administratieve geregel kon immers niet doorgaan), gezellig daarentegen wel en het blijft een feest dat ik graag bekijk – tot zelfs via livestream toe -, omdat het zo samenhangt met onze eerste dagen hier.

Het is geen gemakkelijke weg geweest, de afgelopen vijf jaar. Maar hij was het zo hard waard.

Maar dus: vijf jaar hier! Dat kan samengevat worden als vijf jaar (met dank aan Kathleen voor de inspiratie):

  • met chocolade. Al dacht ik na één jaar hier nog dat dat zonder ging zijn, want no way dat Zwitserse chocolade op zou kunnen tegen de Belgische. Blijk ik dus beter geïntegreerd dan ik toen verwacht had, want die Zwitserse, die is toch zo slecht nog niet 😉
  • zonder vanzelfsprekendheid.
  • met Duits. Altijd en overal Duits: Hoogduits lezen, schrijven en spreken, Zwitsersduits horen en af en toe spreken. Dat is zalig (want oh, wat praat ik graag andere talen!) en confronterend, omdat het Duits mijn Nederlands meer en meer overneemt. Ik weet niet hoe lang het nog gaat duren vooraleer Belgen zich gaan afvragen of ik Nederlands als moedertaal heb (het gebeurde al één keer en toen had ik veel minder vaak last van Duitse versprekingen).
In dit geval beïnvloedde het Nederlands nog mijn Duits en las ik prei-shit i.p.v. Preis-hit 😜
  • zonder dagdagelijks Frans. Waar ik in België heel regelmatig Frans sprak, omdat een deel van mijn collega’s en mijn projecten Franstalig waren, spreek ik het hier amper. Een deel van het land spreekt dan misschien wel Frans, het is geen deel waar ik professioneel of privé mee in contact kom. Zo ongelooflijk blij dus dat de straffe madam over wie ik mijn thesis schrijf, toevallig uit Franstalig Zwitserland komt en al mijn bronnenmateriaal dus in die taal is. Het is misschien onnozel, maar ik word daar zo gelukkig van, van Frans spreken.
  • met weekends die aanvoelen als lange vakanties. Niet elk weekend uiteraard, maar een weekendje (of zelfs één weekenddag) naar de Alpen, dat blijft zelfs na vijf jaar aanvoelen alsof ik op vakantie geweest ben.
Weekenduitstap naar een andere wereld
  • zonder het Vlaamsche vlakke land. Ik mis het zelden, behalve wanneer ik na gezondheidsproblemen geen 20km kan rijden zonder een helling over te moeten. Hoe kan een mens nu op zo’n manier conditie opbouwen? 😉
  • met efficiëntie en consensus (hoewel de twee elkaar soms tegenspreken). Ik kan er mij over blijven verbazen, hoe snel bepaalde administratieve zaken hier geregeld raken. En die consensus, die is soms bewonderenswaardig (vaak op politiek vlak), soms enerverend (het duurt soms zo lang vooraleer iets effectief beslist wordt).
  • zonder zoveel mensen die mij zo lief zijn. Het is het enige dat mij nog zou kunnen doen terugkeren. Jullie weten wie jullie zijn ♥
  • met meren. Oh, er is hier zoveel schoon water. Om naar te kijken, om in te plonzen, om langs te wandelen. En met bergen. Oh, die bergen, ze zijn zo mooi en ze geven zoveel rust.
“Mijn” plekje 😍

Vijf jaar hier, dat betekende ook vijf give-aways in de afgelopen weken. Ik lootte per give-away één naam en dat werden:

Proficiat aan de winnaars! Ik stuur jullie in de loop van de week een mailtje voor jullie adres.

Categorieën:...leest ziet hoort

Tags:

29 reacties

  1. Preishit!! Zalig!
    😀

    En zo herkenbaar, dat van die taal…
    Toen ik laatst in Nederland was, was ik zo in de war (Vlaams/Hollands/Spaans) dat ik van de weeromstuit er Engels tussengooide. Je kon de mensen zien denken “Nou, da´s een Engelse die aardig Nederlands heeft geleerd”.

    Gefeliciteerd met je Zwitsers lustrum!

    • Hahaha, “aardig Nederlands geleerd”.
      Ik vraag mij echt af hoe wij binnen nog eens vijf / 10 jaar gaan klinken; ik vrees dat ik dan echt wel tussen de twee ga hangen: geen “echte” Zwitser, want daarvoor is het toch echt wel niet evident om die “Mundarten” perfect te leren, maar ook geen “echte” Belg meer, want teveel Duitse invloeden in mijn Nederlands.

    • En seg, ik besef net dat ik helemaal vergeten ben om naar jouw “10 jaar zonder”-bericht te linken, terwijl ik dat wel van plan was, omdat het toch wel de inspiratie voor dit bericht gaf. Ga ik snel eens aanpassen!

  2. Grappig, toen ik hier zeven jaar geleden aankwam was er ook net een feest. Het trouwfeest van onze huidige burgemeester, Céline. Het hele dorp en omstreken stond op het gemeenteplein verzameld en de klokken van het kerkje werden geluid. Nadien heb ik nooit meer zoveel volk in ons dorp gezien. En net als bij jullie, voelde het ook wel een beetje als een welkomstfeest. Al wist niemand van mijn komst.
    En die vanzelfsprekendheid is ook heel herkenbaar 🙂

    Benieuwd naar de boeken! Dank je wel!
    En veel chance met je thesis, vandaag!

    • Oh, zo’n fijn toeval dat je ook door een feest verwelkomd werd. En inderdaad, een welkomstfeest terwijl niemand wist dat je kwam, dat is het exact 🙂
      En: bedankt! De belangrijkste documenten die deze avond binnen moeten zijn al af; dat ging vlotter dan verwacht eigenlijk. Nog wel even doorwerken, maar kijk, er is zelfs tijd voor wat pauze, hoera 🙂

  3. De liefde voor Zwitserland spat er van af!
    En bedankt voor het cadeautje. Ik ging mij nog eens klaarmaken voor een bikini-body, maar voor die chocolade maak ik graag een uitzondering 😉

  4. Wij reden gisteren over Neeltje Jans (voor de derde keer in 3 dagen of zo), en vonden het weer eens zo mooi. Het gesprek kwam op “wie hier woont, ziet dat misschien niet meer” (getriggered door idioten die veel te snel reden op die brug, die kijken wellicht niet naar het landschap). Maar: ik woon in Gent, en ik vind het nog altijd de prachtigste stad. Moest ik op Île de Noirmoutier wonen, ik kan me niet voorstellen dat ik die schoonheid niet meer zou zien. Of aan het meer van Annecy. Of in de Alpen. En jij bevestigt mijn theorie. Het blijft mooi, het blijft adembenemend, je blijft het appreciëren voor wat het is. Het wordt niet alledaags. Toch?
    (joepie, ik heb gewonnen! hoera 🙂 )

    • Oh, Zeeland, daar is het ook zo mooi!
      Ik dacht in het begin eigenlijk dat ik op een gegeven moment zou wennen aan al die mooie natuur hier, maar het blijft duren. En mijn collega’s – die hier zijn opgegroeid – bevestigen dat ook, dat dat gewoon adembenemend blijft 🙂
      Al denk ik dat veel ook te maken heeft met het wíllen en niet enkel met het kunnen zien…

      • Ik denk dat ook wel, dat het veel te maken heeft met het willen zien.
        Eigenlijk met een manier van in het leven staan. Met de ogen open.

  5. Ik las ook prei-shit 🙂
    Als er 1 taal is die ik absoluut niet kan horen, zien of spreken, dan is het wel Duits. Geen idee van waar mijn aversie komt, maar ze is er en gaat niet weg. Sorry 😉 Voor de rest zien dat er vijf prachtige jaren uit!

    • Haha, gelukkig dan dat ik en niet jij hier woont 😉 Neen, ik ken wel meer mensen die Duits niet mooi vinden, die het meer hebben voor Romaanse talen. Zelf vind ik het eigenlijk echt wel een heel poëtische taal, maar ik snap wel dat dat niet voor iedereen het geval is.

      • Ik heb dat met Spaans en Italiaans. En ik snap dat sommige mensen dat heiligenschennis vinden. Maar bij mij schrapen die talen over mijn zenuwen.

        • Hihi, schrapen, arme oren 🙂 Ook bij die talen heb ik er geen last van, maar bijvoorbeeld mijn vader vindt Italiaans wel ok, maar verdraagt de klanken van Spaans eigenlijk echt niet goed, dus ik snap het ook wel.

  8. Je bent duidelijk een grotere talenknobbel dan ik 🙂 En zelfs ik heb als ik lang/veel in het Engels lees of praat dat ik niet meer op de Nederlandse benaming kan komen.
    Proficiat aan de winnaars!
    PS: je pakje is verzonden 🙂

    • Jij bent een van de winnaars he! 😉
      Mijn vader liet mij weten dat het pakje toegekomen is; J. gaat begin juni naar België en gaat het dan meebrengen 🙂 Nog eens dikke merci!

  9. Leve de schoonheid rondom je, de chocolade en heerlijke weekends!
    Ik mis het Vlaamsche vlakke land ook -en de hellingen hier zijn maar een beetje heuvelachtig in vergelijking met jouw bergen. Ik denk dat de talenmixer normaal is, maar wat je verliest in de ene taal win je meer dan dubbel in een andere taal. Of dat maak ik mezelf toch wijs als ik enkel op een Engelstalige benaming voor iets kan komen. Of in een winkel beschrijving op kleuterniveau geef om iets te vinden omdat de Engelse term me ontsnapt en op slag zowat elk woord met drie lettergrepen meepakt 😀
    Alsook: hoera en vreugdedansje en een hele hele hele dikke merci!

    • Haha, dat inderdaad ook: op één term niet kunnen komen en dan helemaal niets meer kunnen bedenken 🙂
      En gelukkig zijn het waar ik woon ook eerder heuvels hoor! De bergen liggen wel vlakbij, maar hier in de buurt kan ik max. zo’n 300 hoogtemeters per helling doen; ook niet min, maar gelukkig geen 1000 of meer zoals in de Alpen zelf 🙂

  10. Ik mag dus ook mee aansluiten in het rijtje met mensen die prei-shit lazen. Die foto van jullie weekend naar een andere wereld blijf ik magisch vinden. Het lijkt wel alsof je je in een golf bevindt die bevrozen is in de tijd. Zo mooi.

      • Dat vind ik nu eens een geweldige afspraak se. Ik laat je zeker iets weten wanneer ik dat verdwijnselen onder de knie heb gekregen. 🙂

  11. Prei- shit prei- shit prei- shit prei- shit

    Weet je wat gek is met die talen? Ik woonde een jaar in Canada en heb een jaar lang geen woord Nederlands gesproken (wel brieven geschreven naar huis maar slechts 3 telefoontjes naar huis op een jaar!! want oh wee, dat was duur). Soit, op het einde van het jaar gebruikte ik af en toe woordenboekje engels- nl ipv omgekeerd om brief te schrijven. Maar wat het opvallendste is: mijn accent en taalverwarring sluipt er weer in – ook na jaren afwezigheid- als ik herinneringen van mijn uitwisseling ophaal. Iemand zei me ooit “logisch, je herinneringen zijn in het Engels opgeslagen”. Ja dat is ook logisch, maar het is ook heel frappant. Ik ben al 25 jaar terug in België :p.

    Dus stel dat je ooit zou terug emigreren, dan komt dat Nederlands weer terug en verdwijnt de Duitse verwarring geleidelijk. Maar je herinneringen over Zwitserland gaan Duitstalig blijven.

    • Ja, dat gebeurt ondertussen ook bij mij: een woord vanuit het Duits vertalen naar het Nederlands 🙂 Wel straf dat jouw herinneringen nog altijd in het Engels zijn; ook wel logisch, maar inderdaad toch vooral frappant!
      En wow, maar 3 telefoontjes! Zou ik het wel lastig mee hebben, want ik was toen – en nu – toch blij dat ik regelmatig eens kon babbelen 🙂 Eigenlijk zot he, hoe 25 jaar in zo’n opzicht zo’n verschil gemaakt hebben; nu zou je bij wijze van spreken elke dag gratis kunnen bellen.

  12. Die prei-shit is wel hilarisch 😀
    Proficiat met de vijf jaar. Nog altijd een beetje jaloers, hoewel ik intussen weer graag in België woon en blij ben met één keer per jaar op vakantie naar de Alpen. Ik kan de schoonheid van mijn achtertuin appreciëren (en ga die keihard missen als we verhuizen), terwijl ik vroeger precies enkel de lelijke kantjes van ons ‘plat pays’ kon zien. Gelukkig maar he 🙂

    • Hihi, gelukkig maar inderdaad 🙂 De twee zijn qua landschap natuurlijk moeilijk te vergelijken, maar ’t is nu ook weer niet alsof er in België geen mooie plekjes te vinden zijn!
      Ik zou in België ook wel terug gelukkig kunnen zijn, denk ik, maar ik ben toch blij dat we de stap ooit gezet hebben. Soms vind ik het wel nog steeds absurd hoe snel we dat indertijd beslist hebben, maar kijk, ’t is gelukkig goed gelopen 🙂